جرج بوش، رييس جمهوری ايالت متحده، در روزهای يکشنبه و دوشنبه، دهم و يازدهم تير، در «کنی بونک پورت» در ايالت «مين» آمريکا، ميزبان ولاديمير پوتين، همتای روس خود خواهد بود.
بر اساس گزارش ها، روسای جمهوری ايالات متحده و روسيه در اين ديدار غيررسمی که در منزل تابستانی خانواده آقای بوش انجام می شود، موضوعات گوناگونی مانند وضيعت کوسوو، ايجاد سيستم دفاع موشکی در اروپا و برنامه اتمی ايران را مورد بحث و بررسی قرار خواهند داد.
قرار است در اين ديدار اوضاع کشورهای بلاروس، جمهوری آذربايجان و گرجستان نيز مورد بررسی قرار گيرد.
با توجه به نفوذ واشينگتن و مسکو بر اين مناطق، و روابط آنها که از اين نفوذ تاثير می گيرد، در هر اجلاس سران دو کشور روسيه و آمريکا، بر سر اين موارد گفت و گو می شود.
برای مثال، گرجستان که می کوشد وارد پيمان ناتو شود، از دايره نفوذ مسکو بگريزد، و در عين حال، بتواند حکومت مرکزی بر مناطق جدايی طلب آبخازيا و اوستيای جنوبی را اعاده کند، با حساسيت به نوسانات در مناسبات آمريکا و روسيه می نگرد.
الکساندر روندلی، رييس بنياد مطالعات بين المللی کارنگی در تفليس، در مصاحبه با بخش گرجی راديو اروپای آزاد/ راديو آزادی، گفت:«تنش در روابط آنها برای ما به عنوان يک کشور کوچک، خوب نيست.»
وی افزود:«در عين حال، هنگامی که اين دو کشور مناسبات خوبی با هم دارند خوشحال نيستيم، زيرا بر اساس تجربه، می دانيم که هرگاه آنها روابط دوستانه ای دارند، منافع ما زير پا گذاشته می شود.»
به اعتقاد اين کارشناس، بهترين شرايط برای گرجستان، آن است که روسيه و آمريکا نه روابط خوبی و نه روابط بدی داشته باشند؛ زيرا اين موضوع به کشور کوچکی مانند گرجستان، امکان مانور می دهد.»
اما ارمنستان و جمهوری آذربايجان در اين احساسات با گرجستان سهيم نيستند و خواستار مناسبات نزديک و دوستانه ميان آمريکا و روسيه هستند.
در اين ميان، کشورهای آسيای مرکزی تلاش می کنند تا آنجا که امکان دارد، از مسکو و واشينگتن امتياز کسب کنند.
تحليلگران در مورد بلاروس که حاکميتی استبدادی دارد، می گويند که رهبران اين کشور با دقت و ظرافت بيشتری به مناسبات روسيه و آمريکا می نگرند.
دولت الکساندر لوکاشنکو به طور رسمی از سياست هايی که کرملين در قبال آمريکا و غرب اتخاذ می کند، حمايت می کند.
تحليلگران می گويند دولت بلاروس اعتقاد دارد که منافعش با مناسبات خصمانه ميان روسيه و آمريکا تامين می شود.
در اين حال، آنچه در اجلاس های روسای جمهوری آمريکا و روسيه مورد بحث قرار نمی گيرد، اغلب به اندازه آنچه که پيرامونش صحبت می شود، اهميت دارد.
مخالفان دولت در روسيه، بلاروس و ديگر نقاط، اغلب از اين موضوع شکايت دارند که مسايلی مانند حقوق بشر و دموکراسی، فدای مسايل عمده تر ژئوپولتيکی می شوند.
