نیروی دریایی ایران روز دوشنبه تمرین «پاکسازی، مین‌ریزی و دفاع از ساحل» در دریای خزر را در حضور آیت الله علی خامنه‌ای رهبر جمهوری اسلامی ایران انجام داد. روز سه‌شنبه نیز زیردریایی طارق ۹۰۱ و ناوشکن سهند به آبهای خلیج فارس انداخته شد.
به گزارش خبرگزاری مهر، در این رزمایش که روز دوشنبه در منطقه نوشهر استان مازندران انجام شد، دفاع از سواحل و آبهای ساحلی، انهدام یگان‌های شناور فرضی و تصرف یگان شناور دشمن از هوا از سوی نیروی دریایی این تمرین شد. تمرین «پاکسازی، مین‌ریزی و دفاع از ساحل» نیروی دریایی ایران در دریای خزر در حالی است که آمریکا و متحدانش نیز در آبهای خلیج فارس در حال برگزاری رزمایش مین‌روبی هستند.
روز یکشنبه فرمانده ناوگان پنجم آمریکا در خلیج فارس خبر از برگزاری رزمایش مین‌روبی با مشارکت آمریکا و متحدانش در این منطقه داد. ، دریاسالار «جان میلر» روز یکشنبه در وب سایت خود اعلام کرد: «در این مانور ۱۲ شناور مین‌روب و نیز ناظرانی از ۳۰ کشور و شش قاره جهان حضور خواهند داشت.»
کشورهای حاشیه دریای خرز نیز به نوبه خود به تقویت نیروی دریایی خود پرداخته‌اند. اوایل ماه جاری میلادی نیز ترکمنستان، دیگر همسایه ساحلی ایران در دریای خزر، نخستین رزمایش نظامی دریایی خود بعد از دو دهه استقلال از اتحادیه جماهیر شوروی انجام داد. این رزمایش بعد از تهدید کشتی اکتشاف نفت و گاز ترکمنستان در «آبهای تحت مناقشه» با جمهوری آذربایجان توسط ناو جنگی دولت باکو انجام گرفت.
خبرگزاری رویترز طی گزارشی که ۵ سپتامبر، در رابطه با انگیزه نخستین رزمایش دریایی ترکمنستان به تهدید روسیه برای راه اندازی خط لوله «ترانس خزر» اشاره کرده و نوشته بود که ترکمنستان با ۲۴ تریلیون متر مکعب ذخایر گازی که چهارمین ذخایر بزرگ گاز دنیا را در اختیار دارد، در صدد است که از منابع انرژی و مسیرهای ترانزیت گاز خود در دریای خزر دفاع کند.
ایران هم اکنون بعد از روسیه دومین ناوگان جنگی قدرتمند را میان پنج کشور ساحلی دریای خزر دارد.
خرداد ماه سال جاری، «مرکز پولیتزر برای گزارش بحران‌ها» که سازمانی مستقر در واشنگتن و وابسته به مؤسسۀ امنیت جهانی است، طی گزارشی نسبت به راه اندازی «مسابقه تسلیحاتی» در دریای خزر هشدار داد.
بر اساس این گزارش، منطقه استراتژیک دریای خزر که ذخایر هنگفت انرژی به ارزش تریلیون‌ها دلار را در دل خود جای داده است، سریعا به «میدانی برای هماوردهای منطقه‌ای» تبدیل می‌شود.
این گزارش می‌افزاید که قزاقستان، ترکمنستان و جمهوری آذربایجان در حال ایجاد نیروهای دریایی نسبتا قدرتمند برای حفاظت از منایع انرژی خود در دریای هستند، اما روسیه و ایران که در حال بازسازی و تقویت نیروی دریای خود در خزر هستند، نگرانی‌های خاص خود را دارند که مهم‌ترین آن، جلوگیری از نفوذ آمریکا و اتحادیه اروپا در دریای خزر است.
