خبرگزاری رویترز، روز جمعه متن گفت‌وگوی خود را با شیرین عبادی، برنده ایرانی جایزه صلح نوبل سال ۲۰۰۳ منتشر کرد که در آن، خانم عبادی، به رفتار مسالمت‌آمیز مردم در برابر خشونت‌های دولتی تأکید کرده است.
خانم عبادی در این گفت‌وگو می‌گوید جنبش سبز در ایران شکست نخورده است، اما مردم ایران می‌خواهند درگیری‌ها به آنجا نرسد که ایران در شرایطی مانند لیبی قرار گیرد.
شیرین عبادی در همین زمینه به پرسش‌های رادیو فردا پاسخ داده است.
قیام مردمی ابتدا در ایران و در تاریخ خرداد ۱۳۸۸ شروع شد ولیکن کشورهای عربی از جمله تونس و مصر به راحتی توانستند دیکتاتورها را از کشورشان بیرون کنند و (در ایران این امر میسر نشد) اما این تفاوت از کجا سرچشمه می‌گیرد؟
ما بایستی متوجه باشیم که در ۳۲ سال گذشته مردم ایران یک انقلاب و هشت سال جنگ با عراق را پشت سر گذاشتند. از خشونت خسته‌اند و از سوی دیگر به آن بلوغ سیاسی رسیده‌اند که بیرون کردن یک حکومت دیکتاتوری، به تنهایی، کفایت نمی کند، بلکه کشور هم بایستی آباد باقی بماند.
به همین دلیل هم مردم ایران حاضر نشدند دست به خشونت بزنند، تا در قبال خشونت‌های بی‌حد و حصر حکومت، مبادا ایران تبدیل به لیبی دوم شود.
مردم در داخل ایران فعالیت خودشان را می‌کنند. از هیچ چیزی مضایقه ندارند. می‌بینیم که به زندان می‌روند. در خیابان کشته می‌شوند، اعدام می‌شوند، اما باز هم مبارزه در ایران با نهایت شدت ولی به شکل مسالمت‌آمیز ادامه دارد.
جامعه بین‌المللی بایستی به کمک زندانیان سیاسی و کسانی که به شدیدترین وجهی تحت فشار حکومت ایران هستند، بیاید و تعیین گزارشگر ویژه برای ایران نیز در همین راستا بوده است.
دولت ایران اعلام کرده که گزارشگر ویژه سازمان ملل را نخواهد پذیرفت ولیکن گزارشگر ویژه از طریق گزارش‌هایی که مدافعان حقوق بشر، از جمله شخص من، برای ایشان تهیه کرده و فرستاده‌ایم و تهیه این گزارش‌ها را مرتباً هم ادامه خواهیم داد، در جریان امور ایران قرار می‌گیرند.
همچنین گزارشگر ویژه ملاقات‌هایی با افرادی خواهند داشت که از ایران به علت فشارهای حکومتی خارج شده‌اند.
علاوه بر خشونت‌های روز به افزایش حکومت و نقض مستمر حقوق بشر بایستی به مسئله تورم و گسترش فقر هم اشاره کنم. قیمت ارزاق و خوراکی در ایران حتی از گران‌ترین شهرهای اروپا هم بیشتر است. این در حالی است که درآمد مردم در ایران به نسبت شهرهای اروپایی یک چهارم است.
بسیاری از کارخانجات تعطیل شده‌اند. کارگران زیادی بیکارند و کسانی که کار می‌کنند ناچارند سه شیفته کار کنند تا بتوانند از عهده یک زندگی بسیار معمولی برآیند. مجموعه این عوامل به گسترش نارضایتی عمومی دامن زده است. خصوصاً اینکه می‌بینند که حدود پنج درصد جامعه به علت رانت‌خواری و روابط، ثروت بیش از اندازه‌ای را برای خودشان ذخیره کرده‌اند.
خانم عبادی در این گفت‌وگو می‌گوید جنبش سبز در ایران شکست نخورده است، اما مردم ایران می‌خواهند درگیری‌ها به آنجا نرسد که ایران در شرایطی مانند لیبی قرار گیرد.
شیرین عبادی در همین زمینه به پرسش‌های رادیو فردا پاسخ داده است.
