برمکی چون شعرش آرام رفت.
با مرگ منصور برمکی در هفته گذشته، شعر معاصر فارسی يکی از شاعران مطرح خود را از دست داد.
منصور برمکی در سال ۱۳۱۹ در شهرضا چشم به جهان گشود اما بيش ترين سال های عمر خود را در شيراز به تدريس در دبيرستان ها سپری کرد.
نخستين مجموعه شعر برمکی با عنوان با گريه های ساحلی در سال ۱۳۴۸ منتشر شد.
از ديگر آثار او می توان به مجموعه شعرهای فصل بروز خشم، ريشه های ريخته و دهان بی شکل پنهان اشاره کرد.
شعر برمکی در بستر شعر نيمائی شکل گرفت و زبانی ساده، روان و بی پیچیدگی داشت که در آن نگاه انتقادی از منظر اومانيسم در شعری آرام و نرم درونی شده است.
منصور برمکی روز جمعه هفته گذشته در سن ۶۷ سالگی رخت از اين سرای برکشيد.
داستان من و شعر
هفته گذشته نسخه تازه ای از کتاب داستان من و شعر، اثر شاعر برجسته عرب زبان، نزار قبانی، با ترجمه دکتر غلامحسين يوسفی، پژوهنده و استاد بلندآوازه ايرانی، منتشر شد.
در اين نسخه ۱۵ صفحه از يادداشتهای تحقيقی يوسفی به کتاب افزوده شده است.
دکتر غلامحسين يوسفی که بر زبان عربی و ادب کلاسيک فارسی تسلط داشت در ترجمه داستان من و شعر از همکاری يوسف بکار، محقق مشهور اردنی نيز بهره گرفته است.
انتشار جامع الحکايات برای نخستين بار
جامع الحکايات، يکی از معروف ترين آثار ادبيات عاميانه قرن دهم برای اولين بار در ايران منتشر خواهد شد.
جامع الحکايات که مولف و تاريخ دقيق نگارش آن روشن نيست، مجموعه ای از داستان های عاميانه ايرانی را تا قرن دهم در برمی گيرد و در متون قديمی کلاسيک بارها به اين کتاب اشاره شده است.
براگنسی، ايران شناس معروف، جامع الحکايات را «دايرةالمعارف داستانهای عاميانه ايرانی» لقب داده است.
محمد جعفر قنواتی و پگاه خديش، جامع الحکايات را بر اساس نسخه های خطی موجود در کتابخانه های لندن، تاجيکستان، پاکستان و آستان قدس رضوی مقابله و تصحيح کرده اند.
مقالات ايران شناسان و مردم شناسان معتبر درباره جامع الحکايات نيز گردآوری و همراه با کتاب منتشر می شود.
زبان و زبانشناسی
زبان و زبانشناسی، نوشته جان لاينز، زبان شناس معتبر بريتانيایی، که هفته گذشته منتشر شد، در ۵ فصل با عنوان های زبان، زبان شناسی، اصوات زبان، دستور و معناشناسی می کوشد تا پيچيده ترين مباحث زبان شناسی را به شيوه ای آکادميک به خوانندگان خود آموزش دهد.
اين کتاب را مرضيه ايزدپرست ترجمه کرده است.
در فصل اول کتاب، زبان از منظر نشانه شناختی بررسی شده و در فصل دوم طرحی کلی از ساختار و نظام زبان شناسی ارائه می شود.
فصل سوم کتاب به مباحثی چون آواشناسی توليدی، واجها و واج گونه ها و ساختار واجی اختصاص يافته و در فصل چهارم نحو، صرف و مقوله های دستوری بررسی می شوند.
فصل آخر کتاب با عنوان معناشناسی به آموزش و تحليل مباحثی چون گونه های معنا، همانندی،چند معنايی،هم معنايی و معنای صريح اختصاص دارد.
مولف کتاب جان لاينز، که در سال ۱۹۳۲ در منچستر متولد شد، بيش از ۱۵ سال استاد زبان شناسی در دانشگاه های بريتانيا بود.
از آثار ديگر او می توان به زبانشناسی نظری، چامسکی، معناشناسی و معناشناسی زبان اشاره کرد.