پنج کشور ساحلی دریای خزر بعد از فروپاشی اتحادیه اروپا، بیش از بیست سال است که موضوع تعیین رژیم حقوقی دریای خزر را مذاکره می‌کنند، اما به نتیجه‌ای که مورد قبول همه طرفین باشد نرسیده‌اند. هم اکنون تنها روسیه و قزاقستان و جمهوری آذربایجان طبق قراردادهای دوجانبه و سه جانبه، بستر دریای خزر را میان خود تقسیم کرده‌اند.
توسل به نیروهای نظامی برای حفاظت از منافع کشورهای ساحلی خزر تازگی ندارد. پرواز هواپیماهای جنگی ایران بر بالای کشتی اکتشافی شرکت بریتیش پترولیوم و مجبور کردن آن به عقب نشینی به طرف سواحل جمهوری آذربایجان در سال ۲۰۰۱ یکی از نمونه‌های تنش نظامی در دریای خزر است. مشابه این حادثه در سال ۲۰۰۸ توسط ناوهای جنگی دولت باکو علیه کشتیهای اکتشافی شرکت‌های مالزیایی و کانادایی که در آبهای «مورد مناقشه» جمهوری آذربایجان و ترکمنستان مشغول فعالیت بودند، اتفاق افتاد.
روسیه در نظر دارد تا سال ۲۰۲۰ ، ۱۶ کشتی جنگی به ناوگان دریایی خود در دریای خزر اضافه کند و دومین ناوگان جنگی روسیه که ماه ژوئن در دریای سیاه مشغول رزمایش نظامی بود، قرار است طی سال جاری در دریای خزر مستقر شود.
دریادار عباس زمینی، فرمانده فنی نیروی دریایی ارتش ایران نیز ۷ تیرماه به خبرگزاری فارس گفته بود که ایران هم اکنون سه نوع زیردریایی از نوع کیلو کلاس ساخت روسیه در خلیج فارس دارد و در صدد است زیردریایی‌های سبک‌تری را در آبهای شمال داشته داشته باشد.
ایران همچنین برنامه‌ای برای راه اندازی ناوشکن جماران ۲ در آبهای دریای خزر دارد.
به گزارش خبرگزاری مهر، در این رزمایش که روز دوشنبه در منطقه نوشهر استان مازندران انجام شد، دفاع از سواحل و آبهای ساحلی، انهدام یگان‌های شناور فرضی و تصرف یگان شناور دشمن از هوا از سوی نیروی دریایی این تمرین شد. تمرین «پاکسازی، مین‌ریزی و دفاع از ساحل» نیروی دریایی ایران در دریای خزر در حالی است که آمریکا و متحدانش نیز در آبهای خلیج فارس در حال برگزاری رزمایش مین‌روبی هستند.
روز یکشنبه فرمانده ناوگان پنجم آمریکا در خلیج فارس خبر از برگزاری رزمایش مین‌روبی با مشارکت آمریکا و متحدانش در این منطقه داد. ، دریاسالار «جان میلر» روز یکشنبه در وب سایت خود اعلام کرد: «در این مانور ۱۲ شناور مین‌روب و نیز ناظرانی از ۳۰ کشور و شش قاره جهان حضور خواهند داشت.»
کشورهای حاشیه دریای خرز نیز به نوبه خود به تقویت نیروی دریایی خود پرداخته‌اند. اوایل ماه جاری میلادی نیز ترکمنستان، دیگر همسایه ساحلی ایران در دریای خزر، نخستین رزمایش نظامی دریایی خود بعد از دو دهه استقلال از اتحادیه جماهیر شوروی انجام داد. این رزمایش بعد از تهدید کشتی اکتشاف نفت و گاز ترکمنستان در «آبهای تحت مناقشه» با جمهوری آذربایجان توسط ناو جنگی دولت باکو انجام گرفت.
