در مسابقه برگشت دور دوم انتخابی فوتبال المپیک ۲۰۱۲ لندن در قاره آسیا، تیم ملی امید ایران در ورزشگاه آزادی تهران دو بر صفر از امید عراق شکست خورد تا از رسیدن به مرحله گروهی بازبماند.
فوتبال ایران در حالی با حذف زودهنگام غیبت در المپیک را تا ۴۰ سال افزایش داد (از ۱۹۷۶ تا ۲۰۱۶) که در مسابقه رفت در اربیل عراق یک بر صفر پیروز و مسوولان ورزش ایران را به وجد آورده بود.
این شادی زودهنگام و استقبال پیروزی زودهنگام در حالی بود که سرمربی تیم (علیرضا منصوریان) ترس از حفظ پیروزی را در مصاحبه‌های پیش از بازی آشکارا نمایان ساخته بود تا به یارانش هم سرایت کند. ستارگان جوان لیگ بر‌تر ایران هیچکدام در حد خود نشان ندادند. پاس‌ها پراشتباه، شوت‌ها شتاب زده و بی‌دقت و آرایش تیمی در اصل پوشش و یکپارچگی، کاملا رنگ باخته می‌نمود.
امیدهای ایران برخلاف مسابقه در اربیل عراق، بازی را با ترس از خوردن گل آغاز کردند. این باعث شد تا عراق – تیمی که چیزی برای از دست دادن نداشت – در زمین حریف بی‌محابا یک بازی تهاجمی را دنبال کرد. حاصل این کنش و واکنش روانی، بازی بر‌تر تیم مه‌مان را به ایجاد چند خطر جدی به روی دروازه حامد لک توانمند ساخت. یک توپ به دیرک عمودی دروازه خورد و امجد راضی یک فرصت طلایی را از دست داد تا همین بازیکن در تکرار اشتباه دفاعی ایران، در دقیقه ۳۵ توپ ارسال شده از جناح چپ را به گل برتری بدل کند و اشتباه چند دقیقه قبل خود را جبران.
ترس از نیامدن تماشاگر به ورزشگاه – تا آنجا که ورود برای این مسابقه رایگان اعلام شد – و شادی زودهنگام مسوولان فوتبال ایران که کار را تمام شده انگاشتند، کار علیرضا منصوریان و کادر رهبری تیم را مشکل‌تر ساخت. از یک سو باید به باور بازیکنان رسانده می‌شد که توانایی‌های خود را بروز دهند و از سوی دیگر با برنامه باشند و اصول دفاع و حمله را رعایت کنند: اصولی که در طول بازی رعایت نشد و سرنوشت به نیمه مربیان سپرده شد – نیمه‌ای که چنین توانی را در کادر رهبری تیم ملی امید نشان نداد و در همان آغاز حامد لک در حالت تک به تک، با شیرجه به روی مهاجم پا به توپ شده، منجی دروازه‌اش شد.
با اینکه امیدهای ایران حالت تهاجمی به خود گرفتند و در نیمه زمین عراق خیمه زدند، حمله‌ها کمتر با پشتوانه و بی‌نشان از پاس‌های حساب شده بود تا دروازه امید عراق هیچگاه تهدید جدی نشود. در مقابل واکنشهای تیم مه‌مان در ضد حمله‌ها همچنان عراق را در جستجوی گل دوم مصمم نشان داد تا بازی به وقت اضافی و ضربه‌های پنالتی هم نکشد.
این خواسته در دقیقه ۶۳ به گل دوم تیم امید عراق انجامید: یک اشتباه دیگر در جایگیری و سازمان دفاعی و یک ضربه تمام کننده دیگر از امجد راضی.
پیش افتادن دو بر صفر عراقی‌ها آب سردی بود که بر تیم بدون سازمان و آماده نبردهای مشکل ایران پاشید. یک بار دیگر تماشاگران خشمگین (که حدود ۱۵۰۰۰ نفر گزارش شدند) با شعار‌هایشان چنان بر مسوولان ورزش و فدراسیون فوتبال تاختند که گزارشگر بازی اعلام کرد «کسی از اظهار لطف تماشاگران در امان نمانده است».
دو تعویض منصوریان در اواخر نیمه دوم در روند بازی پرانتقاد و پراشتباه کمترین تاثیر مثبتی نداشت و تعویض کاپیتان احسان حاج صفی رنگ ناامیدی را مشخص‌تر کرد.
تیم ملی امید ایران با این بازیکنان از رسیدن به مرحله گروهی انتخابی المپیک نا‌امید شد: حامد لک - میلاد فخرالدینی، شجاع خلیل‌زاده، رسول کر، احسان حاج صفی (کاپیتن) - حمید علی عسگری، محسن مسلمان، سامان آقازمانی، علی مرزبان - آرش افشین و کریم انصاری‌فرد. سرمربی: علیرضا منصوریان.
به همراه عراق تیمهای استرالیا، ازبکستان، بحرین، عربستان سعودی، مالزی، سوریه، قطر، عمان، کره جنوبی، امارات و یکی از دو تیم ژاپن و کویت به دور دوم راه یافتند تا در قرعه کشی روز هفتم ژوییه به سه گروه چهار تیمی تقسیم شوند. تیمهای سرگروه راهی المپیک می‌شوند و تیمهای دوم هرگروه بعد از بازیهای پلی آف در یک زمین بی‌طرف حریف آخرین مسابقه پلی آف با نماینده‌ای از قاره آفریقا را برگزار کند.
