از آغاز آنچه اسرائیل آن را عملیات «تیغه حفاظتی» می‌خواند و حماس نام «بنیان مرصوص» را به آن داده، ۲۳ روز گذشته است. تعداد این روز‌ها بدین معناست که این عملیات از درگیری نظامی بین سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۰۹ که ۲۲ روز بود، هم طولانی‌تر شد. با گذشت این زمان از آغاز درگیری تازه، ساکنان نوار غزه، در وضعیتی بحرانی به سر می‌برند.
برای بررسی این وضعیت، رادیوفردا با سیسیلیا گوئین، سخنگوی سازمان صلیب سرخ جهانی که هم‌اکنون از غزه به بیت‌المقدس رفته، گفت‌وگو کرده است.
خانم گوئین ابتدا ممکن است به وضعیت حال حاضر نوار غزه نگاهی داشته باشیم.
وضعیت سخت است. برای اینکه بتوانید تصور کنید که وضعیت چگونه است، بیش از دویست هزار نفر خانه‌های خود را به دلیل درگیری‌ها و مسایل امنیتی ترک کرده‌اند. بیش از ۷ هزار مجروح شده‌اند. و متاسفانه بیش از ۱۲۰۰ نفر جان خود را از دست داده‌اند. وضعیت بحرانی تاسیسات زیربنایی نوار غزه است. چند روز پیش تنها نیروگاه برق غزه به شدت آسیب دید. و شاید تعمیر آن یکسال طول بکشد و این در صورتی است که درگیری نظامی به پایان رسیده باشد. ظرفیت برق در غزه هم‌اکنون کمتر از بیست درصد است، و آنهایی که می‌توانند در خانه برق داشته باشند، تنها برای چند ساعت است.
با این وضعیت برق، بیمارستان‌ها چطور به کار خود ادامه می‌دهند؟
تاسیسات زیربنایی غزه پیش از این درگیری هم ضعیف بود. این سومین درگیری نظامی در نوار غزه در شش سال گذشته است. بنابراین بیمارستان‌ها و بسیاری از موسسات دیگر با ژنراتور کار می‌کند. اما شما نمی‌توانید ژنراتور را در ۲۴ ساعت استفاده کنید، بنابراین ما در صلیب سرخ جهانی هم وضعیت بحرانی‌ای داریم. ما هم اکنون سعی در رسیدگی به دو مسئله اصلی داریم. یکی این است که تلاش کنیم مجروحان را به بیمارستان برسانیم. در منطقه‌هایی از نوار غزه که همچنان درگیری در جریان است، ورود با آمبولانس و انتقال مجروحان بسیار سخت شده است. موضوع دیگر تلاش ما برای تعمیر خطوط انتقال برق است. به غیر از نیروگاه، راه‌های دیگر دریافت برق، اسرائیل و مصر است. که خطوط انتقال برق در جریان درگیری تخریب شده است. ما با مقام‌های اسرائیلی همکاری می‌کنیم که با مهندسان و تکنیسین‌ها به محل برویم و این خطوط را تعمیر کنیم. این هم روند مایوس کننده‌ای است، چون برخی اوقات تا ۴ روز طول می‌کشد که یک خط که می‌تواند به هزاران نفر در غزه برق برساند، تعمیر شود، و شاید بعد از دو ساعت به دلیل ادامه درگیری‌ها دوباره تخریب می‌شود.
اما با ادامه درگیری و بالارفتن تعداد مجروحان، وضعیت تجهیزات پزشکی چگونه است؟
خب ما چهل سال است که در نوار غزه دفتر داریم و با جمعیت فلسطینی همکاری می‌کنیم. ما وضعیت بیمارستان‌ها را بررسی می‌کنیم تا ببینیم که به چه داروهایی احتیاج دارند. موضوع دیگر زباله بیمارستانی هم هست که سعی می‌کنیم در این زمینه هم کمک کنیم. اما این درست است که با ادامه درگیری، تعداد مجروحان هم افزایش پیدا می‌کند. سیستم درمانی تحت فشار زیاد به فعالیت خود ادامه می‌دهد. به دلیل تعداد بالای مجروحان دکتر‌ها و پرستار‌ها و دستیار‌ها، بی‌وقفه کار می‌کنند.
معمولا در جنگ‌ها افرادی که از خانه‌هایشان رانده می‌شوند، برای یافتن مکانی امن از مرز عبور می‌کنند، که این مورد در نوار غزه به دلیل محاصره ممکن نیست. وضعیت این افراد چگونه است؟ آیا آنها مدام در حال تغییر مکان هستند؟
در برخی موارد بله. اما تاکنون بیشتر کسانی که خانه‌های خود را ترک کرده‌اند مردم شرق نوار غزه هستند که به دلیل درگیری‌های شدید در آنجا مجبور به جا به جایی شده‌اند. این افراد بیشتر در مدارسی که سازمان ملل در غزه دارد، سکنی گزیده‌اند. بخش دیگری از آنها تحت حمایت صلیب سرخ جهانی، در هماهنگی با هلال احمر فلسطینی در مدارسی که تحت کنترل وزارت آموزش است پناه گرفته‌اند. اما تعداد بسیاری زیادی از مردم در نوار غزه، امروز بی‌خانمان شده‌اند، چرا که بیش از ۴ هزار خانه و ساختمان تخریب شده است. حتی اگر جنگ فردا تمام شود، آنها خانه‌ای ندارند که به آن بازگردند. شما به همه اینها باید این را هم اضافه کنید که این مردم در منطقه‌ای زندگی می‌کنند که تمام مدت بمب منفجر می‌شود، مردم می‌ترسند که خانواده‌هایشان کشته شوند، در نتیجه برای اکثریت جمعیت بسیار وضعیت پرتتنشی است، نوار غزه یک سرزمین بسیار کوچک است، این بسیار وضعیت سختی اولا برای جمعیت این سرزمین است و همچنین برای سازمان‌های بشردوستانه که بتوانند کار خود را انجام دهند و از این جمعیت حمایت کنند و کمک لازم را به آنها برسانند. تصور کنید که هلال احمر فلسطین نزدیک به ۴۵ آمبولانس داشته، که از این تعداد ۱۷ دستگاه، کاملا صدمه دیده و قابل استفاده نیست. آمبولانس‌ها و بیمارستان هم مورد حمله قرار می‌گیرند. صادقانه بگویم این بسیار زمان دشواری است.
آیا شما این موضوع و وضعیت سازمان خود را با مقام‌های اسرائیلی در میان می‌گذارید؟
برای ما مهم‌ترین موضوع در این موقعیت این است که هر دو طرف درگیری، متوجه شوند که مردمی که در این درگیری نقشی ندارند، غیر نظامی‌ها، تحت حمایت قوانین بین‌المللی مرتبط با مسایل بشردوستانه هستند و باید به آنها احترام بگذارند. آنها باید بتوانند در صورت نیاز و جراحت به بیمارستان بروند و نباید بترسند که اگر از خانه خارج شوند، ممکن است مورد اصابت گلوله‌ها قرار بگیرند. ما به هر دو سوی درگیری یادآوری می‌کنیم، که به ماموریت‌های پزشکی و افراد غیرنظامی احترام بگذارند و این برای مهم‌ترین مسئله است.
