فریدون عباسی، رئيس کمیسیون انرژی مجلس ایران، گفته است در طول ۱۵ سال گذشته، پنج انفجار «بزرگ» در تاسیسات هسته‌ای نطنز رخ داده و علاوه بر آن حوادث کوچک متعددی هم در این تاسیسات به وقوع پیوسته است.
او در گفت‌وگویی که روز شنبه، ۱۱ اردیبهشت در خبرگزاری فارس منتشر شد، به تشریح حداقل چهار مورد از این انفجارها پرداخته است که درباره دو مورد آن نخستین بار است که چنین جزئیاتی فاش می‌شود.
به گفته فریدون عباسی، در یک مورد دیگر از این انفجارها که ساعت نیم بامداد روز ۲۶ تیرماه سال ۹۰ رخ داده است، افرادی با جاسازی مواد منفجره «به اندازه عدس» در فشارسنج‌های سانتریفیوژها باعث وقوع انفجاری در زنجیره این سانتریفیوژها شده‌اند. او به میزان خسارت این ماجرا اشاره نکرد.
مورد دیگر که او شرح داده، انفجاری است که بامداد روز ۲۲ فروردین امسال در تاسیسات نطنز رخ داد.
بر اساس گزارش روزنامه نیویورک تایمز، این انفجار که نتیجه «خرابکاری اسرائیل» بود، برنامه غنی‌سازی اورانیوم ایران را «دست‌کم تا ۹ ماه به تعویق انداخته است».
سومین مورد این انفجارها به روایت فریدون عباسی، مربوط به قبل از سال ۹۰ بود که پایه دکل برق بیرون از تاسیسات منفجر شده ولی به گفته آقای عباسی «دکل نیفتاده» و برق قطع نشده است.
به گفته او، علت تمرکز این طراحی‌ها بر شبکه برق این است که آسیب‌پذیری ماشین‌های سانتریفیوژ در صورت قطع برق بالاست.
به گفته آقای عباسی، طراحان انفجار اخیر در تاسیسات نطنز بر خلاف دفعه قبل که دکل را منفجر کردند تا دسترسی تاسیسات به برق بیرون را قطع کنند، این بار «قسمت انتهایی شبکه توزیع برق» را هدف قرار دادند و علاوه بر آن در «باطری‌خانه» که ذخیره برق داشته نیز «انفجار» صورت گرفته تا شبکه توزیع برق را مختل کنند.
او از همین منظر گفته است که «دشمن طراحی خیلی خوبی» انجام داده بود. رئيس کمیسیون انرژی مجلس ایران پیش از این نیز انفجار در نطنز را «خیلی قشنگ» ارزیابی کرده بود که این گفته او با انتقاداتی مواجه شد.
مورد چهارم که فریدون عباسی در این گفت‌وگو شرح داده، پیش از این توسط او و علیرضا زاکانی، رئيس کمیسیون انرژی مجلس، مطرح شده بود.
به گفته رئيس پیشین سازمان انرژی اتمی ایران، انفجار ۱۲ تیر پارسال در نطنز، حاصل کارگذاری «مواد منفجره از طریق جاسازی در یک میز سنگین و وارد کردن آن به سایت نطنز» بود.
او می‌گوید این میز که از خارج خریداری شده بود، در سوله مونتاژ ماشین و تست‌های نهایی سانتریفیوژهایی که باید نصب می‌شدند، قرار داشته و این سوله مثل «گلوگاه» بوده است. انفجار در همین گلوگاه رخ داده است.
فریدون عباسی همچنین تلویحا بازرسان سازمان بین‌المللی انرژی اتمی را متهم به همکاری با جاسوسان کرد و گفت «هر بازرسی جاسوس نیست» ولی «جمع‌آوری داده‌ها» توسط آنها در وقوع چنین حوادثی موثر است.
رئيس کمیسیون انرژی مجلس ایران اشاره‌ای به اینکه چه کسانی عامل این برنامه‌ها بوده‌اند، نکرده ولی خواستار افزایش تدابیر حفاظتی مراکز هسته‌ای ایران شده و می‌گوید که لزومی ندارد افرادی چون نمایندگان مجلس از این تاسیسات بازدید کنند.
مقام‌ها و نهادهای امنیتی ایران تاکنون گزارش دقیقی درباره این حادثه و عوامل یا کشورهای مرتبط با آن ارائه نکرده‌اند.
وزارت اطلاعات ایران که مسئولیت حفاظت اطلاعات تاسیسات هسته‌ای ایران را بر عهده دارد، روز ۲۸ فروردین اعلام کرد که عامل حادثه نطنز، رضا کریمی نام دارد و پیش از حادثه از کشور خارج شده است.
در گزارش صداوسیما که درباره معرفی این فرد پخش شد، تصویر این فرد بر برگه‌ای با لوگوی پلیس اینترپل نشان داده شد، ولی رادیوفردا در وب‌سایت پلیس اینترپل تصویر یا نامی از رضا کریمی نیافت.
مقام‌های حکومت ایران پیش از این به طور گسترده از دولت اسرائیل به عنوان متهم اصلی این حادثه نام برده بودند، ولی در گزارش صداوسیما اشاره‌ای به ارتباط این فرد با دولت اسرائیل نشد.
