دانشمندان ياخته‌های مغز را در آزمايشگاه‌ها مورد بررسی قرار می‌دهند تا بتوانند روند پژوهش برای جستجو در مورد راه‌های تازه درمان آلزايمر را تسريع کنند.
بيماری آلزايمر يک بيماری غيرقابل درمان است و بيمار رفته‌رفته ياخته‌های مغزی را دست می‌دهد.
ياخته‌های عصبی فراهم آورده شده در آزمايشگاه احتمال دارد بتوانند در يافتن داروهای تازه برای کند کردن روند پشرفت بيماری موثر باشند و سرانجام بشود پيوند ياخته‌های تازه مغز را برای درمان بيماری به کار بست.
آلزايمر يکی از شناخته شده‌ترين بيماری‌های مغزی است و هم اکنون ۴۶۵ هزار نفر در بريتانيا به آن مبتلا هستند.
بيماری هنگامی پيشروی می‌کند که لک‌ها و پيچش‌هايی در مغز پيدا می‌شود و ياخته‌های مهم مغز از کار می‌افتند. از هر ۱۴ نفر بالای ۶۵ سال يک نفر به اين بيماری مبتلا می‌شود.
در نخستين مراحل، بيمار دچار لغزش‌های زبانی می‌شود و در يافتن واژه مناسب دچار اشکال می‌شود. در مراحل بعدی، بيمار به شدت به پرستار خود متکی می‌شود.
پژوهشگران در ايالات متحده آمريکا ياخته‌های پايه‌ای را به ياخته‌های عصبی رويانی (جنينی) افزودند. با اين تکنيک دانشمندان می توانند اندوخته بی انتهايی از ياخته های مغزی را فراهم کنند.
ياخته های عصبی فراهم شده در آزمايشگاه ياخته های عصبی کولينرژيک پيشا-مغزی بنيادی basal forebrain cholinergic neurons ناميده می‌شوند. در نخستين گامه‌های بيماری آلزايمر اين ياخته‌ها هستند که از کار می‌افتند و سبب رشد بيماری می‌شوند.
جان کسلر، صاحب کرسی عصب شناسی دانشگاه نورث وسترن شيکاگو می‌گويد:«اين توده ياخته‌ها که در نخستين گامه‌های بيماری از ميان می‌روند، برای حافظه اهميت حياتی دارد. بنابراين، دريافت اين که چرا اين ياخته‌های می‌ميرند و چه چيزی می‌تواند جلوی مرگ آنها را بگيرد، اهميت فراوانی برای ما در شناخت و درمان بيماری آلزايمر دارد.»
وی افزود: «نمی‌خواهيم مردم تصور کنند که ما ناگهان درمان بيماری را کشف کرده‌ايم. اين طور نيست. ما هم اکنون در راهی هستيم که ما را در رساندن به مرحله کشف درمان بيماری ياری می‌کند.»
حاصل اين پژوهش ها در نشريه Stem Cells منتشر شده است.
اين آزمايش‌ها البته می تواند به توليدکنندگان دارو کمک کند که سيستم ياخته‌های عصبی را در برابر هجوم اين بيماری مقاوم کند اما پيوند ياخته‌های عصبی برای درمان بيماری هنوز رويايی دور است.
در آخرين پژوهشی که در اين زمينه انجام شد، از ياخته‌های پايه‌ای رويانی (جنينی)، نوعی ياخته‌های عصبی فراهم شد که می‌توانند در هر بافت بدن رشد کنند. اما در صورت آميختن آنها با سيستم عصبی بدن، امکان به وجودآمدن تومورهای مغزی فراهم می‌شود.
گذشته از اين برای از ميان بردن مقاومت بدن بيمار در پذيرش ياخته‌های پيوندی، بايد به بيمار داروهای خوراند که سامانه مصونيت بدن بيمار را به کنترل در آورد. اين عمل هم می‌تواند سبب بروز و رشد سرطان شود.
جان کسلر در اين مورد گويد نخستين کاری که بايد بکنيم اين است که اطمينان پيدا کنيم که اين ياخته‌ها خطری ندارند.
تيم پژوهشی به سرپرستی کسلر هم اکنون روی اين پروژه نيز تحقيق می‌کند که بتوان ياخته‌های پوستی خود بيمار را مستقيماً به ياخته‌های مغز تبديل کرد.
چون اين ياخته‌ها از نظر ژنتيکی با ياخته‌های عصبی او يکسان است، نبايد در اثر سامانه مصونيت بدن بيمار، رد شود.
