بیش از ۱۰۰ فیلمساز و هنرمند در نامهای به رئیس جمهور ایران، خواستار رفع محدودیتهای هنرمندان از جمله بهروز وثوقی شدند. کانون کارگردانان سینمای ایران نیز از وزیر ارشاد خواست به ممنوعیت سینماگران قبل از انقلاب پایان داده شود.
انتشار این دو نامه پس از درگذشت ناصر ملکمطیعی از ستارههای سینمای ایران پیش از انقلاب ۵۷ که نزدیک به چهار دهه برای فعالیت هنری دچار محدودیت و ممنوعیت بود صورت میگیرد.
ناصر ملکمطیعی پس از انقلاب به جز دو فیلم «برزخیها» در سال ۱۳۶۱ و «نقش نگار» در سال ۱۳۹۴، اجازه نیافت در هیچ فیلمی بازی کند.
در مراسم تشییع پیکر آقای ملکمطیعی از مقابل یکی از ساختمانهای خانه سینما در تهران، جمع کثیری از علاقمندان به وی و هنرمندان شرکت داشتند.
در این مراسم صدای بهروز وثوقی، دیگر ستاره سینمای ایران پیش از انقلاب نیز پخش شد که در غم از دست رفتن ناصر ملکمطیعی سخن گفت و با استقبال گسترده حاضران روبرو شد.
در این مراسم به دلیل شعارهایی که علیه حکومت و نهادهایی همچون رادیو و تلویزیون جمهوری اسلامی سر داده شد، پلیس با برخی شرکتکنندگان برخورد کرد و حتی در بعضی نقاط، گاز اشکآور هم میان جمعیت شلیک کرد.
پس از درگذشت ناصر ملکمطیعی، یکصد فیلمساز و هنرمند در نامهای به حسن روحانی نوشتهاند: «یک بار برای همیشه تدبیری صورت گیرد تا هنرمندانی که صرفا به جهت کار هنری و فرهنگی با ممنوعیت خروج و ورود و ممنوعیت کار روبرو هستند، بدون ایجاد مزاحمت بتوانند به وطن خود رفت و آمد داشته و از حق طبیعی کار و فعالیت بهرهمند شوند.»
آنها در این نامه به صراحت به نام بهروز وثوقی اشاره کردهاند و افزودهاند: «از آنجمله خواهان رفع محدودیتهای غیرقانونی برای هنرمند گرانمایه آقای بهروز وثوقی هستیم.»
بهروز وثوقی از سرشناسترین و محبوبترین هنرپیشگان تاریخ سینمای ایران است که با کارگردانان مشهور سینمای ایران در دوره خود کار کرده و فیلمهایی چون قیصر، گوزنها، داش آکل، رضا موتوری و خاک در کارنامه هنری وی وجود دارد.
این نامه از آن رو به آقای روحانی نوشته شده که وی به عنوان رئیس جمهور، حافظ حقوق شهروندی و مسئول اجرای قانون اساسی است.
این نامه را هنرمندانی چون پرویز پرستویی، کیانوش عیاری، مهدی پاکدل، مهناز افشار، جعفر پناهی، لیلا حاتمی، محمد رسولاف، بهرام رادان، هایده صفییاری، احمد طالبینژاد، جواد طوسی، کامران قدکچیان، باران و جهانگیر کوثری، علی مصفا، فاطمه معتمدآریا و تهمینه میلانی امضا کردهاند.
همزمان با این نامه، کانون کارگردانان سینمای ایران نیز طی نامهای به وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی خواستار پایان دادن به ممنوعیت سینماگران قبل از انقلاب شد.
در این نامه خطاب به عباس صالحی آمده که به دنبال مرگ ناصر ملک مطیعی، «اندوه بزرگ ما و بسیاری از مردم بیش از هر چیز از این پرسش حاکی بود که آیا آنچه بر پیرمرد با شکوه دلشکسته گذشت عادلانه بود؟»
کانون کارگردانان سینمای ایران با درخواست صریح رفع ممنوعیت کار «سینماگرانی که قبل از انقلاب، به این هنر و پیشه میپرداختهاند»، افزودهاند که این اقدام میتواند «التیامی به زخم چهل ساله این پیشکسوتان» باشد.
در مراسم تشییع پیکر ناصر ملکمطیعی، بهروز وثوقی گفت که او و ملکمطیعی، «۴۰ سال منتظر» ماندند.
در واکنش به پخش خبر درگذشت ملکمطیعی از تلویزیون دولتی ایران، امیرعلی ملکمطیعی، فرزند ناصر ملکمطیعی نیز گفت که «از رئیس صدا و سیما میپرسم که چرا خبر مرگ پدر من و تصویرش از صدا و سیما پخش میشود ... ولی تا مدتی قبل امکانش نبود؟»
پرویز پرستویی نیز ضمن بیان انتقاد مشابهی گفت: «صدا و سیما که برای مردم است و از پول مردم و بیتالمال اداره میشود ... چرا باید زمانی از ناصر ملکمطیعی یاد کند که به دیار باقی شتافته است؟»
در جمهوری اسلامی به هنر پیش از انقلاب به ویژه سینما نگاه مثبتی وجود ندارد و سیاست غالب، حذف و سانسور هنرمندان آن دوره است.