در حالی که طبق قانون اساسی عراق همه پرسی در باره آینده کرکوک باید تا چهار روز دیگر انجام می شد، مجلس کردستان عراق روز چهارشنبه این همه پرسی را به شش ماه دیگر موکول کرد.
مجلس کردستان عراق، که ۱۱۱ کرسی دارد، برگزاری همه پرسی برای تعیین تکلیف استان کرکوک را به شش ماه دیگر موکول کرد.
طبق ماده ۱۴۰ قانون اساسی عراق، این همه پرسی باید تا پایان سال جاری میلادی، چهار روز دیگر، برگزار می شد.
بر اساس اصل ۱۴۰ قانون اساسی عراق، می باید از مردم کرکوک نظرخواهی شود که آیا این شهر همچنان تحت کنترل بغداد بماند، به منطقه کردستان بپیوندد، یا به طور خودمختار و جدا از هر دو اداره شود.
به گزارش آسوشیتدپرس، کمال کرکوکی، سخنگوی مجلس دولت منطقه ای کردستان با اعلام به تعویق افتادن همه پرسی گفت: «تعویق همه پرسی در باره اصل ۱۴۰ به اتفاق آرا به تصویب نمایندگان رسید».
دولت مرکزی در بغداد هنوز واکنشی نسبت به این تصمیم نشان نداده است اما از چند ماه پیش به تعویق افتادن این همه پرسی به طور وسیعی انتظار می رفت.
پس از اعلام تعویق همه پرسی، مجلس دولت منطقه ای کردهای عراق در بیانیه ای گفت که «اعتبار دولت مرکزی و سازمان ملل به اجرای این ماده» وابسته است.
کاندولیزا رایس، وزیر خارجه آمریکا، در دیدار غیر منتظره هفته گذشته خود از کرکوک با رهبران کردها، ترکمن ها و اعراب ساکن این منطقه دیدار کرد.
شهر کرکوک، به سبب ذخایر نفتی اش، مورد توجه فراوان دو طرف، دولت شیعی در بغداد و دولت منطقه ای کردستان در اربیل، قرار دارد.
اغلب ذخایر نفتی عراق در کرکوک و همچنین در جنوب کشور هستند. جنوب عراق در کنترل شیعیان است و کردها نیز کرکوک را «اورشلیم کردی» می خوانند و کنترل منابع نفتی آن را به دست گرفته اند.
اعراب ساکن کرکوک تمایل دارند این شهر همچنان تحت اداره حکومت مرکزی در بغداد بماند، اما بیشتر کردها تمایل دارند کرکوک به منطقه کردستان بپیوندد.
اقلیت ترکمن نیز اعلام کرده اند ترجیح می دهند در اداره حکومت مرکزی باقی بمانند اما اگر این شهر به کردستان بپیوندد تلاش خواهند کرد تا آنها نیز منطقه ای ویژه خود داشته باشند.
البته کرکوک اقلیت های مسیحی، ارمنی و آسوری نیز دارد.
در قانون اساسی عراق همچنین خواسته شده است که تا پایان سال جاری میلادی شمار دقیق اعراب، کردها و ترکمن های ساکن کرکوک معلوم شود. کردها نسبت به نتایج سرشماری انجام شده در زمان صدام حسین معترضند.
در دهه های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰، هنگامی که حکومت صدام حسین سیاست «عربی سازی» را در پیش گرفته بود، دهها هزار کرد و سایرا اقوام غیرعرب به کرکوک گریختند. طی هشت سال جنگ عراق و ایران، دولت صدام کردهای کرکوک را به همدستی با ایران متهم کرد و تعدادی از عرب های شیعی هوادار حکومت را، به ویژه از جنوب عراق، در این شهر اسکان داد.