فوتبال ایران در حالی با حذف زودهنگام غیبت در المپیک را تا ۴۰ سال افزایش داد (از ۱۹۷۶ تا ۲۰۱۶) که در مسابقه رفت در اربیل عراق یک بر صفر پیروز و مسوولان ورزش ایران را به وجد آورده بود.
این شادی زودهنگام و استقبال پیروزی زودهنگام در حالی بود که سرمربی تیم (علیرضا منصوریان) ترس از حفظ پیروزی را در مصاحبه‌های پیش از بازی آشکارا نمایان ساخته بود تا به یارانش هم سرایت کند. ستارگان جوان لیگ بر‌تر ایران هیچکدام در حد خود نشان ندادند. پاس‌ها پراشتباه، شوت‌ها شتاب زده و بی‌دقت و آرایش تیمی در اصل پوشش و یکپارچگی، کاملا رنگ باخته می‌نمود.
امیدهای ایران برخلاف مسابقه در اربیل عراق، بازی را با ترس از خوردن گل آغاز کردند. این باعث شد تا عراق – تیمی که چیزی برای از دست دادن نداشت – در زمین حریف بی‌محابا یک بازی تهاجمی را دنبال کرد. حاصل این کنش و واکنش روانی، بازی بر‌تر تیم مه‌مان را به ایجاد چند خطر جدی به روی دروازه حامد لک توانمند ساخت. یک توپ به دیرک عمودی دروازه خورد و امجد راضی یک فرصت طلایی را از دست داد تا همین بازیکن در تکرار اشتباه دفاعی ایران، در دقیقه ۳۵ توپ ارسال شده از جناح چپ را به گل برتری بدل کند و اشتباه چند دقیقه قبل خود را جبران.
ترس از نیامدن تماشاگر به ورزشگاه – تا آنجا که ورود برای این مسابقه رایگان اعلام شد – و شادی زودهنگام مسوولان فوتبال ایران که کار را تمام شده انگاشتند، کار علیرضا منصوریان و کادر رهبری تیم را مشکل‌تر ساخت. از یک سو باید به باور بازیکنان رسانده می‌شد که توانایی‌های خود را بروز دهند و از سوی دیگر با برنامه باشند و اصول دفاع و حمله را رعایت کنند: اصولی که در طول بازی رعایت نشد و سرنوشت به نیمه مربیان سپرده شد – نیمه‌ای که چنین توانی را در کادر رهبری تیم ملی امید نشان نداد و در همان آغاز حامد لک در حالت تک به تک، با شیرجه به روی مهاجم پا به توپ شده، منجی دروازه‌اش شد.
با اینکه امیدهای ایران حالت تهاجمی به خود گرفتند و در نیمه زمین عراق خیمه زدند، حمله‌ها کمتر با پشتوانه و بی‌نشان از پاس‌های حساب شده بود تا دروازه امید عراق هیچگاه تهدید جدی نشود. در مقابل واکنشهای تیم مه‌مان در ضد حمله‌ها همچنان عراق را در جستجوی گل دوم مصمم نشان داد تا بازی به وقت اضافی و ضربه‌های پنالتی هم نکشد.
این خواسته در دقیقه ۶۳ به گل دوم تیم امید عراق انجامید: یک اشتباه دیگر در جایگیری و سازمان دفاعی و یک ضربه تمام کننده دیگر از امجد راضی.
پیش افتادن دو بر صفر عراقی‌ها آب سردی بود که بر تیم بدون سازمان و آماده نبردهای مشکل ایران پاشید. یک بار دیگر تماشاگران خشمگین (که حدود ۱۵۰۰۰ نفر گزارش شدند) با شعار‌هایشان چنان بر مسوولان ورزش و فدراسیون فوتبال تاختند که گزارشگر بازی اعلام کرد «کسی از اظهار لطف تماشاگران در امان نمانده است».
دو تعویض منصوریان در اواخر نیمه دوم در روند بازی پرانتقاد و پراشتباه کمترین تاثیر مثبتی نداشت و تعویض کاپیتان احسان حاج صفی رنگ ناامیدی را مشخص‌تر کرد.
تیم ملی امید ایران با این بازیکنان از رسیدن به مرحله گروهی انتخابی المپیک نا‌امید شد: حامد لک - میلاد فخرالدینی، شجاع خلیل‌زاده، رسول کر، احسان حاج صفی (کاپیتن) - حمید علی عسگری، محسن مسلمان، سامان آقازمانی، علی مرزبان - آرش افشین و کریم انصاری‌فرد. سرمربی: علیرضا منصوریان.
به همراه عراق تیمهای استرالیا، ازبکستان، بحرین، عربستان سعودی، مالزی، سوریه، قطر، عمان، کره جنوبی، امارات و یکی از دو تیم ژاپن و کویت به دور دوم راه یافتند تا در قرعه کشی روز هفتم ژوییه به سه گروه چهار تیمی تقسیم شوند. تیمهای سرگروه راهی المپیک می‌شوند و تیمهای دوم هرگروه بعد از بازیهای پلی آف در یک زمین بی‌طرف حریف آخرین مسابقه پلی آف با نماینده‌ای از قاره آفریقا را برگزار کند.
