با اینکه پس از به پایان رسیدن مسابقات آسیایی گوانگژوی چین سهم ورزشکاران ایرانی مدال‌هایی رنگارنگ از جمله ۲۰ مدال طلا بود، اما هنوز بر سر اینکه سازمان تربیت بدنی به مدال‌آوران ایرانی چه هدیه‌ای خواهد داد، بحث و گفت‌وگوها ادامه دارد.
از یک سو خدیجه آزادپور، تنها زن طلایی ایرانی در تاریخ مسابقات آسیایی، می‌گوید که به او گفته‌اند تا ازدواج نکند، خانه وعده داده شده را دریافت نخواهد کرد، از سوی دیگر علی سعیدلو، رئیس سازمان تربیت بدنی، می‌گوید اصلاً قرار بوده که خانه را فقط به مدال‌آوران متأهل بدهند.
مهدی رستم‌پور، کارشناس ورزشی در دانمارک به پرسش‌هایی در مورد حضور وزرشکاران زن ایرانی در بازی‌های آسیایی پاسخ داده است.
امسال ورزشکاران زن اعزامی از ایران در بازی‌های آسیایی فوق‌العاده ظاهر شدند و دیگر حضور آنها مانند دهه ۹۰ محدود نمی‌شد به یک حضور سمبولیک در رشته تیراندازی و حمل پرچم در مراسم افتتاحیه.
امسال زنان در رشته‌های مختلف مدال‌آور بودند و در کاراته، روئینگ قایقرانی، ووشو و همچنین تیراندازی شرایط بسیار خوبی را از خود نشان دادند و در برخی رشته‌ها حتی بهتر از مردان نتیجه گرفتند.
این موضوع بیانگر آن است که اگر طی سالیان گذشته هم از حضور آنها در مسابقات بین‌المللی ممانعت می‌شد، چیزی نبوده غیر از ظلم و تبعیض آشکاری که علیه دختران و زنان ورزشکار ایرانی اعمال شده است.
وعده داده شده بود هر کسی مدال طلا بگیرد و صاحب خانه نباشد، کلید یک منزل مسکونی را تحویل می گیرد. اما خدیجه آزادپور وقتی قهرمان شد و به ایران برگشت، به او گفته شد باید ازدواج کند و هرگاه ازدواج کرد می‌تواند این منزل مسکونی را تحویل بگیرد.
باید صبر کرد و دید در این مسابقات مردان طلایی که برمی‌گردند چه اتفاقی برایشان رخ می‌دهد چون بسیاری ازاین ورزشکاران مجرد هستند و درتاریخ ورزش ایران سابقه نداشته تا اعطای پاداش به یک ورزشکار منوط به تأهل ورزشکار باشد.
به عنوان مثال پیش از این به برادران خادم و حسین رضازاده وسایر ورزشکاران پاداش‌هایی به مراتب هنگفت‌تر از یک خانه تعلق می‌گرفت اما چنین پیش شرط‌هایی برای آنها درنظر گرفته نمی‌شد.
به نظر می‌رسد اکنون که مسابقات تمام شده است وقتی بنا بر نپرداختن جایزه باشد، می‌توان بهانه‌های دیگری نیز پیدا کرد. به عنوان مثال اگر خدیجه آزادپور ازدواج هم بکند ممکن است به او بگویند هر گاه صاحب بچه شدید واجد شرایط هستید.
من فکر می‌کنم بنا بر این قرار گرفته که جایزه پرداخت نشود، چون مدال طلا دریافت شده و از تبلیغات آن هم بهره‌برداری لازم سیاسی صورت گرفته است و حالا می‌توان خلف وعده کرد و این مسئله در ورزش جمهوری اسلامی ایران بی‌سابقه نیست.
هنوز محمد طلایی اتومبیل پاترولی که بعد از نایب قهرمانی جهان در سال ۱۹۹۴ به او وعده داده شده بود دریافت نکرده است و علیرضا رضایی بعد از نقره المپیک پکن هنوز خانه‌ای که در هشتگرد به او وعده داده شد دریافت نکرده است و دیگر هم به این پاداش‌ها نخواهند رسید. به نظر می‌رسد در این دوره هم همان وضعیت تکرار می‌شود.
