انبوهی از روبوتهای کوچک با پاهایی ریز فلزی‌شان مانند توده‌ای از توپ هاکی به این طرف و آن طرف حرکت می‌کنند و صحنه‌های جالبی را خلق می‌کنند، این روبوت‌ها «کیلوبوت» نام گرفته‌اند و تازه‌ترین اختراع یکی از آزمایشگاه‌های دانشگاه هاروارد هستند.
به گزارش خبرگزاری رویترز، پژوهشگران خالق گُردانِ ریز-روبوت‌ها در مجموع ۱۰۲۴ عدد از این ماشین‌های خودکار (اتوماتون) را ساخته‌اند.
گروه دانشمندان سازنده «کیلوبوت»ها اعلام کرده‌اند که این روبوت‌ها توانایی ارتباط با یکدیگر را داشته و می‌توانند از این طریق با هماهنگی جمعی اَشکال مختلف دوبُعدی را بسازند و - برای نمونه - با آرایش حروف مختلف الفبا کنار هم بایستند.
پیش از این دانشمندان موفق شده بودند آزمایش‌های مشابهی را با گروه‌های کوچکتری از روبوت‌ها انجام دهند اما آنچه آزمایش اخیر را متمایز می‌کند تعداد بسیار زیاد کیلوبوت‌ها است.
بوسیله اشعه فروسُرخ (مادون قرمز) به کیلوبوت‌ها گفته می‌شود که چه کاری باید انجام دهند.
در تحقیقی که به تازگی در نشریه «ساینس» به چاپ رسید، پژوهشگران نشان می‌دهند که چگونه کیلوبوت‌ها با نظم در کنار هم به شکل‌های حرف انگلیسی «K»، ستاره، مربع توپُر و آچار می‌ایستند. پس از دریافت فرمان از طریق ارتباط فروسُرخ انبوه روبوت‌ها بدون دریافت هیچ داده دیگری از انسان باقی عملیات را انجام می‌دهند.
آزمایش اخیر گامی جدید به سوی ساخت هوش مصنوعی جمعی است، اگرچه محققان اذعان کرده‌اند که کیلوبوت‌ها کماکان ظرفیت تفکرات پیچیده را ندارند.
مایکل روبنستاین، متخصص علوم رایانه از دانشگاه هاروارد، در همین باره گفت: «کیلوبوت‌ها روبوت‌هایی "جمعی" هستند، بدان معنا که برای دستیابی به هدفی مشترک با یکدیگر کار می‌کنند. اگر تعریفتان از هوش مصنوعیِ جمعی توانایی انجام کار جمعی برای رسیدن به هدفی واحد باشد، می‌توانید این پروژه را هوش مصنوعی جمعی بنامید.»
کیلوبوت‌ها روبوت‌هایی ساده و ارزان‌قیمت هستند که با قابلیت ایجاد ارتباط با دیگر کیلوبوت‌ها طراحی و ساخته شده‌اند. این روبوتهای کوچک با استفاده از پرتو فروسُرخ مکان دیگر کیلوبوت‌ها را در اطراف خود تشخیص می‌دهند. نیروی پیشرانه کیلوبوت‌ها از موتورهای لرزشی تأمین می‌شود که با کمک آنها بر روی سه پای ریز خود روی سطوح صاف جابجا می‌شوند.
قطر هر کیلوبوت ۲.۱ اینچ بوده و ارتفاع آن ۲ اینچ است. هزینه مواد مصرفی در ساخت هر کیلوبوت تنها ۱۴ دلار بوده است.
به گفته روبنستاین پژوهش فوق روزی را نوید می‌دهد که انسان‌ها خواهند توانست روبوتهای بسیاری را به جای انسان یا یک روبوت به عنوان یک گروه واحد برای انجام عملیات به مقصد‌هایی مانند مریخ اعزام کنند.
واحد‌های جمعی در محیط‌های ناشناخته عملکردی بهتری خواهند داشت. برای نمونه، شکل یک مار را به خود خواهند گرفت و از روی شن‌های روان حرکت خواهند کرد یا این به شکل یک توپ از روی تپه سر راه خود به پایین خواهند لغزید.
روبنستاین در ادامه توضیحات خود افزود که واحد‌های جمعی همچنین در برابر خرابی احتمالی گزینه‌‌ای مطمئن‌تر هستند و در صورتی که یکی از بین ۱۰۰۰ روبوت خراب شد دیگرانی هستند که عملیات را پی بگیرند.
واژه «کیلوبوت» اشاره‌ای تلمیحی به «کیلوبیت» به معنای ۱۰۲۴ بیت اطلاعات دیجیتال است. اما شباهت پیشوند «کیلو» به فعل «کیل» (به معنای کُشتن) در انگلیسی خیلی‌ها را هم نگران کرده که چه بسا بشر تولد امثال روبوت‌هایی را به نظاره نشسته است که پیشتر در فیلم‌های ترمیناتور» یا «روبوتهای قاتل» (Killer Robots) شبیه‌شان را دیده بودیم.
روبنستاین اما با شوخی به این نگرانی پاسخ می‌دهد: «به مردم می‌گویم که این روبوت‌ها زیاد خطرناک نیستند و تنها روشی که ممکن است شما را بکُشند این است که یکی‌شان را قورت بدهید!»
