جمعی از خانواده‌های زندانیان سیاسی با صدور بیانیه‌ای با ابراز نگرانی از ممنوعالملاقات شدن مصطفی تاجزاده، خواستار آزادی این فعال سیاسی شده‌اند.
به گزارش وب‌سایت کلمه در این بیانیه آمده است: «شرایط سخت زندان‌ها، بازجویی‌ها، شکنجه و انفرادی ها که در سه سال اخیر خانواده‌های بسیاری را درگیر کرده و مورد آسیب‌های جبران ناپذیر قرار داده است، نه تنها کاهش نیافته که متاسفانه هر روز شاهد پیچیده‌تر شدن و سخت‌تر شدن آن هستیم و برخورد با آقای مصطفی تاجزاده یکی از وخیم‌ترین آنهاست.»
نویسندگان این بیانیه با اشاره به اینکه مصطفی تاجزاده بیش از یک سال و نیم است که در سلول انفرادی یا قرنطینه بوده، یادآوری کرده‌اند که وی نزدیک به یک سال است که در اعتراض به شرایط خود روزه گرفته است.
آنچنانکه در این بیانیه قید شده، مسئولان بند دو-الف سپاه زندان اوین به خانواده مصطفی تاجزاده گفته‌اند که وی ممنوعالملاقات است. سال گذشته نیز تاجزاده نزدیک به دوماه ممنوعالملاقات بود.
نویسندگان این بیانیه ضمن محکوم کردن اینگونه «اعمال ضد انسانی و غیر اسلامی» از مسئولان نظام خواسته‌اند با بررسی دقیق وضعیت تاجزاده و سایر زندانیان، تدبیری اندیشیدند «تا دیرتر از این نشده» آنها به «آغوش ملت بازگردند».
مصطفی تاجزاده، عضو جبهه مشارکت و سازمان مجاهدین انقلاب، یک روز پس از انتخابات سال ۱۳۸۸ دستگیر شد و به گفته خود، حکم دستگیری‌اش پیش از انتخابات صادر شده بود.
مصطفی‌تاج‌زاده، به همراه محسن امین‌زاده، عبدالله رمضان‌زاده، فیض‌الله عرب‌سرخی، محسن صفایی فراهانی، محسن میردامادی و بهزاد نبوی سال ۱۳۸۹از سردار مشفق، فرمانده قرارگاه ثارالله به اتهام «دخالت در انتخابات» شکایت کرد و از مرخصی به زندان برده شد.
تاجزاده در نامه‌ها و پیام‌های متعدد خود، حاکمان جمهوری اسلامی را به خاطر «کودتای انتخاباتی» به چالش کشیده و همواره برای مناظره اعلام آمادگی کرده است.
مصطفی تاجزاده، به تازگی در نامه‌ای سرگشاده، به آیت‌الله علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، با اشاره به «بهار عربی» و تحولات منطقه، این پرسش را مطرح کرد که نظام وی چه دستاوردی برای ارائه به کشورهای عربی دارد.
معاون سیاسی وزارت کشور دولت محمد خاتمی در این نامه خطاب به آیت‌الله خامنه‌ای تصریح می‌کند: «اگر مطلوب آنها اخلاق و معنویت باشد، یعنی همان که پیام اصلی و وجه تمایز انقلاب ما از دیگر انقلاب‌های جهان بود، شما به عنوان رهبر جمهوری اسلامی در این زمینه کدام دستاورد ملموس و عملی نظام را به آنها ارائه خواهید فرمود؟ دروغ و تظاهر و ریای مسئولان کشور با مردم را و یا بزرگترین فساد مالی تاریخ کشور را؟ و یا رعایت خلاف مروت و انسانیت مأموران و مسئولان با شهروندان را؟»
تاجزاده همچنین به همراه ۳۵ زندانی دیگر پای بیانیه‌ای را امضا کرد که هفته پیش منتشر شد.
در این بیانیه، مجلس شورای اسلامی هم‌تراز با مجلس حسنی‌مبارک، رئیس جمهور مخلوع مصر خوانده شده و تاکید شده است تا شرایطی که محمد خاتمی گفته محقق نشود، شرکت در انتخابات وجهی نخواهد داشت.
تاجزاده در یکی از نامه‌های خود، از برخی کارهایی که در گذشته سیاسی خود انجام داده، از مردم پوزش‌خواهی کرد.
مصطفی تاجزاده در این نامه ابراز تاسف می‌کند که چرا وی و همراهانش به دادگاه‌های انقلاب زمان انقلاب اعتراض نکرده و چرا نسبت به هجوم به مراجعی چون آیت‌الله شریعتمداری سکوت کرده بودند. وی همچنین تصریح می‌کند که حوادث «خونین» دهه شصت می‌توانست به گونه‌ای دیگر رقم بخورد.
این فعال سیاسی در «اعتراف»نامه خود نوشت: «باید از برخوردهای ناصوابی که با مهندس بازرگان و دکتر سحابی صورت گرفت، عذر خواست و نیز باید از همه سیاسیونی که خواهان فعالیت قانونی بودند و حقوقشان به بهانه‌های مختلف نقض شد، پوزش طلبید. همچنین باید از تحمیل یک سبک زندگی به شهروندان و دخالت در حریم خصوصی آنان معذرت خواست. خطای ما آن بود که تصور می‌کردیم ما انسان‌های متوسط قادریم در میخانه‌ها را ببندیم، بدون آن‌که لازم باشد درهای تزویر و ریا را باز کنیم. اشتباه ما این بود که در عمل به برخی امور عرفی تقدس بخشیدیم، غافل از آن که تلاش مذکور عقیم و نتیجه اش عرفی شدن بسیاری از مقدسات است. بزرگترین خطای ما تعمیم مناسبات سیاسی در عصر “عصمت” به عصر “غیبت” بود.»
