در جمع‌بندی این موضوع مصطفی هاشمی‌طبا بر گسترش روابط با همسایگان، از طریق صادرات انرژی، و دفاع از مخازن گازی و نفتی مشترک با قطر و عراق تأکید کرد.
او گفت که همه مسائل را نمی‌توان به یکبار و یکجا حل کرد، و در سیاست خارجی هم باید این موضوع را در نظر داشت.
او گفت که صادرات و اعتماد به سرمایه‌گذاران و تجار، از ارکان اقتصاد مقاوتی است، و ایران زمینه مناسبی برای جلب سرمایه‌گذاری خارجی دارد.
او گفت که اصناف و سرمایه‌گذاران نیاز به آن دارند که اعتمادشان به آینده جلب شود.
پس از آن اسحاق جهانگیری برای ارائه دیدگاه‌هایش مطرح شد و از او در مورد استمرار و استحکام قدرت دفاعی ایران پرسش شد.
او گفت که قدرت دفاعی با سیاست و فرهنگ آغشته است و اگر در حوزه سیاست و فرهنگ موفق باشیم در حوزه دفاعی هم موفقیم.
آقای جهانگیری پس از آن یادآور شد که با قدرت فرهنگی ایران باید این کشور را به قدرت اول منطقه تبدیل می‌کرد ولی چنین نشد. او گفت که برجام هم نشان‌دهنده قدرت فرهنگی ایران است.
آقای جهانگیری از برخوردهای محدودکننده و امنیتی در داخل کشور انتقاد کرد و تأکید کرد که جلوی ماجراجویی دوباره در این کشور باید گرفته شود.
او گفته جایگاه ریاست جمهوری جای کارآموزی نیست، و باید سیاستمداری مجرب در آن قرار گیرد.
در ادامه ابراهیم رئیسی گفت که در ایران «مردم در صحنه» مهم‌ترین مؤلفه امنیت ملی هستند.
او گفت که نیروهای مسلح، بسیج، و «مدافعان حرم»، مؤلفه‌های کشور در حوزه امنیت سخت هستند، اما باید به امنیت اقتصادی هم توجه شود.
آقای رئیسی بار دیگر به فقر و بیکاری اشاره کرد و آنها را شاخص مهم امنیتی خواند. او گفت باید ابعاد مختلف امنیت با هم دیده شود.
محمدباقر قالیباف هم در ادامه بر «دیپلماسی قدرت» و رشد دانش دفاعی اشاره کرد و گفت که اگر «شهدای مدافع حرم» نبودند، امکان موفقیت دیپلماسی نبود.
او گفت که منتقد جدی دولت نهم و دهم (دوران محمود احمدی‌نژاد) است، اما این دولت‌ها به محرومان و به جوانان توجه کردند.
او گفت باید فرصت به نسل بعدی داده شود که می‌توانند بهتر از دولت کنونی کشور را اداره کنند.