بر اساس کتابی که به تازگی در ایالات متحده منتشر شده، یک افسر ارشد اطلاعاتی ایران که در بمب گذاری سال ۱۹۸۳ در سفارت آمریکا در بیروت دست داشته تا این اواخر تحت پوشش سازمان اطلاعات مرکزی (سیا) در ایالات متحده زندگی می کرده است.
به نوشته مجله «نیوزویک»، این کتاب که روز سه شنبه، سی اُم اردیبهشت ماه، منتشر شد از جمله حاوی اطلاعاتی درباره «علیرضا عسگری» است که در سال ۲۰۰۷ به ترکیه گریخت و از دولت وقت آمریکا تحت ریاست جورج دبلیو بوش پناهندگی سیاسی دریافت کرد.
کتاب «جاسوس خوب» در واقع زندگینامه «روبرت اِیمز»، از افسران افسانه‌ای سازمان سیا، است که در بمبگذاری سفارت ایالت متحده در میان کشته‌شدگان بود. در مجموع در اثر آن حادثه ۶۳ تن جان باختند که ۱۷ نفر از آنها شهروندان آمریکایی بودند، از این تعداد هفت تن دیگر نیز از افسران اطلاعاتی سازمان سیا بودند. اِیمز، که رئیس ایستگاه سیا در بیروت بود، در زمان انفجار به عنوان تحلیلگر ارشد خاورمیانه سازمان سیا به سفارت آمده بود.
آنطور که «کای بِرد»، نویسنده کتاب، توضیح می‌دهد علیرضا عسگری از فرماندهان ارشد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در لبنان، «در ایالات متحده باقی مانده و احتمالاً تحت پوشش برنامه محافظت از مأموران سیا زندگی می‌کند.»
در همین حال تلاش‌های نیوزویک برای دریافت واکنش رسمی سازمان سیا بی‌پاسخ ماند.
بِرد در کتاب «جاسوس خوب» همچنین می‌نویسد با ۴۰ تن از مأموران کنونی و سابق سیا مصاحبه کرده و می‌نویسد عسگری دو بار به یکی از دوستان خود در آلمان تلفن می‌زند که چهار سال زودتر از وی به خارج از کشور گریخته بود، از این تماس‌ها «یک بار از واشینگتن بوده، و یک بار از جایی در تگزاس» به گفته یکی از منابع آگاه «عسگری از دوستش خواست به همسر دومش اطمینان بدهد که در سلامت کامل به سر می‌برد». علیرضا عسگری از آن زمان ناپدید شده است.
اما ادعای حضور عسگری در خاک ایالات متحده احتمالاً موجب آزردگی خاطر برخی از اعضای کنگره خواهد شد، جایی که تنها یک ماه پیشتر قانونی تصویب شد که به موجب آن صدور روادید برای یکی از دیپلمات‌های با سابقه ایرانی ممنوع شد چرا که این دیپلمات در سن ۲۲ سالگی مترجم دانشجویانی بود که پس از انقلاب سال ۱۹۷۹ سفارت ایالات متحده در تهران را تسخیر کردند.
اما بر خلاف این دیپلمات، نقش عسگری در شکل‌گیری جنبش «حزب‌الله» لبنان کلیدی بود، یعنی همان گروهی که در دهه ۱۹۸۰ میلادی چندین فقره بمبگذاری و آدم ربایی را علیه اهداف غربی در لندن به مرحله اجرا درآورد.
در ۱۹۹۷، علیرضا عسگری به درجه سرتیپی سپاه پاسداران رسید و همچنین حکم معاونت وزیر دفاع را نیز دریافت کرد. با این همه وی در سال ۲۰۰۴ از چشم مافوق‌هایش افتاد و به مدت ۱۸ ماه در زندان جمهوری اسلامی به سر برد. در فوریه ۲۰۰۷ از طریق دمشق به استانبول سفر کرد و در همان جا به یک باره ناپدید شد. این گمانه وجود دارد که عسگری از زمانی در سال ۲۰۰۳ فعالیت‌های جاسوسی خود را در اختیار دولت آمریکا قرار داد.
اما با وجود مخالفت‌هایی که از جانب بعضی در کنگره به چشم می خورد، مأمور سابق اطلاعاتی ایران به ظاهر هم اینک در خاک آمریکا و تحت محافظت زندگی می‌کند.
نیوزویک به نقل از بِرد می‌نویسد: «سر و کار داشتن با آدم‌های بد بخشی از کارها جاسوسی است. اگر دنبال اطلاعاتی درباره چیزهایی بد هستید باید دنبال کسانی آدم‌های بد هم بروید».
یکی از مقام‌های عملیاتی سیا درباره تناقض میان پناهندگی اعطا کردن به یکی از قاتلین بهترین مأموران سیا می‌گوید: «اولِگ کالوگین هم اینجا زندگی می‌کند، مگر نه؟» - منظور مدیر اسبق عملیات علیه ایالات متحده آمریکا در «کا گ ب» است. کالوگین هم اینک در این طرف و آن طرف سخنرانی می‌کند و در موزه جاسوسی مرکز واشینگتن هم سخنرانی‌هایی دارد.
