برپایه یک گزارش منتشر شده از سوی بازرس کل ناسا سازمان ملی هوانوردی و فضایی ایالات متحده آمریکا (ناسا) هدف کنگره این کشور مبنی بر شناسایی ۹۰ درصد سیارک‌های خطرناک، با پهنای بیشتر از ۱۴۰ متر، نمی‌تواند برآورده سازد.
به گزارش خبرگزاری رویترز، بازرس کُل ناسا هفته گذشته طی بیانیه‌ای خبر فوق را اعلام کرد.
اجرام فضایی نزدیک زمین در فاصله‌ای برابر با ۲۸ میلیون مایل (۴۵ میلیون کیلومتر) از زمین در فضا حرکت می‌کنند.
عنوان گزارش یاد شده که با امضای پاول مارتین، بازرس کُل ناسا، منتشر شده «تلاش‌های ناسا برای شناسایی اجرام فضایی نزدیک زمین و رفع خطرات موجود» است. مارتین در این گزارش تصریح کرده که کوشش‌های ناسا فاقد هماهنگی و مدیریت مناسب بوده و نیرو‌ی انسانی کافی برای اجرای آن اختصاص نیافته است: «ناسا برآورد می‌کند که تنها حدود ۱۰ درصد از مجموع تعداد سیارک‌های ۱۴۰ متری و بزرگتر را شناسایی کرده است. بر همین اساس - با در نظر گرفتن منابع و سرعت کنونی پیشرفت کار، و نیز به تأیید خود این مجموعه، هدف معین شده برای شناسایی ۹۰ درصد از چنین اجرام فضایی تا سال ۲۰۲۰ محقق نخواهد شد.»
در بخش دیگری از این گزارش آمده که «دفتری با یک نفر کارمند» مسئول مدیریت فعالیت‌های پژوهشی‌ای است که «چه به لحاظ ساختار همبستگی تشکیلاتی و چه به لحاظ برنامه‌های نظارتی، توانایی دستیابی به اهداف معین و دنبال‌کردن روند پیشرفت کار» را ندارد.
ناسا هم اینک حدود ۹۵ درصد از بزرگترین و خطرناکترین سیارک‌های نزدیک زمین را شناسایی کرده است که حدود «یک کیلومتر یا بیشتر» قطر دارند.
حدود ۶۶ میلیون سال پیش، یک جرم بزرگ فضایی با قطری معادل ۱۰ کیلومتر با نقطه‌ای از زمین که امروز کشور مکزیک قرار دارد برخورد کرد و تغییرهای آب و هوایی و زیست‌محیطی از بین برنده نسل دایناسور‌ها را رقم‌زد.
به تازگی نیز تکه‌ای از یک سیارک که تنها حدود «۱۸ متر» قطر داشت بر فراز شهر «چلیابینسک» روسیه منفجر شد. انرژی آزاد شده در اثر انفجار فوق معادل «۳۰ بمب هسته‌ای» برآورد شده که ساختمان‌های زیادی را تخریب کرد و باعث شکسته‌شدن شیشه پنجره‌های ساختمان‌های دیگری شد که در فاصله دورتری از محل انفجار قرار داشتند. تعداد ۱۰۰۰ نفر هم در اثر این انفجار فضایی و تکه‌های پراکنده شده در فضا مجروح شدند.
اکنون دفتر بازرس کُل سازمان ناسا در گزارش خود تصریح کرده که باید «هر ۳۰ تا ۴۰ سال» چنین اتفاق‌هایی را انتظار داشت: «پژوهش اخیر نشان می‌دهد که رخداد‌هایی مانند آنچه در چلیابینسک اتفاق افتاد هر ۳۰ تا ۴۰ سال پیش می‌آیند، البته بیشتر تصادم‌ها در اقیانوس‌ها مشاهده شده‌اند.»
از سال ۱۹۹۸ ناسا حدود ۱۰۰ میلیون دلار را صرف برنامه‌هایی برای جستجو، بررسی و تخریب اجرام فضایی خطرناک نزدیک زمین کرده است.
تا ماه ژوئیه سال ۲۰۱۴ نیز این سازمان حدود ۱۱۲۳۰ عدد از این اجرام فضایی و ۸۶۲ عدد از بزرگترین سیارک‌ها را کشف کرده است. این رقم تنها حدود ۱۰ درصد از سیارک‌های نزدیک زمین را شامل می‌شود که حدود ۱۴۰ متر قطر دارند، رقمی که بسیار کمتر از هدف تعیین شده ۹۰ درصدی ناسا است که قرار بود تا سال ۲۰۲۰ میلادی حاصل شود.
گزارش اخیر همچنین حاوی پنج توصیه برای تسریع روند شناسایی سیارک‌ها توسط ناسا است که، از جمله، «افزایش حداقل چهار الی شش نفر به تیم مدیریتی» برنامه یاد شده را شامل می‌شود.
در همین حال جان گرونسفِلد، معاون مدیر علمی ناسا در نامه‌ای به مارتین از اجرایی شدن طرحی جدید برای شناسایی اجرام فضایی نزدیک زمین خبر داده است. گرونسفلد زمان آغاز این طرح را «تا پیش از ماه سپتامبر سال ۲۰۱۵» ذکر کرده است.
