کشورهای جهان در نخستين نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد درباره تغييرات جوی که با حضور نمايندگان ۱۹۲ کشور جهان برگزار شد، از انجام مذاکرات برای امضای يک توافقنامه جهانی برای مقابله با گرمايش زمين، قويا پشتيبانی کردند.
با اين حال، به نظر می رسد اين نشست دو روزه، به يک روز اضافی برای مشورت های بيشتر نياز دارد، زيرا نمايندگان نزديک به ۱۰۰ کشور عضو سازمان ملل متحد خواستار سخنرانی دراين نشست شده اند.
اين نشست روز چهارشنبه، اول اوت، آغاز به کار کرد.
چالش بزرگ جهانی
امير جونز پری، سفير بريتانيا در سازمان ملل متحد، تغييرات آب و هوای کره زمين را «مهمترين و عاجل ترين موضوع دوران کنونی ما» توصیف کرد و گفت:«جهان واقعا درمورد اين موضوع برانگيخته شده است، درحالی که اين روحيه در ماه ژانويه وجود نداشت.»
وی افزود: «ميزان حمايت سياسی دراين خصوص، در حال رشد است.»
دبير کل سازمان ملل متحد
نشست کنونی مجمع عمومی سازمان ملل متحد، در واقع نشست مقدماتی اجلاسی است که بن گی مون، دبير کل سازمان ملل متحد، روز سه شنبه، ۳۱ ژوييه، خواستار برگزاری آن شده است.
بنا به درخواست دبیر کل سازمان ملل این اجلاس قرار است در روز ۲۴ سپتامبر برگزار شود.
بن گی مون، تغييرات آب و هوا را «يک چالش بزرگ جهانی» دانست و گفت:« زمان اقدام جهانی فرا رسيده است و بايد موافقتنامه مشروحی تحت چارچوب کنوانسيون سازمان ملل متحد برای تغييرات آب و هوا تصويب شود.»
دبير کل سازمان ملل متحد از تمامی کشورها خواست اين موافقتنامه را تا سال ۲۰۰۹ ميلادی تصويب کنند.
قرار است پس از اجلاس رهبران کشورهای عضو سازمان ملل متحد در روز ۲۴ سپتامبر، نشست ديگری به رياست دبير کل سازمان ملل متحد در جزيره بالی اندونزی در ماه دسامبر سال جاری ميلادی برگزار شود.
گروه ۷۷، که نماينده ۱۳۲ کشور در حال توسعه جهان و چين است، اعلام کرده است که نشست بالی درصورتی که نيازها و نگرانی های تمام کشورهای در حال توسعه را مورد توجه قرار دهد و درصدد برآوردن و رفع آنها باشد، موفقيت آميز خواهد بود.
«اوضاع بسيار خطرناک»
موافقتنامه ای که مورد نظر سازمان ملل متحد است، بايد جايگزين پیمان کيوتو شود. اين پیمان که به مسائل تغييرات آب و هوایی و محيط زيست می پردازد، تا سال ۲۰۱۲ميلادی معتبر خواهد بود.
اين پیمان از ۳۵ کشور صنعتی جهان می خواهد تا ميزان توليد گازهای گلخانه ای خود را به ميزان پنج درصد، کمتر از سال ۱۹۹۰ ميلادی، کاهش دهند. اما به گفته کوجی تسوروکا، مدير کل سازمان مسايل جهانی در وزارت امور خارجه ژاپن، اين هدف تنها تا ميزان سه درصد تحقق يافته است.
وی بر اين باور است، که نشست بالی اندونزی، اهميت بسياری خواهد داشت و افزود: «پس از اجلاس سران کشورهای عضو سازمان ملل متحد، بحث تغييرات آب و هوامهمترين موضوع سياسی دردستور کار کشورها قرار خواهد داشت.»
اين مقام ژاپنی گفت که اين موضوع همچنين در اجلاس سران کشورهای عضو گروه هشت در ژاپن در ماه ژوييه سال آينده ميلادی، بررسی خواهد شد.
او اشاره کرد که بدون همکاری آمريکا و چين، «اوضاع بسيار خطرناک» خواهد شد.
در اين ميان، آمريکا و چين، که بيش از ۴۰ درصد گازهای گلخانه ای جهان را توليد می کنند، گفته اند که در روند مذاکرات کاهش آلودگی آب و هوا مشارکت خواهند داشت. تاکنون آمريکا از پيوستن به پیمان کيوتو خودداری کرده است.
البته دراين روند، به همکاری برزيل، اندونزی و جمهوری دموکراتيک کنگو نیز نياز است؛ کشورهايی که ميزان نابودی جنگل در آنها بيش از ميزان آلودگی آب و هوا توسط وسايل حمل و نقل در جهان است.
خطر نابودی ۳۷ کشور جزيره ای کوچک
در ارتباط با پيامدهای تغييرات آب و هوا، از جمله گرمايش زمين، کارشناسان می گويند اين نگرانی وجود دارد که ۳۷ کشور جزيره ای کوچک به زير آب بروند.
اين کشورها قويا خواستار اقدامی برای برطرف کردن تهديد بالا آمدن سطح آب اقيانوس ها و درياها هستند.
محمد لطيف، سفير مالديو در سازمان ملل متحد، کشوری مجمع الجزايری در اقيانوس هند، در اين خصوص گفت: «در قرن ۲۱ ميلادی، استقلال ما، نه توسط اشغالگران بلکه توسط اقيانوس، و نه به وسيله جنگ بين المللی، بلکه بوسيله گرمايش زمين، درمعرض تهديد خواهد بود.»
در اين حال، حتی کشورهای توليدکننده نفت، نگران تاثير تغييرات آب و هوا بر روی درآمدشان در آينده هستند.
البته بايد توجه داشت که تغييرات آب و هوا، فقط به بالا آمدن سطح آب اقيانوس ها و درياها منجر نخواهد شد، بلکه بايد در انتظار خشکسالی ها، سيل ها و توفان های شديد نيز بود.
