عبدالکریم سروش، نویسنده و پژوهشگر دین، از قرنطینه نشدن شهر قم در پی شیوع کرونا در ایران به‌شدت انتقاد کرد و گفت که این شهر امروز «به دست مداح‌ها افتاده است».
آقای سروش در یادداشتی که روز دوشنبه چهارم فروردین در سایت سحام‌نیوز، نزدیک به مهدی کروبی، منتشر شده است، تاکید کرد که با عدم قرنطینه شهر قم «فاجعه افزون‌تر و انبوه‌تر شد».
قم مرکز شیوع ویروس کرونا در ایران بوده که تاکنون طبق آمار رسمی به مرگ بیش از ۱۸۰۰ نفر در سرتاسر کشور منجر شده است.
طی هفته‌های اخیر اعتراض‌های زیادی نسبت به عدم قرنطینه قم شد، اما مقام‌های مذهبی این شهر از جمله محمد سعیدی، امام جمعه و تولیت «آرامگاه معصومه»، با قرنطینه شدن یا هرگونه اعمال محدودیتی برای این شهر مخالفت می‌کردند.
آقای سعیدی روز هفتم اسفند گفت که حرم معصومه در قم را «دارالشفا می‌دانیم، باید اینجا باز باشد و مردم باید با قوت بیایند».
اواخر اسفندماه نیز که اعلام شد تولیت «آرامگاه معصومه» با تعطیلی موقت این مکان موافقت کرده است، گروهی از معترضان یکی از درهای آرامگاه را شکستند تا مانع این امر شوند.
عبدالکریم سروش در یادداشت خود نوشت: «اینکه چرا قم قرنطینه نشد، بدیهی است که در آنجا زور روحانیان و مدّاحان بر سیاستمداران و بر مسئولان بهداشت کشور چربید و متاسفانه اینان نتوانستند قم را از چنگال اداره و تدبیر آنها بیرون بکشند».
او افزود: «گفته‌اند که هیچ مغازه‌داری به‌اختیار دکان خود را تعطیل نمی‌کند. مداحان و روحانیان مداح‌صفت هم چنین‌اند. امروز قم به دست مداح‌ها افتاده است».
آقای سروش در ادامه این یادداشت، مثال‌های متعددی از مراجعه پیامبر اسلام و ائمه شیعیان به طبیبان آورده و عنوان کرده که «هیچ دلیل عقلی و نقلی معتبری» وجود ندارد که «این خفتگان در خاک» «صدای زائران را می‌شوند و به آنها پاسخ می‌دهند و یا اساسا قدرت برآوردن حاجت آنها را دارند».
او تصریح کرده است: «کجا در حکایات و روایات شرعی آمده است که مردم بر در خانه پیامبر یا امامان صف می‌کشیدند تا امراض‌شان را شفا دهند؟»
یادداشت این پژوهشگر دینی سپس از ظهور مسجد جمکران و رسم انداختن نامه‌ها و عریضه‌ها به عنوان نمونه‌ای از «عوارض جدی دین‌داری عوامانه» نام برده و با انتقاد از برخی روحانیونی که به این باورها دامن می‌زنند آنها را «عوام و عوامزده» خواند.
او نوشته است: «روحانیانی که پیشوایان عوام هستند و خودشان هم عوام و عوامزده هستند این‌گونه امور را تشویق و تبلیغ می‌کنند و برای آنها چه بهتر از اینکه روزگاری فرا برسد که مردم تصور کنند از دست طب و پزشکی کاری بر نمی‌آید و هجوم به سوی این مزارات متبرکه ببرند».
آقای سروش در نهایت با اشاره به ادعای روحانیون که قم را «ملجا و پناهگاه» می‌دانند، عنوان کرد: «اکنون می‌بینیم که نقیض آن رخ داده و قم خود کانون و سرچشمه این بیماری مرگبار شده است».