خبرگزاری رویترز طی گزارشی که ۵ سپتامبر، در رابطه با انگیزه نخستین رزمایش دریایی ترکمنستان به تهدید روسیه برای راه اندازی خط لوله «ترانس خزر» اشاره کرده و نوشته بود که ترکمنستان با ۲۴ تریلیون متر مکعب ذخایر گازی که چهارمین ذخایر بزرگ گاز دنیا را در اختیار دارد، در صدد است که از منابع انرژی و مسیرهای ترانزیت گاز خود در دریای خزر دفاع کند.
ایران هم اکنون بعد از روسیه دومین ناوگان جنگی قدرتمند را میان پنج کشور ساحلی دریای خزر دارد.
خرداد ماه سال جاری، «مرکز پولیتزر برای گزارش بحران‌ها» که سازمانی مستقر در واشنگتن و وابسته به مؤسسۀ امنیت جهانی است، طی گزارشی نسبت به راه اندازی «مسابقه تسلیحاتی» در دریای خزر هشدار داد.
بر اساس این گزارش، منطقه استراتژیک دریای خزر که ذخایر هنگفت انرژی به ارزش تریلیون‌ها دلار را در دل خود جای داده است، سریعا به «میدانی برای هماوردهای منطقه‌ای» تبدیل می‌شود.
این گزارش می‌افزاید که قزاقستان، ترکمنستان و جمهوری آذربایجان در حال ایجاد نیروهای دریایی نسبتا قدرتمند برای حفاظت از منایع انرژی خود در دریای هستند، اما روسیه و ایران که در حال بازسازی و تقویت نیروی دریای خود در خزر هستند، نگرانی‌های خاص خود را دارند که مهم‌ترین آن، جلوگیری از نفوذ آمریکا و اتحادیه اروپا در دریای خزر است.
پنج کشور ساحلی دریای خزر بعد از فروپاشی اتحادیه اروپا، بیش از بیست سال است که موضوع تعیین رژیم حقوقی دریای خزر را مذاکره می‌کنند، اما به نتیجه‌ای که مورد قبول همه طرفین باشد نرسیده‌اند. هم اکنون تنها روسیه و قزاقستان و جمهوری آذربایجان طبق قراردادهای دوجانبه و سه جانبه، بستر دریای خزر را میان خود تقسیم کرده‌اند.
توسل به نیروهای نظامی برای حفاظت از منافع کشورهای ساحلی خزر تازگی ندارد. پرواز هواپیماهای جنگی ایران بر بالای کشتی اکتشافی شرکت بریتیش پترولیوم و مجبور کردن آن به عقب نشینی به طرف سواحل جمهوری آذربایجان در سال ۲۰۰۱ یکی از نمونه‌های تنش نظامی در دریای خزر است. مشابه این حادثه در سال ۲۰۰۸ توسط ناوهای جنگی دولت باکو علیه کشتیهای اکتشافی شرکت‌های مالزیایی و کانادایی که در آبهای «مورد مناقشه» جمهوری آذربایجان و ترکمنستان مشغول فعالیت بودند، اتفاق افتاد.
روسیه در نظر دارد تا سال ۲۰۲۰ ، ۱۶ کشتی جنگی به ناوگان دریایی خود در دریای خزر اضافه کند و دومین ناوگان جنگی روسیه که ماه ژوئن در دریای سیاه مشغول رزمایش نظامی بود، قرار است طی سال جاری در دریای خزر مستقر شود.
دریادار عباس زمینی، فرمانده فنی نیروی دریایی ارتش ایران نیز ۷ تیرماه به خبرگزاری فارس گفته بود که ایران هم اکنون سه نوع زیردریایی از نوع کیلو کلاس ساخت روسیه در خلیج فارس دارد و در صدد است زیردریایی‌های سبک‌تری را در آبهای شمال داشته داشته باشد.
ایران همچنین برنامه‌ای برای راه اندازی ناوشکن جماران ۲ در آبهای دریای خزر دارد.
