خسرو شکيبايی، بازيگر سرشناس سينما، تئاتر و تلويزيون ايران، که با فیلم «هامون» به شهرت رسید صبح روز جمعه ۲۸ تيرماه در سن ۶۴ سالگی در گذشت.
به گزارش خبرگزاری های ايران، آقای شکيبايی به علت ايست قلبی در بيمارستان پارسيان تهران در گذشت.
وی از مدتی پيش به دليل ابتلا به بيماری مزمن ديابت در وضعيت جسمی مساعدی به سر نمي برد. انجمن منتقدان و نويسندگان سينمايی ايران از شکيبايی، که در بیش از ۴۰ فیلم سینمایی ایفای نقش کرده بود، به عنوان يکی از بازيگران برتر ۳۰ سال اخير تجليل کرد.
او در سال ۱۳۲۳ در تهران بدنيا آمد و تحصيلاتش را در رشته بازيگری در دانشکده هنرهای زيبای دانشگاه تهران به پايان برد.
در سال ۱۳۶۱ با بازی در نقش کوتاهی در فيلم «خط قرمز» به کارگردانی مسعود کيميايی، به سينما آمد.
خسرو شکیبایی تا سال ۱۳۶۸ در نقش هايی کم رنگ تر ظاهر شد، از جمله در فيلم های «دزد و نويسنده»، «ترن» و «رابطه» ظاهر شد.
اما با بازی در فيلم هامون (داريوش مهرجويی، ۱۳۶۸) نام خسرو شکيبايی سر زبان ها افتاد. او برای بازی در این فيلم از هشتمين جشنواره فيلم فجر، سيمرغ بلورين دريافت کرد و تحسين منتقدان و مردم را بر انگيخت.
منتقدین سینمایی می گویند که خسرو شکيبايی از سال ۱۳۶۸ به بعد، ديگر نتوانست از جلد حميد هامون بيرون بيايد و حميد هامون را در انواع نقش ها و تيپ های مختلف تکرار کرد. اما توانايی های انکار ناپذيرش را در چند فيلم به معرض نمايش گذاشت.
بازی تاثيرگذار او در دو فضای کاملا متفاوت در فيلم کيميا (احمدرضا درويش، ۱۳۷۳) و بازی متفاوت او در فيلم کاغذ بی خط (ناصر تقوايی، ۱۳۸۰) از جمله اين موارد است.
او يک بار ديگر نيز سيمرغ بلورين بهترين بازيگر مرد را در سيزدهمين دوره جشنواره فجر دريافت کرد.
وی سه بار نيز به خاطر فيلم های «يکبار برای هميشه»، «سايه به سايه» و «کاغذ بی خط» کانديدای دريافت اين جايزه شد.
خسرو شکيبايی در تلويزيون هم موفق بود. از همان زمان که در نقش مدرس بازی کرد و آن مونولوگ طولانی معروفش را اجرا کرد تا بازی در مجموعه تلويزيونی «روزی روزگاری»، «خانه سبز»، «کاکتوس»، «تفنگ سر پر».
او آخرين جايزه اش را از ششمين جشن ماهنامه دنيای تصوير برای بازی در فيلم «کاغذ بی خط» دريافت کرد.