به نوشته مجله «نیوزویک»، این کتاب که روز سه شنبه، سی اُم اردیبهشت ماه، منتشر شد از جمله حاوی اطلاعاتی درباره «علیرضا عسگری» است که در سال ۲۰۰۷ به ترکیه گریخت و از دولت وقت آمریکا تحت ریاست جورج دبلیو بوش پناهندگی سیاسی دریافت کرد.
کتاب «جاسوس خوب» در واقع زندگینامه «روبرت اِیمز»، از افسران افسانه‌ای سازمان سیا، است که در بمبگذاری سفارت ایالت متحده در میان کشته‌شدگان بود. در مجموع در اثر آن حادثه ۶۳ تن جان باختند که ۱۷ نفر از آنها شهروندان آمریکایی بودند، از این تعداد هفت تن دیگر نیز از افسران اطلاعاتی سازمان سیا بودند. اِیمز، که رئیس ایستگاه سیا در بیروت بود، در زمان انفجار به عنوان تحلیلگر ارشد خاورمیانه سازمان سیا به سفارت آمده بود.
آنطور که «کای بِرد»، نویسنده کتاب، توضیح می‌دهد علیرضا عسگری از فرماندهان ارشد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در لبنان، «در ایالات متحده باقی مانده و احتمالاً تحت پوشش برنامه محافظت از مأموران سیا زندگی می‌کند.»
در همین حال تلاش‌های نیوزویک برای دریافت واکنش رسمی سازمان سیا بی‌پاسخ ماند.
بِرد در کتاب «جاسوس خوب» همچنین می‌نویسد با ۴۰ تن از مأموران کنونی و سابق سیا مصاحبه کرده و می‌نویسد عسگری دو بار به یکی از دوستان خود در آلمان تلفن می‌زند که چهار سال زودتر از وی به خارج از کشور گریخته بود، از این تماس‌ها «یک بار از واشینگتن بوده، و یک بار از جایی در تگزاس» به گفته یکی از منابع آگاه «عسگری از دوستش خواست به همسر دومش اطمینان بدهد که در سلامت کامل به سر می‌برد». علیرضا عسگری از آن زمان ناپدید شده است.
اما ادعای حضور عسگری در خاک ایالات متحده احتمالاً موجب آزردگی خاطر برخی از اعضای کنگره خواهد شد، جایی که تنها یک ماه پیشتر قانونی تصویب شد که به موجب آن صدور روادید برای یکی از دیپلمات‌های با سابقه ایرانی ممنوع شد چرا که این دیپلمات در سن ۲۲ سالگی مترجم دانشجویانی بود که پس از انقلاب سال ۱۹۷۹ سفارت ایالات متحده در تهران را تسخیر کردند.
اما بر خلاف این دیپلمات، نقش عسگری در شکل‌گیری جنبش «حزب‌الله» لبنان کلیدی بود، یعنی همان گروهی که در دهه ۱۹۸۰ میلادی چندین فقره بمبگذاری و آدم ربایی را علیه اهداف غربی در لندن به مرحله اجرا درآورد.
در ۱۹۹۷، علیرضا عسگری به درجه سرتیپی سپاه پاسداران رسید و همچنین حکم معاونت وزیر دفاع را نیز دریافت کرد. با این همه وی در سال ۲۰۰۴ از چشم مافوق‌هایش افتاد و به مدت ۱۸ ماه در زندان جمهوری اسلامی به سر برد. در فوریه ۲۰۰۷ از طریق دمشق به استانبول سفر کرد و در همان جا به یک باره ناپدید شد. این گمانه وجود دارد که عسگری از زمانی در سال ۲۰۰۳ فعالیت‌های جاسوسی خود را در اختیار دولت آمریکا قرار داد.
اما با وجود مخالفت‌هایی که از جانب بعضی در کنگره به چشم می خورد، مأمور سابق اطلاعاتی ایران به ظاهر هم اینک در خاک آمریکا و تحت محافظت زندگی می‌کند.
نیوزویک به نقل از بِرد می‌نویسد: «سر و کار داشتن با آدم‌های بد بخشی از کارها جاسوسی است. اگر دنبال اطلاعاتی درباره چیزهایی بد هستید باید دنبال کسانی آدم‌های بد هم بروید».
یکی از مقام‌های عملیاتی سیا درباره تناقض میان پناهندگی اعطا کردن به یکی از قاتلین بهترین مأموران سیا می‌گوید: «اولِگ کالوگین هم اینجا زندگی می‌کند، مگر نه؟» - منظور مدیر اسبق عملیات علیه ایالات متحده آمریکا در «کا گ ب» است. کالوگین هم اینک در این طرف و آن طرف سخنرانی می‌کند و در موزه جاسوسی مرکز واشینگتن هم سخنرانی‌هایی دارد.