توسعه راه‌های ایران در سال ۹۸ به دلیل کاهش بودجه، وضعیت چندان مساعدی نداشت، و با وجود افتتاح چندین طرح راهسازی همچنان بسیاری از جاده‌های ایران حادثه‌خیز یا نیمه‌کاره هستند.
پلیس راه ایران در تیر ۱۳۹۸ اعلام کرد بیش از ۱۰هزار نقطه حادثه‌خیز در جاده‌های ایران وجود دارد. کمال هادیانفر رئیس پلیس راهور ناجا گفته است «۵۶ درصد تصادفات» مربوط به نقاط حادثه‌خیز در جاده‌هاست و «اگر وزارت راه و شهرسازی این نقاط پرحادثه را برطرف کند، میزان تصادفات در کشورکاهش می‌یابد».
برخی کارشناسان دلیل این نقاط حادثه‌خیز را مهندسی غلط ساخت بعضی از راه‌های ایران یا فرسودگی آنها می‌دانند.
در سال ۱۳۹۷ پلیس ایران آمار بسیار کمتری از نقاط حادثه‌خیز جاده‌ای در ایران را اعلام کرده بود. در تابستان ۱۳۹۷ پلیس راه گفته بود ایران پنج هزار و ۴۰۰ نقطه حادثه‌خیز دارد. این آمار در سال ۱۳۹۶ سه هزار و چهار صد نقطه اعلام شده بود.
بسیاری از راه‌های ایران نیاز به بازسازی یا به‌سازی دارند و رسیدگی نکردن به این جاده‌ها سبب افزایش نقاط حادثه‌خیز در جاده‌های ایران می‌شود.
در نبود شبکه کامل راه‌آهن در ایران بار اصلی ترابری داخل ایران را، جاده‌ها به دوش می‌کشند. جاده‌هایی که البته در سال ۱۳۹۸ بودجه عمرانی آنها کاهش یافته بود.
بودجه راهسازی، بخش زیادی از بودجه عمرانی ایران را شامل می‌شود اما مشکلات اقتصادی سبب شد دولت ایران ۲۳ هزار میلیارد تومان از بودجه ۶۶ هزار میلیارد تومانی بودجه عمرانی ایران را کاهش دهد.
سازمان راهداری و حمل و نقل جاده‌ای ایران در سال ۹۷ بودجه‌ای دو هزار میلیارد تومانی داشت در حالی که این بودجه در سال ۱۳۹۸ هزار و ۶۹۲ میلیارد تومان بود.
بودجه راهسازی، بخش زیادی از بودجه عمرانی ایران را شامل می‌شود اما مشکلات اقتصادی سبب شد دولت ایران ۲۳ هزار میلیارد تومان از بودجه ۶۶ هزار میلیارد تومانی بودجه عمرانی ایران را کاهش دهد.
مشکل دیگر صنعت راهسازی ایران به مشکلات یکی از بزرگترین سازندگان ماشین آلات راهسازی در ایران باز می‌گردد.
شرکت هپکو یکی از سازندگان اصلی ماشین‌های راهسازی به دلیل مشکلات فراوان در سال ۱۳۹۸ با بحران شدیدی روبه‌رو بود.
علی آزاد، دبیر انجمن شرکت‌های راهسازی ایران، در شهریور ۱۳۹۸ به روزنامه دنیای اقتصاد گفته بود «۸۲ هزار پروژه عمرانی نیمه‌تمام در استان‌ها و حدود هفت هزار پروژه نیمه‌تمام در کل کشور داریم. متاسفانه پروژه‌ها بدون تناسب با بودجه‌های عمرانی کشور کلید خورده که بخشی از این وضعیت به علت عدم مطالعه کافی و بخشی به علت بخشی‌نگری نمایندگان شهرهای مختلف کشور در مجلس پیش آمده است. پروژه‌های عمرانی و راهسازی که به‌طور متوسط باید حدود ۳۰ تا ۳۶ ماه به اتمام برسد بعضا حدود ۱۳ سال طول می‌کشد. در نتیجه این پروژه‌ها گران‌تر می‌شود. هر سال هم با کاهش بودجه‌های عمرانی این مشکل دوچندان می‌شود.»
با این وجود محمد اسلامی وزیر راه و شهرسازی در اسفند ۱۳۹۸ با اشاره به وجود ۲۲۰ هزار کیلومتر راه در کشور گفته بود «بخشی اعظمی» از ساخت‌وسازهای جاده‌ای در سالی که پایان یافت مربوط به نقاط حادثه‌خیز بوده است.
بخشی از یکی از بحث برانگیزترین پروژه‌های راهسازی ایران یعنی آزاد راه تهران -شمال نیز در سال ۱۳۹۸ بازگشایی شد.
اما در حالی بخش‌هایی از آزاد راه تهران-شمال در دو دولت محمود احمدی‌نژاد و حسن روحانی افتتاح شده که همچنان پس از گذشت ۲۴ سال، این مسیر با بهره‌برداری کامل فاصله دارد و بار ترافیکی آن پس از طی مسیری به جاده تهران-چالوس که ۸۶ سال پیش و طی مدت کمتر از ۱۰ سال کامل شده بود سرازیر می‌شود.
با وجود تبلیغات بسیار همچنان بخش‌های اصلی این مسیر در حال ساخت است. براساس پیش‌بینی‌های انجام شده ساخت مناطق دو و سه آزادراه تهران-شمال حدود چهار سال زمان و ۱۰ هزار میلیارد تومان سرمایه نیاز دارد.
آنچه که به تازگی افتتاح شده است قطعه یک این بزرگراه است. قطعه یک آزادراه تهران-شمال ۳۲ کیلومتر طول و ۱۰ هزار میلیارد تومان ارزش مالی دارد.
البته پس از افتتاح بخش‌های تازه این بزرگراه، اخباری از ریزش نقاطی از آن نیز مخابره شده است.