تيم پژوهشی هم اکنون ياخته‌هايی را به اين صورت فراهم کرده است اما نتيجه کار در اين زمينه هنوز منتشر نشده است.
بيماری آلزايمر يک بيماری غيرقابل درمان است و بيمار رفته‌رفته ياخته‌های مغزی را دست می‌دهد.
ياخته‌های عصبی فراهم آورده شده در آزمايشگاه احتمال دارد بتوانند در يافتن داروهای تازه برای کند کردن روند پشرفت بيماری موثر باشند و سرانجام بشود پيوند ياخته‌های تازه مغز را برای درمان بيماری به کار بست.
آلزايمر يکی از شناخته شده‌ترين بيماری‌های مغزی است و هم اکنون ۴۶۵ هزار نفر در بريتانيا به آن مبتلا هستند.
بيماری هنگامی پيشروی می‌کند که لک‌ها و پيچش‌هايی در مغز پيدا می‌شود و ياخته‌های مهم مغز از کار می‌افتند. از هر ۱۴ نفر بالای ۶۵ سال يک نفر به اين بيماری مبتلا می‌شود.
در نخستين مراحل، بيمار دچار لغزش‌های زبانی می‌شود و در يافتن واژه مناسب دچار اشکال می‌شود. در مراحل بعدی، بيمار به شدت به پرستار خود متکی می‌شود.
پژوهشگران در ايالات متحده آمريکا ياخته‌های پايه‌ای را به ياخته‌های عصبی رويانی (جنينی) افزودند. با اين تکنيک دانشمندان می توانند اندوخته بی انتهايی از ياخته های مغزی را فراهم کنند.
ياخته های عصبی فراهم شده در آزمايشگاه ياخته های عصبی کولينرژيک پيشا-مغزی بنيادی basal forebrain cholinergic neurons ناميده می‌شوند. در نخستين گامه‌های بيماری آلزايمر اين ياخته‌ها هستند که از کار می‌افتند و سبب رشد بيماری می‌شوند.
جان کسلر، صاحب کرسی عصب شناسی دانشگاه نورث وسترن شيکاگو می‌گويد:«اين توده ياخته‌ها که در نخستين گامه‌های بيماری از ميان می‌روند، برای حافظه اهميت حياتی دارد. بنابراين، دريافت اين که چرا اين ياخته‌های می‌ميرند و چه چيزی می‌تواند جلوی مرگ آنها را بگيرد، اهميت فراوانی برای ما در شناخت و درمان بيماری آلزايمر دارد.»
وی افزود: «نمی‌خواهيم مردم تصور کنند که ما ناگهان درمان بيماری را کشف کرده‌ايم. اين طور نيست. ما هم اکنون در راهی هستيم که ما را در رساندن به مرحله کشف درمان بيماری ياری می‌کند.»
حاصل اين پژوهش ها در نشريه Stem Cells منتشر شده است.
اين آزمايش‌ها البته می تواند به توليدکنندگان دارو کمک کند که سيستم ياخته‌های عصبی را در برابر هجوم اين بيماری مقاوم کند اما پيوند ياخته‌های عصبی برای درمان بيماری هنوز رويايی دور است.
در آخرين پژوهشی که در اين زمينه انجام شد، از ياخته‌های پايه‌ای رويانی (جنينی)، نوعی ياخته‌های عصبی فراهم شد که می‌توانند در هر بافت بدن رشد کنند. اما در صورت آميختن آنها با سيستم عصبی بدن، امکان به وجودآمدن تومورهای مغزی فراهم می‌شود.
گذشته از اين برای از ميان بردن مقاومت بدن بيمار در پذيرش ياخته‌های پيوندی، بايد به بيمار داروهای خوراند که سامانه مصونيت بدن بيمار را به کنترل در آورد. اين عمل هم می‌تواند سبب بروز و رشد سرطان شود.
جان کسلر در اين مورد گويد نخستين کاری که بايد بکنيم اين است که اطمينان پيدا کنيم که اين ياخته‌ها خطری ندارند.
تيم پژوهشی به سرپرستی کسلر هم اکنون روی اين پروژه نيز تحقيق می‌کند که بتوان ياخته‌های پوستی خود بيمار را مستقيماً به ياخته‌های مغز تبديل کرد.
چون اين ياخته‌ها از نظر ژنتيکی با ياخته‌های عصبی او يکسان است، نبايد در اثر سامانه مصونيت بدن بيمار، رد شود.
تيم پژوهشی هم اکنون ياخته‌هايی را به اين صورت فراهم کرده است اما نتيجه کار در اين زمينه هنوز منتشر نشده است.
