سال ۱۳۹۱ برای ورزش ایران با مسابقات دوچرخهسواری قهرمانی آسیا به میزبانی هندوستان به پایان رسید. سالی که ناکامیهای ورزش در سایه موفقیتهای کشتی فرنگی و وزنهبرداری ماند تا محمد عباسی، وزیر ورزش، در دیدار پایان سال خانواده ورزش با رهبر ایران، موفقیتهای ورزشی در سال ۹۱ را در کل تاریخ ایران بینظیر عنوان کند.
اما از جمع رشتههای ناکام، دوچرخهسواری که پس از ناکامی در لندن گفته میشد نباید با رقبای اروپایی و آمریکایی در المپیک قیاس شود، در سطح آسیا هم از قرار گرفتن در جمع شش تیم برتر آسیا بازماند تا عنوان آخرین رشته ورزشی ناموفق در سال ۱۳۹۱ را نصیب خود کند.
غیر از عدم موفقیت در کسب نتیجه، اتفاقات عجیبی نیز برای کاروان اعزامی رخ داد. مثلاً یکی از رکابزنان مسیر خود را گم کرد و تنها بانوی اعزامی نیز در روز نخست به دلیل دیر رسیدن تیم اعزامی، به خط استارت نرسید و مسابقه را از دست داد!
موسی مصطفوی، دوچرخه سوار ایرانی، که در قسمت زیر ۲۳ سال مسابقه میداد به دلیل اشتباه رفتن در طول مسیر از دور مسابقه خارج شد! زهرا خسروشاهی هم گرچه به خاطر استعداد چشمگیری که دارد همزمان در بخشهای سرعت، استقامت و نيمهاستقامت رکاب میزند اما تاخیر تيم ايران در رسیدن به محل مسابقات، باعث شد نتواند با بقیه دختران آسیایی رقابت کند.
فدراسیون دوچرخهسواری ایران پس از پایان مسابقات قهرمانی آسیا در مواد پیست، ایران را نایب قهرمان اعلام کرد. در حالی انجام داد که ردهبندی تیمها مانند بازیهای آسیایی و المپیک بر حسب رنگ مدال انجام میگیرد و طبق این معیار، ایران بدون مدال طلا ششم شده بود. اما فدراسیون دوچرخهسواری تصمیم گرفت ایران را در رده دوم قرار دهد.
موضوعی که حتی عادل فردوسیپور مجری برنامه ۹۰ نیز در آخرین برنامه سال به آن اشاره کرد. جالب آنکه در حضور مهدی مهدویکیا و در حین اشک ریختن او که به شدت فضای برنامه را متأثر کرده بود، خسرو قمری رئیس فدراسیون دوچرخهسواری با برنامه ۹۰ تماس گرفت و بر موضع پیشین خود پافشاری کرد!
تک ستارهها آبروداری کردند
ورزش ایران حتی در رشتههای موفق نیز متکی به تکستارههاست. در این رقابتها نیز دوچرخه سواری ایران توسط پدیدههایی که در استانهای مختلف با تحمل مشکلات و با مرارتهای بسیار به تیم ملی رسیدند، ۹ مدال کسب کرد. تک مدال طلای ایران در ماده استقامت جاده توسط علی خادمی به دست آمد.
در مواد کایرین، اسکرچ، ۲۰۰ متر و استقامت جاده نیز محمود پراش، حسین ناطقی، حسنعلی ورپشتی و آروین معظمی گودرزی چهار مدال نقره به گردن آویختند.
چهار مدال برنز نیز در مواد دور امتیازی، چهار کیلومتر تعقیبی انفرادی، مدیسون و تایم تریل نصیب محمد رجبلو، علیرضا حقی (دو مدال) و مهدی عباداللهی شد.
اما این تعداد مدال در قیاس با دهها مدالی که در مسابقات توزیع شد، برای رسیدن ایران به کره جنوبی، هنگ کنگ، چین، تایوان، ازبکستان و حتی تیم مالزی نیز کافی نبود. در شرایطی که رکابزنان آسیایی مهیای حضور در این مسابقات میشدند، ایران مدتها درگیر بحثهای حاشیهای مانند انتخاب رئیس فدراسیون بود و چند ماه را نیز به خاطر حکم تعلیق اتحادیه جهانی دوچرخه سواری، از دست داد.