رئیس قوه قضاییه ایران در واکنش به درخواست مقام‌های آمریکایی برای آزادی اتباع زندانی این کشور در ایران گفت که این قوه «در کمال خونسردی و متانت» پرونده آمریکایی‌های متهم به «جاسوسی» را «که در مراحل دادرسی است» رسیدگی میکند و آمریکایی‌ها در مورد اتباع‌شان «جوسازی بی‌خود» نکنند.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، صادق آملی لاریجانی، روز دوشنبه نهم شهریور، تأکید کرد که رئیس‌جمهور آمریکا یا وزیر خارجه این کشور نمی‌توانند برای قوه قضائیه ایران «نسخه بپیچند».
وی اضافه کرد که برخی از این افراد محکوم شده‌اند و پرونده آنها مسیر دادرسی را طی میکند.
آقای آملی لاریجانی در عین حال گفت: «در فضایی ممکن است شورای عالی امنیت ملی، مسئله امنیتی و مصالح کلی کشور را ملاحظه کند و یا مسئله تبادل زندانیان پیش بیاید و یا اینکه عفو رهبری در مورد متهمی مطرح باشد که این‌ها بحث آخر است».
وی اضافه کرد: «اگر دستگاه ها و نهادهای دیگر بر حسب وظیفه خودشان به نتیجه‌ای رسیدند، می‌توان در چارچوب قانون عمل کرد اما به دولتمردان آمریکایی توصیه می‌کنیم جوسازی بی‌خود نکنند و فضا را آلوده و غبارآلود نکنند».
یک روز پیش از گفته‌های رئیس قوه قضائیه ایران، لیلا احسن، وکیل جیسون رضائیان خبرنگار زندانی روزنامه «واشینگتن پست»، خبر داده بود که حکم موکلش صادر شده اما هنوز به مرحله ابلاغ نرسیده است.
در همان روز غلامحسین محسنی اژه‌ای، سخنگوی قوه قضائیه ایران، گفته بود که از صدور حکم آقای رضائیان اطلاعی ندارد.
وی همچنین خبر داده بود که دو متهم به جاسوسی برای آمریکا و اسرائیل با حکم دادگاه انقلاب هرکدام به ۱۰ سال زندان محکوم شده‌اند.
جیسون رضائیان خبرنگار واشینگتن پست، از ۳۱ تیرماه سال گذشته به اتهام «جاسوسی» و «اقدام علیه امنیت ملی» در بازداشت به سر می برد.
مقامات دولت آمریکا، سردبیر واشینگتن پست، و خانواده جیسون رضائیان اتهامات علیه وی را رد کرده و خواستار آزادی او شده‌اند.
پیش از این حسن قشقاوی، معاون کنسولی وزارت خارجه ایران عنوان کرده بود که ۱۶ ایرانی به اتهام دور زدن تحریم‌های آمریکا علیه ایران در ایالات متحده زندانی شده‌اند.
آقای قشقاوی در عین حال تأکید کرده بود که اگرچه ایران به دنبال آزادی این شهروندان است، اما بحث مبادله زندانیان ایرانی و آمریکایی واقعیت ندارد. موضوعی که ناظر به وضعیت جیسون رضاییان بود.
باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا، در روز ۲۹ اسفندماه ۹۳، از مقام‌های ایرانی خواسته بود تا سعید عابدینی، امیر حکمتی، و جیسون رضاییان را آزاد کرده و برای یافتن و بازگرداندن رابرت لوینسون، مأمور پیشین اف بی‌آی، همکاری کنند.
امیر حکمتی چهار سال پیش در حالی که به گفته خود برای دیدار با مادربزرگش به ایران رفته بود، بازداشت و به اتهام‌های «جاسوسی» و «همکاری با کشورهای متخاصم» ابتدا به اعدام محکوم شد، اما این حکم در دادگاه تجدیدنظر به ۱۰ سال زندان کاهش پیدا کرد.
کشیش سعید عابدینی پس از بازگشت به ایران بازداشت و به اتهام «اقدام علیه امنیت ملی» به هشت سال زندان محکوم شده است.
«شبیخون فرهنگی دشمن را جدی بگیریم»
رئیس قوه قضائیه ایران در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به گفته او «ازدیاد شبکه‌های فارسی‌زبان، سایت‌های مستهجن و کتاب‌های ضد ارزشی» تأکید کرد که «مسئله شبیخون فرهنگی دشمن را باید جدی بگیریم».
وی اضافه کرد: «متأسفانه گاهی احساس می‌شود برخی خیابان‌های پایتخت به سالن مد بیشتر شبیه است تا خیابان و محلی برای رفت و آمد مردم و این موضوع باید بررسی شود که چنین وضعی چگونه و و از قِبَل چه تساهلی پیش آمده است».
آقای آملی لاریجانی از دادستان‌های سراسر کشور خواست با جرائم مرتبط با مسائل فرهنگی و به گفته او «مظاهر و جلوه‌های ترویج‌کننده فساد و ناهنجاری‌های اجتماعی» برخورد کنند.
وی با اشاره به گفته او «گرایش بیش از حد» خانواده‌های ایرانی به ابزارهای ارتباطی از جمله تلفن همراه، تبلت و شبکه‌های مجازی افزود: «متأسفانه خانواده‌ها و حتی کودکان و نوجوانان بیش از حد با شبکه‌های اجتماعی و وسایل ارتباطی سر و کار پیدا کرده‌اند و مشغولیت با این وسایل حالتی اعتیادآور پیدا کرده است».
محمدعلی جعفری، فرمانده کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی نیز روز ۲۱ مرداد، «وضعیت فرهنگی و اخلاقی جامعه» ایران را «بسیار نگران‌‌کننده» اعلام کرده و گفته بود که «پیشرفتی در این زمینه‌ها نداشتیم».
پس از روی کار آمدن دولت حسن روحانی، نمایندگان مجلس ایران با تصویب طرح «حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر» و همچنین ارائه طرح‌هایی چون «صیانت از حریم عفاف و حجاب» به دنبال تصویب محکومیت‌های جدید برای مواردی مانند «بدحجابی»، «داشتن ماهواره» و «سگ‌گردانی» هستند.
با این حال اعضای دولت حسن روحانی بر «برخوردهای فرهنگی» با موضوعاتی مانند حجاب تأکید کرده‌اند.
در همین حال حسن روحانی، رئیس جمهوری ایران، در تیرماه امسال، «عفاف و حجاب» را «یک مسئله درونی مانند روزه» دانسته و گفته بود که «شما به کسی می‌توانید به زور بگویید روزه بگیرد؟ اگر بگویید، او می‌گوید من روزه دارم اما به اتاقی دیگر می‌رود و آب می‌خورد».