به گزارش وب‌سایت کلمه در این بیانیه آمده است: «شرایط سخت زندان‌ها، بازجویی‌ها، شکنجه و انفرادی ها که در سه سال اخیر خانواده‌های بسیاری را درگیر کرده و مورد آسیب‌های جبران ناپذیر قرار داده است، نه تنها کاهش نیافته که متاسفانه هر روز شاهد پیچیده‌تر شدن و سخت‌تر شدن آن هستیم و برخورد با آقای مصطفی تاجزاده یکی از وخیم‌ترین آنهاست.»
نویسندگان این بیانیه با اشاره به اینکه مصطفی تاجزاده بیش از یک سال و نیم است که در سلول انفرادی یا قرنطینه بوده، یادآوری کرده‌اند که وی نزدیک به یک سال است که در اعتراض به شرایط خود روزه گرفته است.
آنچنانکه در این بیانیه قید شده، مسئولان بند دو-الف سپاه زندان اوین به خانواده مصطفی تاجزاده گفته‌اند که وی ممنوعالملاقات است. سال گذشته نیز تاجزاده نزدیک به دوماه ممنوعالملاقات بود.
نویسندگان این بیانیه ضمن محکوم کردن اینگونه «اعمال ضد انسانی و غیر اسلامی» از مسئولان نظام خواسته‌اند با بررسی دقیق وضعیت تاجزاده و سایر زندانیان، تدبیری اندیشیدند «تا دیرتر از این نشده» آنها به «آغوش ملت بازگردند».
مصطفی تاجزاده، عضو جبهه مشارکت و سازمان مجاهدین انقلاب، یک روز پس از انتخابات سال ۱۳۸۸ دستگیر شد و به گفته خود، حکم دستگیری‌اش پیش از انتخابات صادر شده بود.
مصطفی‌تاج‌زاده، به همراه محسن امین‌زاده، عبدالله رمضان‌زاده، فیض‌الله عرب‌سرخی، محسن صفایی فراهانی، محسن میردامادی و بهزاد نبوی سال ۱۳۸۹از سردار مشفق، فرمانده قرارگاه ثارالله به اتهام «دخالت در انتخابات» شکایت کرد و از مرخصی به زندان برده شد.
تاجزاده در نامه‌ها و پیام‌های متعدد خود، حاکمان جمهوری اسلامی را به خاطر «کودتای انتخاباتی» به چالش کشیده و همواره برای مناظره اعلام آمادگی کرده است.
مصطفی تاجزاده، به تازگی در نامه‌ای سرگشاده، به آیت‌الله علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، با اشاره به «بهار عربی» و تحولات منطقه، این پرسش را مطرح کرد که نظام وی چه دستاوردی برای ارائه به کشورهای عربی دارد.
معاون سیاسی وزارت کشور دولت محمد خاتمی در این نامه خطاب به آیت‌الله خامنه‌ای تصریح می‌کند: «اگر مطلوب آنها اخلاق و معنویت باشد، یعنی همان که پیام اصلی و وجه تمایز انقلاب ما از دیگر انقلاب‌های جهان بود، شما به عنوان رهبر جمهوری اسلامی در این زمینه کدام دستاورد ملموس و عملی نظام را به آنها ارائه خواهید فرمود؟ دروغ و تظاهر و ریای مسئولان کشور با مردم را و یا بزرگترین فساد مالی تاریخ کشور را؟ و یا رعایت خلاف مروت و انسانیت مأموران و مسئولان با شهروندان را؟»
تاجزاده همچنین به همراه ۳۵ زندانی دیگر پای بیانیه‌ای را امضا کرد که هفته پیش منتشر شد.
در این بیانیه، مجلس شورای اسلامی هم‌تراز با مجلس حسنی‌مبارک، رئیس جمهور مخلوع مصر خوانده شده و تاکید شده است تا شرایطی که محمد خاتمی گفته محقق نشود، شرکت در انتخابات وجهی نخواهد داشت.
تاجزاده در یکی از نامه‌های خود، از برخی کارهایی که در گذشته سیاسی خود انجام داده، از مردم پوزش‌خواهی کرد.
مصطفی تاجزاده در این نامه ابراز تاسف می‌کند که چرا وی و همراهانش به دادگاه‌های انقلاب زمان انقلاب اعتراض نکرده و چرا نسبت به هجوم به مراجعی چون آیت‌الله شریعتمداری سکوت کرده بودند. وی همچنین تصریح می‌کند که حوادث «خونین» دهه شصت می‌توانست به گونه‌ای دیگر رقم بخورد.
این فعال سیاسی در «اعتراف»نامه خود نوشت: «باید از برخوردهای ناصوابی که با مهندس بازرگان و دکتر سحابی صورت گرفت، عذر خواست و نیز باید از همه سیاسیونی که خواهان فعالیت قانونی بودند و حقوقشان به بهانه‌های مختلف نقض شد، پوزش طلبید. همچنین باید از تحمیل یک سبک زندگی به شهروندان و دخالت در حریم خصوصی آنان معذرت خواست. خطای ما آن بود که تصور می‌کردیم ما انسان‌های متوسط قادریم در میخانه‌ها را ببندیم، بدون آن‌که لازم باشد درهای تزویر و ریا را باز کنیم. اشتباه ما این بود که در عمل به برخی امور عرفی تقدس بخشیدیم، غافل از آن که تلاش مذکور عقیم و نتیجه اش عرفی شدن بسیاری از مقدسات است. بزرگترین خطای ما تعمیم مناسبات سیاسی در عصر “عصمت” به عصر “غیبت” بود.»
