دانشمندان می‌گویند انقراض و کم شدن جمعیت پستانداران بزرگ در خشکی و دریا، چرخه محیط زیست را از عناصر حیاتی برای باروری و حاصلخیری کره زمین، محروم می‌کند. این مواد در ادرار و مدفوع و همچنین لاشه این حیوانات وجود دارد.
به گزارش رویترز، دانشمندان معتقدند که این پستانداران بزرگ مثل ماموت‌ها (فیل‌‌های عظیم‌الجثه‌ای که نسلشان منقرض شده است)، نهنگ‌ها، کرگدن‌ها و آرمادیلو‌های بزرگ و همینطور مرغان دریایی نقش حیاتی در بارور کردن و بارور نگه‌داشتن رودخانه‌ها، بستر دریاها و همینطور بستر خاکی کره زمین ایفا می‌کنند.
کریستوفر داتی، بوم‌شناس (اکولوژیست) دانشگاه آکسفورد می‌گوید: «در گذشته، وجود حیوانات به طور آزاد و در تعداد فراوان در سراسر کره زمین، باعث افزایش باروری کره زمین می‌شده است.»
با مهاجرت‌های دسته‌جمعی و در فواصل طولانی، این پستانداران مواد غذایی مثل فسفر و نیتروژن را به دور افتاده‌ترین نقاط زمین می‌رساندند و باعث افزایش میزان باروری آن می‌شدند. این تحقیق تازه که در مجله آکادمی ملی علم در آمریکا منتشر شده ، مدعی است که میزان توزیع این مواد مغذی به اکوسیستم‌های دورافتاده‌تر چه در خشکی و چه در آب، به شش درصد میزان اولیه کاهش یافته است.
جو رومان، زیست‌شناس دانشگاه ورمانت در آمریکا می‌گوید که «کره زمین قبل از اینکه توسط انسان‌ها اشغال شود، سرزمین غول‌ها بود.»
در طول۱۰ هزار سال گذشته، نسل نزدیک به ۱۵۰ گونه پستانداران بزرگ در کره زمین از بین رفته است. این انقراض یا به علت تغییرات آب‌وهوایی یا توسط انسان‌ها رخ داده است.
از بین ۴۸ گونه پستانداران بسیار بزرگ گیاه‌خوار که در طول عصر یخبندان در کره زمین زندگی می‌کردند تنها ۹ گونه امروزه باقی مانده‌اند که جمعیت آنها به شدت رو به کاهش است. جمعیت نهنگ‌های کره زمین هم نود درصد کاهش یافته است.
