۱۳۰ نفر از هنرمندان، فعالان مدنی و وکلای قربانیان مین، در نامه‌ای سرگشاده به حسن روحانی رئیس‌جمهور ایران، همزمان با «روز جهانی معلولان» خواستار رسیدگی به وضعیت قربانیان مین شده‌اند.
به گزارش ایسنا امضاکنندگان این نامه با استناد به اصول سوم، هشتم، نوزدهم، بیست و دوم، یکصد و سیزدهم، و یکصد و بیست و دوم قانون اساسی جمهوری اسلامی، از آقای روحانی یادآوری کرده‌اند که از آنجا که مین‌ها توسط دولت کار گذاشته شده یا می‌شوند، این دولت است که باید به وضعیت قربانیان مین‌گذاری‌ها رسیدگی کند.
این نامه همچنین یادآور شده که مین‌هایی در استان‌های آذربایجان غربی، ایلام، کرمانشاه، کردستان، و خوزستان جاگذاری شده‌اند و منجر به مرگ بسیاری شده‌اند.
در این نامه همچنین آمده است که «تاکنون بسیاری از پرونده‌های این قربانیان در کمیسیون‌های ماده ٢ مستقر در فرمانداری‌ها و استانداری‌ها بایگانی شده و متأسفانه بدون هیچ دلیل قانونی موجب تضییع حقوق شرعی و قانونی این مصدومان شده و درمان آنها با معضلات زیادی همراه است».
جنگ هشت ساله بین ایران و عراق که در سال ۱۳۶۷ به پایان رسید، هزاران کشته و زخمی برجای گذاشت اما مین‌های کارگذاری شده هنوز پس از نزدیک به سه دهه از پایان جنگ قربانی می‌گیرد.
پیشتر شیرین عبادی، که مدیریت «کانون مشارکت برای پاکسازی مین» را بر عهده دارد، در گفت‌وگویی در سال ۱۳۸۵ خواستار پیوستن ایران به کنوانسیون اتاوا شده بود؛ کنوانسیونی که استفاده از مین‌های زمینی را ممنوع اعلام می‌کند و در صورت پیوستن به این کنوانسیون، ایران حق استفاده از مین را نخواهد داشت.
در آن زمان خانم عبادی به خبرگزاری ایسنا گفته بود که روزانه دو نفر بر اثر انفجار مین در ایران کشته یا زخمی می‌شوند.
خانم عبادی در فروردین ماه ۹۳ نیز در نامه‌ای به احمد شهید، گزارشگر حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران، از اینکه جمهوری اسلامی از کارگذاری مین برای جلوگیری از قاچاق کالا استفاده می‌کند، انتقاد کرده بود.
در نامه سرگشاده هنرمندان، فعالان مدنی و وکلای قربانیان مین همچنین آمده است: «در بسیاری از موارد، دولت اعم از دولت تدبیر و امید یا دولت‌های گذشته، حقوق قربانیان مین‌های زمینی را پایمال و نقض نموده‌اند، به نحوی که بیشتر این قربانیان که دچار معلولیت شده‌اند مورد ستم مضاعف واقع شده و روند دادرسی در نهادهای دولتی عادلانه نبوده و همواره یک‌سویه و مبتنی بر اجحاف و پایمال شدن حقوق این قربانیان بوده است».
این نامه همچنین تصریح می‌کند که «اکثریت قربانیان مین‌های زمینی سرپرست خانوار بوده و با معلولیت حاصل از انفجار مین‌های زمینی دچار فلاکت و مصیبت شده‌اند. این قربانیان بخشی از شهروندان ایران محسوب و نباید تبعیض شامل حال آنان شود».
در میان امضاکنندگان این نامه، نام‌هایی چون پرویز پرستویی، عثمان مزین، و لیلا علی کرمی به چشم می‌خورند.
بر اساس آمار‌های اولیه که در سال ۱۳۶۷ و پس از پایان جنگ عراق و ایران منتشر شد٬ ۱۱۰۰ کیلومتر از مرز مشترک این دو کشور آلوده به مین و مواد منفجره به جا مانده از جنگ است.
پنج استان ایران به مساحت حدود چهار میلیون و ٢٠٠ هزار هکتار به دست‌کم ۱۶ میلیون مین آلوده‌اند که در سال‌های اخیر تعداد قابل توجهی از آنها خنثی یا منفجر شده است.
دولت ایران پس از پایان جنگ تلاش‌ها برای پاکسازی این مناطق را آغاز کرده و بر اساس گفته فرماندهان ارتش تاکنون دست‌کم ۱۳۰ سرباز در روند این پاکسازی‌ها کشته شده‌اند.
