روزهای فیفا به پایان رسید و از ١٠ بازی نمایندگان آسيا در جام جهانی، فقط ایران موفق به کسب پیروزی شد.
ایران ٠-١ مغلوب تونس شد اما ٢-١ بر الجزایر غلبه کرد. کره جنوبی مقابل ایرلند شمالى و لهستان شکست خورد.
ژاپن با مالی به تساوی رسید و به اوکراین باخت. استرالیا ١-٤ مغلوب نروژ شد و مقابل کلمبیا به تساوی بدون گل رسید.
عربستان در برابر اوکراین به تساوی دست یافت اما با نتیجه ٠-٤ به بلژیک باخت.
عملکرد بازیکنان ایران مقابل الجزایر، حاکی از روند رو به پیشرفت تیم ملی نسبت به دیدار با تونس است.
علیرضا بیرانوند دو بازی موفقیت آمیز را سپری کرد. سوای یک "خروج اشتباه" منجر به گل که مهم‌ترین ضعف فنی بیرانوند است و باید بر طرف کند.
بیرانوند دو کارت زرد غیر ضروری در دو بازی با تونس و الجزایر گرفت که در این زمینه هم باید با تجربه‌تر رفتار کند.
کی‌روش در این دو بازی حسین حسینی، امیر عابدزاده و رشید مظاهری را نیز برای سنگربانی در اختیار داشت اما از هیچکدام استفاده نکرد.
در دیدار با الجزایر، وریا غفوری مانند لیگ برتر مهره‌ای مطمئن برای سمت راست خط دفاعی نشان داد. در سمت چپ هم سعید آقایی بهتر از قبل ظاهر شد.
میلاد محمدی موقعی که فشار الجزایر به اوج رسیده بود، طی حدود بیست دقیقه‌ای که بازی کرد با فرارهای لب خط، سازماندهی حمله حریف را مختل می‌کرد.
در قلب خط دفاعی، پژمان منتظری بهتر از بازی با تونس ظاهر شد و اگر به سطح آمادگی جام جهانی قبلی برسد، بخش بزرگی از مشکلات خط دفاعی تیم ملی برطرف خواهد شد.
محمدرضا خانزاده روی الجزایر گل مقصر بود. شماره پنج، یار مستقیم او بود که لحظه نواختن ارسال، آزادانه پرید و تک گل تیمش را به ثمر رساند.
کی‌روش نه در برابر تونس و الجزایر، از سیدجلال حسینی با تجربه‌ترین مرد خط دفاعی‌اش استفاده نکرد. او به روزبه چشمی هم در دیدار دوم، فرصت بازی نداد.
در هافبک دفاعی، سعید عزت‌اللهی نمایش متوسطی داشت. او به خاطر حکم محرومیت فیفا، در بازی با مراکش غایب است.
مسعود شجاعی در برابر الجزایر، اولین آزمایش خود در هافبک دفاعی را سپری کرد. به نحوی که حتی وقتی امید ابراهیمی به میدان آمد، شجاعی همچنان هافبک دفاعی ماند.
شاید کی‌روش به این خاطر از کاپیتان تیم ملی در این پست استفاده کرد که از قابلیت بازیسازی هم برخوردار است. شجاعی بارها جهانبخش از راست و میلاد محمدی از چپ را راه انداخت.
تنها اشتباه شجاعی، توپی بود که مقابل ریاض محرز از دست داد. محرز در تک به تک‌ها مقابل سایر بازیکنان تیم ملی هم موفق بود و ساختار دفاعی تیم ملی را به چالش کشید.
کریم انصاری‌فرد موثر در دفاع و حمله. او در موقعیت‌های مختلف زمین، همواره در خدمت تیم بود و بازی بدون توپش، آزادی عمل بیشتری به طارمی و آزمون می‌داد.
کاوه رضایی خیلی کم اما بسیار موثر بازی کرد. سامان قدوس تعویض ششم کی‌روش بود و هنوز جایش را در تیم پیدا نکرده.
امید ابراهیمی در مرکز زمین، آماده‌تر از قبل ظاهر شد. وحید امیری نیز که پس از بازی خوبش مقابل تونس قرار بود در برابر الجزایر کمتر بازی کند، به خاطر مصدومیت طارمی در همان نیمه اول به زمین آمد.
احسان حاج‌صفی به روایت عادل فردوسی‌پور گزارشگر بازی، "عالی" ظاهر شد. احسان وظایف دفاعی کمتری داشت. روی دست عزت‌اللهی بازی می‌کرد و بارها در زمین حریف جولان داد.
علیرضا جهانبخش با حفظ توپ خوب و پاس‌های دقیقش، کلاس بالای فوتبال خود را به رخ کشید.
سردار آزمون و مهدی طارمی باز هم درخشیدند و گل زدند. دو مهاجم مطمئن تیم ملی که هنوز بازیکن ۹۰ دقیقه‌ای نشده‌اند. خصوصاً آزمون که در نیمه دوم تحلیل می‌رود.
افزایش توان جسمانی آزمون و حفظ ریتم خوب او در نیمه دوم، بر قدرت خط آتش تیم ملی ایران خواهد افزود.
