چهار نیجریه‌ای که با هدف رسیدن به اروپا، حدود ۵۶۰۰ کیلومتر (۳۵۰۰ مایل) در اقیانوس را بر روی تیغه سکان کشتی نشسته بودند، توسط پلیس فدرال برزیل در بندر ویتوریا در جنوب شرقی این کشور نجات یافتند.
این چهار پناهجو، ۱۴ روز را بر روی تیغه سکان کشتی و در فاصله چند متری از آب اقیانوس خود را پنهان کرده بودند. هدف آنها از این سفر پر خطر رسیدن به اروپا بود اما وقتی متوجه شدند که سفرشان در برزیل به پایان رسیده بود شوکه شده بودند.
به گزارش روز سه‌شنبه ۱۰ مرداد خبرگزاری رویترز، دو تن از آن ها به درخواست خود به نیجریه بازگردانده شدند اما اوپمیپو و رومن ابیمن، ۳۵ ساله، در برزیل درخواست پناهندگی داده‌اند.
چهار مسافر سکان کشتی، در دهمین روز سفر خود متوجه شدند که آب و غذای آنها به پایان رسیده است اما چهار روز باقیمانده را با نوشیدن آب اقیانوس که در فاصله چند متری آنها قرار داشت زنده ماندند.
اوپمیپو متیو یی، ۳۸ ساله، در مصاحبه‌ای در پناهگاه کلیسای سائوپائولو گفت: «این یک تجربه وحشتناک برای من بود. در کشتی آسان نیست. می‌لرزیدم، خیلی ترسیده بودم. اما حالا اینجا هستم».
دیگری که یک تجربه فرار دیگر با کشتی از نیجریه را داشته بود، اما دستگیری وی توسط مقامات نیجریه سفرش را ناتمام گذاشته بود این بار از دولت برزیل تقاضای کمک داشت.
نیجریه پر جمعیت‌ترین کشور آفریقاست که سالیان مدیدی است با مشکلاتی چون فقر، خشونت و آدم‌ربایی دست‌وپنجه نرم می‌کند.
اوپمیپو و رومن ابیمن، هر دو مشکلات اقتصادی، بی‌ثباتی سیاسی و جرم و جنایت را دلیل خود برای پا گذاشتن در این مسیر مخاطره‌آمیز عنوان کردند.
یکی از این مسافران ادعا کرد که دوست ماهیگیرش او را تا شهر بندری لاگوس رساند و بعد او را در کنار کشتی ترک کرد. او در کمال تعجب مشاهده کرد که سه نفر دیگر هم منتظر کشتی هستند. از آنجا که هیچ‌گاه همسفران خود را ندیده بود، علاوه بر ترس از دیده‌شدن توسط ملوان‌های کشتی، نگران بوده که توسط همسفران خود به آب انداخته شود.
نگرانی از آگاه شدن ملوان‌ها از حضور آنها، چهار مسافر تیغه سکان را بر آن داشته بود که تمام طول سفر را در سکوت کامل طی کنند.
آنها یک تور در اطراف تیغه سکان درست کرده و خود را با طناب به آن بسته بودند تا به این ترتیب از خود در برابر افتادن در آب اقیانوس محافظت کنند.
به گفته آنها شرایط خطرناک تیغه سکان، فاصله کم آنها با آب اقیانوس که با سر خم کردن، کوسه‌ها و ماهی‌های بزرگ را زیر پای خود می‌دیدند و صدای موتور کشتی، خواب و استراحت را برای آنها غیر ممکن کرده بود. گرچه مقصد نهایی آنها، همان مقصد هدف نبود، اما از نجات خود توسط پلیس فدرال برزیل ابراز خوشحالی می‌کردند.
پائولو پاریس، یک کشیش در پناهگاه سائوپائولو، می‌گوید گرچه موارد زیادی از کارهای مخاطره‌آمیزی که پناهجویان در مسیر مهاجرت انجام داده‌اند دیده است اما هیچ‌کدام به خطرناکی سفر این چهار پناهجو بر روی تیغه سکان نبوده است.