گفت‌وگوی علیرضا کرمانی با شیرین عبادی در مورد تفاوت اعتراض‌ها در ایران و لیبی
- خانم عبادی، مقایسه ایران با لیبی در سخنان ایشان، از کجا پایه و مایه گرفته است؟
قیام مردمی ابتدا در ایران و در تاریخ خرداد ۱۳۸۸ شروع شد ولیکن کشورهای عربی از جمله تونس و مصر به راحتی توانستند دیکتاتورها را از کشورشان بیرون کنند و (در ایران این امر میسر نشد) اما این تفاوت از کجا سرچشمه می‌گیرد؟
ما بایستی متوجه باشیم که در ۳۲ سال گذشته مردم ایران یک انقلاب و هشت سال جنگ با عراق را پشت سر گذاشتند. از خشونت خسته‌اند و از سوی دیگر به آن بلوغ سیاسی رسیده‌اند که بیرون کردن یک حکومت دیکتاتوری، به تنهایی، کفایت نمی کند، بلکه کشور هم بایستی آباد باقی بماند.
به همین دلیل هم مردم ایران حاضر نشدند دست به خشونت بزنند، تا در قبال خشونت‌های بی‌حد و حصر حکومت، مبادا ایران تبدیل به لیبی دوم شود.
- خانم عبادی، شما در مصاحبه با خبرگزاری رویترز اشاره کردید که همواره بر این نکته تأکید می‌کنید که نباید مسئله حقوق بشر در ایران زیر سایه مسائل هسته‌ای محو شود. به این ترتیب آیا شما انتظار دارید که جامعه جهانی فعالیت بیشتری به خرج دهد و نگاهتان به سمت حمایت جامعه جهانی است تا مردم؟
مردم در داخل ایران فعالیت خودشان را می‌کنند. از هیچ چیزی مضایقه ندارند. می‌بینیم که به زندان می‌روند. در خیابان کشته می‌شوند، اعدام می‌شوند، اما باز هم مبارزه در ایران با نهایت شدت ولی به شکل مسالمت‌آمیز ادامه دارد.
جامعه بین‌المللی بایستی به کمک زندانیان سیاسی و کسانی که به شدیدترین وجهی تحت فشار حکومت ایران هستند، بیاید و تعیین گزارشگر ویژه برای ایران نیز در همین راستا بوده است.
- این بخش از سخنان شما که رژیم ایران هنوز هم آمار زندانیان سیاسی را اعلام نکرده، و آماری که الان وجود دارد توسط برخی از خانواده‌ها به طور داوطلبانه در اختیار فعالان حقوق بشر قرار گرفته است، آیا به نوعی کمک یا هشدار به گزارشگر وِیژه سازمان ملل است؟
دولت ایران اعلام کرده که گزارشگر ویژه سازمان ملل را نخواهد پذیرفت ولیکن گزارشگر ویژه از طریق گزارش‌هایی که مدافعان حقوق بشر، از جمله شخص من، برای ایشان تهیه کرده و فرستاده‌ایم و تهیه این گزارش‌ها را مرتباً هم ادامه خواهیم داد، در جریان امور ایران قرار می‌گیرند.
همچنین گزارشگر ویژه ملاقات‌هایی با افرادی خواهند داشت که از ایران به علت فشارهای حکومتی خارج شده‌اند.
- خانم عبادی، شما باز هم در سخنانتان به این نکته اشاره کرده‌اید که جنبش اعتراضی ایران رو به گسترش است و هر روز که می‌گذرد به تعداد مخالفان دولت افزوده خواهد شد. با اینکه رژیم جمهوری اسلامی هر کس را که به خیابان آمده است یا کشته و یا به زندان انداخته است. دلیلتان برای این که جنبش اعتراضی ایران رو به گسترش است، چیست؟
علاوه بر خشونت‌های روز به افزایش حکومت و نقض مستمر حقوق بشر بایستی به مسئله تورم و گسترش فقر هم اشاره کنم. قیمت ارزاق و خوراکی در ایران حتی از گران‌ترین شهرهای اروپا هم بیشتر است. این در حالی است که درآمد مردم در ایران به نسبت شهرهای اروپایی یک چهارم است.
بسیاری از کارخانجات تعطیل شده‌اند. کارگران زیادی بیکارند و کسانی که کار می‌کنند ناچارند سه شیفته کار کنند تا بتوانند از عهده یک زندگی بسیار معمولی برآیند. مجموعه این عوامل به گسترش نارضایتی عمومی دامن زده است. خصوصاً اینکه می‌بینند که حدود پنج درصد جامعه به علت رانت‌خواری و روابط، ثروت بیش از اندازه‌ای را برای خودشان ذخیره کرده‌اند.