از یک سو خدیجه آزادپور، تنها زن طلایی ایرانی در تاریخ مسابقات آسیایی، می‌گوید که به او گفته‌اند تا ازدواج نکند، خانه وعده داده شده را دریافت نخواهد کرد، از سوی دیگر علی سعیدلو، رئیس سازمان تربیت بدنی، می‌گوید اصلاً قرار بوده که خانه را فقط به مدال‌آوران متأهل بدهند.
مهدی رستم‌پور، کارشناس ورزشی در دانمارک به پرسش‌هایی در مورد حضور وزرشکاران زن ایرانی در بازی‌های آسیایی پاسخ داده است.
- وضعیت ورزشکاران زن در این دوره مسابقات آسیایی چطور بود؟
امسال ورزشکاران زن اعزامی از ایران در بازی‌های آسیایی فوق‌العاده ظاهر شدند و دیگر حضور آنها مانند دهه ۹۰ محدود نمی‌شد به یک حضور سمبولیک در رشته تیراندازی و حمل پرچم در مراسم افتتاحیه.
امسال زنان در رشته‌های مختلف مدال‌آور بودند و در کاراته، روئینگ قایقرانی، ووشو و همچنین تیراندازی شرایط بسیار خوبی را از خود نشان دادند و در برخی رشته‌ها حتی بهتر از مردان نتیجه گرفتند.
این موضوع بیانگر آن است که اگر طی سالیان گذشته هم از حضور آنها در مسابقات بین‌المللی ممانعت می‌شد، چیزی نبوده غیر از ظلم و تبعیض آشکاری که علیه دختران و زنان ورزشکار ایرانی اعمال شده است.
- آقای رستم‌پور، گویا در این دوره از مسابقات برای اولین بار یک دختر ایرانی توانسته به مدال طلا دست یابد. در مورد خانم خدیجه آزادپور بگویید که توانست این مدال را بر گردن خود بیاویزد.
وعده داده شده بود هر کسی مدال طلا بگیرد و صاحب خانه نباشد، کلید یک منزل مسکونی را تحویل می گیرد. اما خدیجه آزادپور وقتی قهرمان شد و به ایران برگشت، به او گفته شد باید ازدواج کند و هرگاه ازدواج کرد می‌تواند این منزل مسکونی را تحویل بگیرد.
- آیا چنین شرطی برای مردان ورزشکار ایرانی که مدال طلا به دست آوردند نیز وجود دارد؟
باید صبر کرد و دید در این مسابقات مردان طلایی که برمی‌گردند چه اتفاقی برایشان رخ می‌دهد چون بسیاری ازاین ورزشکاران مجرد هستند و درتاریخ ورزش ایران سابقه نداشته تا اعطای پاداش به یک ورزشکار منوط به تأهل ورزشکار باشد.
به عنوان مثال پیش از این به برادران خادم و حسین رضازاده وسایر ورزشکاران پاداش‌هایی به مراتب هنگفت‌تر از یک خانه تعلق می‌گرفت اما چنین پیش شرط‌هایی برای آنها درنظر گرفته نمی‌شد.
به نظر می‌رسد اکنون که مسابقات تمام شده است وقتی بنا بر نپرداختن جایزه باشد، می‌توان بهانه‌های دیگری نیز پیدا کرد. به عنوان مثال اگر خدیجه آزادپور ازدواج هم بکند ممکن است به او بگویند هر گاه صاحب بچه شدید واجد شرایط هستید.
من فکر می‌کنم بنا بر این قرار گرفته که جایزه پرداخت نشود، چون مدال طلا دریافت شده و از تبلیغات آن هم بهره‌برداری لازم سیاسی صورت گرفته است و حالا می‌توان خلف وعده کرد و این مسئله در ورزش جمهوری اسلامی ایران بی‌سابقه نیست.
هنوز محمد طلایی اتومبیل پاترولی که بعد از نایب قهرمانی جهان در سال ۱۹۹۴ به او وعده داده شده بود دریافت نکرده است و علیرضا رضایی بعد از نقره المپیک پکن هنوز خانه‌ای که در هشتگرد به او وعده داده شد دریافت نکرده است و دیگر هم به این پاداش‌ها نخواهند رسید. به نظر می‌رسد در این دوره هم همان وضعیت تکرار می‌شود.
