هادی ساعی پرافتخارترین ورزشکار ایرانی در مسابقات المپیک روز شنبه ۱۸ آبان، رسماً با دنیای قهرمانی تکواندو خداحافظی کرد.
دیدار خداحافظی هادی ساعی در جریان مراسم افتتاحیه اولین دوره بازیهای تکواندو غرب آسیا در سالن خانه تکواندو در تهران برگزار شد و در آن امید غلامزاده، دارنده مدال نقره مسابقات جهانی سال ۲۰۰۷ پکن، در مقابل هادی ساعی قرار گرفت.
آقای ساعی در المپیک ۲۰۰۸ پکن، به تنهایی بار شرکتکنندگان ناکام ایرانی را به دوش کشید و در حالی که امیدهای ایران در رشتههایی مثل وزنهبرداری، کشتی و دو و میدانی به یأس تبدیل شده بود، و کاروان ۵۵ نفره ورزشکاران ایران تنها به مدال برنز مراد محمدی بسنده کرده بود، با قهرمانی خود اندکی رتبه ایران را در جدول ردهبندی مسابقات بهبود بخشید.
پیش از این قرار بود آقای ساعی این دیدار را در مقابل مهدی بیباک که در نبود وی سرگروهی تیم تکواندوی ایران را بر عهده دارد، برگزار کند که به دلیل سفر مهدی بیباک به همراه تیم دانشگاه آزاد به صربستان، این برنامه تغییر کرد.
با این حال پس از المپیک پکن ادامه حضور وی در عرصه قهرمانی در هالهای از ابهام قرار گرفت و خود او نیز با اشاره به اینکه زانوی مجروحش باید تحت عمل قرار گیرد، حضور خود در مسابقات آینده را بسیار سخت خواند.
آن طور که محمد پولادگر رییس فدراسیون تکواندوی ایران گفتهاست، آقای ساعی از قبل تصمیم خود را برای پایان حضور در دنیای قهرمانی تکواندو گرفته بود، اما تا کنون رسماً این موضوع را اعلام نکرده بود.
آقای پولادگر همچنین اشاره کردهاست که خداحافظی هادی ساعی از ورزش قهرمانی به منزله کنارهگیری وی از ورزش نیست و به طور یقین از توان این تکواندوکار برتر جهان در عرصههای دیگر استفاده خواهد شد.
به گفته رییس فدراسیون تکواندوی ایران، با توجه به تمایل و توانمندیهای هادی ساعی، در جایی مناسب در کادر فنی و یا در فدراسیون تکواندو از وی استفاده خواهد شد.
هادی ساعی ۳۲ ساله، هم اکنون عضو شورای شهر تهران نیز هست.
پر افتخارترین ورزشکار تاریخ المپیک ایران
هادی ساعی از سال ۱۹۹۵، زمانی که توانست مدال نقره رقابتهای ارتشهای جهان را از آن خود کند، درخشش خود در رقابتهای جهانی را آغاز کرد.
آقای ساعی در سالهای حضور خود در ورزش قهرمانی، سه دوره پیاپی در سالهای ۲۰۰۰، ۲۰۰۴ و ۲۰۰۸ به مسابقات المپیک راه یافت، که کسب یک مدال برنز در مسابقات المپیک سیدنی (۲۰۰۰) و دو مدال طلا در مسابقات المپیک آتن (۲۰۰۴) و پکن (۲۰۰۸) وی را به پر افتخارترین ورزشکار تاریخ المپیک ایران بدل کرد.
بر اساس گزارش فدراسیون جهانی تکواندو، آقای ساعی علاوه بر این توانسته بود، در سالهای ۱۹۹۸، ۲۰۰۰، ۲۰۰۱، و ۲۰۰۲، فاتح رقابتهای جامجهانی تکواندو باشد.
هادی ساعی در سالهای ۱۹۹۹ و ۲۰۰۵ قهرمانی مسابقات جهانی تکواندو بود ولی در سال ۲۰۰۳ به نایب قهرمانی و در سال ۲۰۰۷ به مقام سوم این رقابتها اکتفا کرد.
آقای ساعی، همچنین در طول سالهای حضور خود در ورزش قهرمانی، کلکسیونی رنگارنگی از مدالهای مسابقات آسیایی، سهمیهبندی المپیک و ارتشهای جهان را به خود اختصاص داده است.
هادی ساعی در سال ۸۲ و پس از وقوع زلزله ویرانگر بم، مدالهای کسب شده خود تا آن زمان را برای کمک به بازسازی بم حراج کرد تا خاطره جهان پهلوان تختی را که در زلزله بوئین زهرا، در شهریور سال ۴۱ ، به یاری هموطنان خود شتافته بود، در اذهان عمومی زنده کند.
از دنیای قهرمانی به دنیای سیاست
هادی ساعی در سال ۱۳۸۵ و در جریان برگزاری سومین دوره انتخابات شوراهای شهر و روستا در ایران، رسماً در لیست ائتلاف اصلاح طلبان برای انتخابات شورای شهر تهران قرارگرفت.
آقای ساعی در آن زمان در اولین اظهار نظر درباره حضور خود در انتخابات شوراها، گفته بود که به شدت به «مشی اصلاحطلبانه آقای خاتمی» معتقد است ولی در عین حال دلیل حضور خود در این انتخابات را «سامان دادن به وضعیت ورزش حاشیهنشینهایی همچون بچههای شهر ری» که به بودن در کنار آنها افتخار میکند، اعلام کرده بود.
وی پس از آن به عنوان منتخب مردم تهران، به شورای این شهر راه یافت تا نخستین تجربههای اجرایی را به کارنامه فعالیتهای خود اضافه کند.
آقای ساعی که افتخارآفرینیاش در المپیک پکن، پیش از مقامات رسمی جمهوری اسلامی، از سوی محمد خاتمی رییسجمهوری سابق ایران مورد استقبال قرار گرفت، پس از بازگشت از المپیک در گفتگویی با هفتهنامه شهروند امروز، عنوان کرد که به آقای خاتمی اعتقاد دارد و در پاسخ به سؤالی در مورد اینکه «خاتمی نماد یک جریان است» و «دوست داشتن خاتمی میتواند بار سیاسی داشته باشد» گفت که پای خاتمی ایستاده است.
او البته در همین گفتگو تأکید کرد که با وجود این موضوع و حتی به رغم حضورش در فهرست جبهه مشارکت برای انتخابات شوراها، خود را آدم جناحی نمیداند و موضع مستقل خودش را دارد.
هادی ساعی که علاوه بر عضویت در کمیسیون فرهنگی شورای شهر تهران، در کمیسیون برنامه و بودجه این شورا نیز حضور دارد، گفتهاست که میخواهد به گونهای عمل کند که پس از این دوره وی را صرفاً به عنوان چهرهای ورزشی نشناسند و در زمینههای مدیریتی نیز تجربههایی اندوخته باشد.
حال باید دید که پس از خداحافظی رسمی وی با ورزش قهرمانی، مردم ایران قهرمان پر افتخار خود را در کدام صحنه خواهند دید. مدیریت در حوزههای ورزشی یا حضور پر رنگتر در عرصههای سیاسی.