محققان در آرژانتین می‌گویند ویروسی که باعث سرماخوردگی، ورم ملتحمه و برونشیت می‌شود، را از نظر ژنتیکی اصلاح کردهاند تا به سلول‌های سرطانی حمله کند بدون اینکه به بافت سالم لطمه‌ای بزند.
به گزارش رویترز، ایده استفاده از ویروس‌ها برای تحریک سیستم ایمنی بدن و یافتن و کشتن سلول‌های سرطانی مدتهاست که دانشمندان را مشغول کرده است. این علاقه در سال‌های اخیر به دلیل پیشرفت در مهندسی ژنتیک شدت یافته است؛ چراکه به دانشمندان اجازه می دهد ویروس‌ها را علیه تومورهای سرطانی تجهیز کنند.
دکتر اسوالدو پادجیسر، رئیس آزمایشگاه درمان سلولی و مولکولی موسسه «له لوار»، در بوئنوس آیرس ویروسی را پرورش داده است تا هم به سلول‌های بدخیم و هم به بافت بنیادی همراه تومور حمله می‌کند.
او در تشریح این موضوع می‌گوید: «این یک ویروس است که ما به وسیله اصلاح ژنتیکی قابلیت آلوده سازی آن را به سلول‌های بدخیم محدود کرده‌ایم، برخلاف آن چیزی که در اصل یک ویروس می‌تواند سلول‌های عادی را آلوده کرده و باعث سرماخوردگی، ورم ملتحمه و برونشیت شود. علاوه بر تغییراتی که ما ایجاد کرده‌ایم تا آلودگی را به سلول‌های بدخیم محدود کنیم این ویروس ژنی دارد که پاسخ سیستم ایمنی را تشدید هم می‌کند.»
نشریه نیچر ماه اکتبر گزارش داد که ویروس‌های ضدسرطان در حال تایید شدن هستند. پژوهشگران امیدوارند ادامه آزمایش‌های بالینی ویروس‌های ضدسرطان مشابه و تایید نهایی آنان، باعث ایجاد انگیزه بیشتر و جذب سرمایه مورد نیاز برای توسعه این روش باشد.
به گفته پادجیسر این ویروس‌ها در مدل‌های پیش-بالینی سرطان که آزمایش شده‌اند، به ویژه سرطان‌های تخمدان و پوست بسیار موثر هستند. اما ویروس‌های دیگری نیز برای مبارزه با سرطان‌های لوزالمعده و روده بزرگ وجود دارند.
در همین حال، پروفسور لورنس یانگ متخصص سرطان از دانشگاه وارویک بریتانیا، می‌گوید سازوکاری برای نفوذ در سلول‌های اطراف تومور سرطانی ابداع شده است. یکی از چیزهایی که در مورد سرطان بسیار جالب است افزایش درک این موضوع است که زمانی که شما مبتلا به تومور سرطانی می‌شوید، در واقع تعداد زیادی سلول در اطراف تومور هستند که تحت تاثیر محیط جدید رفتار غلط از خود نشان می‌دهند.
به عقیده وی، هنوز موانعی در سر راه این روش درمانی وجود دارد. علاوه بر کاهش هزینه‌های درمانی برای همگانی ساختن آن، سیستم ایمنی شخص ممکن است به مرور زمان در مقابل مقدار معینی از دارو واکنش نشان داده و آن را کم اثر کند.
پزشکان در دهه نخست قرن نوزدهم، در گزارش‌های خود به این نکته اشاره کردهاند که بیماران سرطانی آنها گاهی پس از بیماری‌های ویروسی، برای مدتی علایم سرطان را از خود نشان نمی‌دادند. از این رو دانشمندان دردهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ با الهام از این موضوع،شروع به تزریق کلکسیونی از ویروس‌ها به بیماران سرطانی کردند. درمان در برخی موارد منجر به از بین رفتن تومور می‌شد اما در مواردی نیز به مرگ بیمار می‌انجامید.
