در ادامه تعلیق و اخراج استادان به دلیل حمایت از دانشجویان معترض، مدیران دانشگاه علامه تهران با ارسال نامه «قطع همکاری» مهدی خویی٬ استاد جامعه‌شناسی این دانشگاه٬ را اخراج کردند.
این استاد دانشگاه روز چهارشنبه ۲۶ مرداد ماه با انتشار متنی کوتاه در اینستاگرام از اخراج خود پس از هفت سال تدریس در دانشگاه علامه خبر داد.
او نوشت: «من مهدی خویی، معلم جامعه‌شناسی در دانشگاه علامه که به کسی باجی نداد و خدایش می‌داند که خود را تنها و فقط به مردم و دانشجو متعهد می‌دید، بعد از ۷ سال تدریس نامه قطع همکاری (اخراج) گرفته‌ام.»
مهدی خویی افزود: «از خانه‌‌ام یعنی دانشگاه درحال رانده شدن هستم و مستاصلم که از این ظلم شکایت به کجا برم.»
سخنان مهدی خویی اخیرا در یک جلسه درباره «نقد شهرت و سلبریتی ها» نیز مورد توجه کاربران شبکه‌های اجتماعی قرار گرفته بود.
همزمان جمعی از دانشجویان دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه با انتشار بیانیه‌ای به اخراج مهدی خویی اعتراض کردند.
دانشجویان در این بیانیه از «دانشگاه و به خصوص دانشکده علوم اجتماعی«به عنوان «قلب تپنده ایستادگی و مقاومت بر علیه ظلم» خواندند و اضافه کردند که «از این رو است که تیر صد شعبه سرکوب و ستم نیز همواره این قلب رنجور اما تپنده را نشانه می‌رود.»
در بیانیه تاکید شده که «از تعلیق دانشجو گرفته تا تهدید و اخراج معدود اساتید جان به در برده از خفقان کشنده موجود، همه و همه تلاش‌های مذبوحانه سرسپردگان استبداد برای از میان بردن این سنگر بر جای مانده است».
دانشجویان دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه علامه در بیانیه خود به تعلیق و اخراج «آرمین امیر» دیگر استاد این دانشکده به دلیل حمایت از دانشجویان معترض اشاره کرده و افزودند: «با تمام توان از معلم خود استاد مهدی خویی حمایت کرده و اعلام می‌داریم که در صورت ملغی نشدن این فرایند در سریع‌ترین زمان ممکن و پایان نیافتن دخالت‌های بی‌جا و امنیتی در زمینه فعالیت اساتید و دانشجویان، از حضور در کلاس‌های درس خودداری خواهیم کرد.»
آنها همچنین تاکید کردند که اجازه نخواهند داد تا بعد اخراج استادان نوبت «ستاره‌دار» کردن دانشجویان شود و «صندلی دانشجو نیز مانند کرسی استادی، امتیازی انحصاری در اختیار هم‌فکران و کاسه‌لیسان حاکمیت باشد.»
دانشجویان دانشگاه علامه در این بیانیه از «اردشیر انتظاری» به عنوان «رئیس همواره خاموش و همواره مطیع دانشکده علوم اجتماعی« نام بردند و از او خواستند تا در مورد اخراج استادان این دانشکده «هر چه سریع‌تر پاسخگو باشد و در غیر این صورت استعفای او را مطالبه» خواهند کرد.
در این بیانیه، دانشجویان خطاب به مقامات حکومتی نوشتند: «دانشگاه خانه ماست، نه پادگانی برای قلدری‌های خودسرانه و فراقانونی آقایان. اگر می‌خواهید این خانه را از ما بگیرید، باید بر سرش با صاحبان حقیقی آن زورآزمایی کنید.»
پیش از این نیز شماری از استادان دانشگاه‌های تهران، فردوسی مشهد، دانشگاه اصفهان، دانشگاه هنر تهران، دانشگاه کرمان، دانشگاه حکیم سبزواری، دانشگاه بهشتی و دیگر دانشگاه‌های ایران به خاطر حمایت از دانشجویان معترض از کار «تعلیق» یا «اخراج» شده‌اند.
ابعاد «تعلیق» و «اخراج» استادان بسیار گسترده بوده و محدود به چند دانشگاه نیست و شوراهای صنفی دانشجویان کشور پیشتر در گزارشی موج «تعلیق» و «اخراج» استادان دانشگاه را بخشی از «پروژه بزرگ‌تر تصفیه دانشگاه‌ها در سراسر کشور» خوانده است.
