امير طاهری، تحليلگر نيويورک پست در مقاله ای نوشته است:« منصور اسانلو، بانگ بلند خرد، اعتدال و تغييرات صلح آميز در جامعه ای است که درتناقض های بالقوه، آماده انفجار، دست و پا می زند. خاموش کردن اين بانگ رسا، زيانی دلخراش به آينده ايران خواهد زد.»
امير طاهری با اين يادآوری که منصور اسانلو را شماری از ناظران، به لخ واوسا، يا به قول ايرانی ها لخ والسا، رهبر جنبش کارگری لهستان در دوران کمونيسم تشبيه کرده اند، نوشته است:«درايران امروز، شمار کارگران عضو اتحاديه های مستقل کارگری، بيش از پنج درصد کل نيروی کار آن کشور نيست.»
به گفته اين روزنامه نگار و تحليلگرسياسی، «در واقع، اکثريت کارگران ايرانی، عضو سنديکاها و اتحاديه هايی هستند که دولت جمهوری اسلامی ايران بر آنها سلطه دارد.»
تحليلگر نيويورک پست با تاکيد بر همين آمار افزوده:«منصور اسانلو و اتحاديه ای که بنا نهاده، به الگويی برای کارگرانی که در ايران بدل شده است، که خواستار استقلال اند تا آزادانه بتوانند از حقوق خود دفاع کنند.»
به نوشته امير طاهری،«کاميابی منصور اسانلو در برانگيختن حمايت های بين المللی از جنبش کارگری در ايران، بويژه، مايه خشم حکومت تهران شده است. برانگيختن همين حمايت ها، جمهوری اسلامی را ناگزير کرد که منصور اسانلو را از زندان اوين يا به گفته ای، زندان مخوف «آلکاتراز اسلامی» آزاد کند و حتی به او اجازه دهد که برای شرکت درگردهمايی سالانه فدراسيون جهانی کارگران حمل و نقل، به اروپا سفر کند.»
آقای طاهری نوشته:«منصور اسانلو در سفر خود به اروپا موفق شد چشمان جهان را بر روی واقعيات زندگی کارگران در ايران بگشايد.»
دوستان آقای اسانلو، آن چنانکه اميرطاهری نوشته است، می گويند:«جمهوری اسلامی اميدوار بود آقای اسانلو در اروپا بماند و به ايران بازنگردد؛ اميدی که نقش بر آب شد.»
وی سپس با اشاره به سخنرانی آتشين و تکان دهنده منصور اسانلو درباره دستمزد ناچيز کارگران ايرانی، وضع ناگوار کاری و معيشتی آنان و نيز با اشاره به ديدارهای رهبر ۴۹ ساله جنبش کارگری ايران با رهبران بين المللی جنبش های کارگری در بروکسل، پايتخت بلژيک، و لندن، پايتخت بريتانيا، نوشته است:«منصور اسانلو در سفر خود به اروپا موفق شد چشمان جهان را بر روی واقعيات زندگی کارگران درايران بگشايد، درحالی که تا پيش از آن، در نگاه بين المللی، ايران برخوردار از حکومتی به شمار می رفت که پايه های آن بر دوش توده کارگران جای دارد.»
به نوشته امير طاهری، آقای اسانلو در سفر به اروپا همچنين موفق به جلب مخالفت بين المللی با پيش نويس لايحه ای شد که دولت محمود احمدی نژاد آن را تهيه کرده است.
به گفته منصور اسانلو، لايحه ياد شده، درعمل، شرايطی را پديد می آورد که با تعريف جامع و مانع سازمان های بين المللی «شرايط بيگاری و بردگی» است ، نه شرايط ويژه استخدام و کار.
اين روزنامه نگار افزوده است:«منصور اسانلو، بر استقلال رانندگان اتوبوس در ايران تاکيد کرد و همزمان، يادآور شد که وظيفه اين رانندگان، به سلامت رساندن مسافران است و اين موضوع که آيا خانم های مسافر حجاب دارند يا نه، ارتباطی به آنان ندارد.»
