نازنین زاغری، محبوس ایرانی‌بریتانیایی زندان اوین، در نامه‌ای که روز چهارشنبه، دهم مهرماه، در فضای مجازی منتشر شد جمهوری اسلامی را متهم کرد که او را برای «مطالبات سیاسی خودش» به حراج گذاشته است.
او همچنین خبر داده است که دخترش گابریلا در چند ماه آینده برای رفتن به مدرسه به بریتانیا خواهد رفت. گابریلا در پی حبس شدن مادرش تاکنون از کشور خارج نشده است.
ریچارد رتکلیف، همسر خانم زاغری، در گفت‌وگو با رادیوفردا تایید کرد که نازنین زاغری «قرار بوده» چنین نامه‌ای بنویسد و خبر سفر دختر کوچک آنها، گابریلا گیسو، به بریتانیا نیز صحت دارد.
خانم زاغری، کارمند بنیاد خیریه تامسون رویترز، فروردین ۹۵ هنگام خروج از ایران در فرودگاه توسط سپاه پاسداران بازداشت و به اتهام «تلاش برای براندازی نرم» به پنج سال حبس محکوم شد، اتهام‌هایی که او، وکیلش و بنیاد تامپسون رویترز به‌شدت رد کرده‌اند.
به این ترتیب، در صورت خروج گابریلا رتکلیف از کشور، در دست‌کم یک سال پایانی مدت حبس خود، خانم زاغری حتی فرصت ملاقات با فرزند خود را نیز نخواهد داشت.
نازنین زاغری رتکلیف در نامه تازه خود که سرشار از حس نومیدی است بار دیگر بر بی‌گناهی خود تاکید کرده و می‌نویسد که راهی برای آزادی از زندان ندارد.
او می‌نویسد: «چه تلخ است روزی که بفهمی در نهایت بی‌عدالتی در وطنت حبس شده‌ای و راهی برای آزادی پیش پایت نیست. من هیچ امید و انگیزه‌ای برای رهایی از این قفس پس از ترک گیسویم ندارم.»
در این نامه آمده است: «کشور من سنگ مادران سوری و یمنی و فلسطینی را به سینه می‌زند، اما بر غم دوری مادری از فرزندش در خاک سرزمین خود چشم می‌پوشد و زجرش را با نظاره کردن رفتن کودک پنج ساله‌اش صد چندان می‌کند.»
نازنین زاغری می‌گوید: «کشور من هفته گذشته مرا در ازای مبلغ هنگفتی که مطالبات سیاسی خودش است به حراج گذاشت. امید من به کشورم برای رهایی سال‌هاست که از قلبم رخت بربسته است.»
اشاره این زندانی سیاسی به ادعای وزیر خارجه ایران است که هفته گذشته گفت که بریتانیا در ازای آزادی خانم زاغری پیشنهاد داده بود که ۴۰۰ میلیون پوند دارایی ضبط شده ایران را آزاد کند.
یک روز بعد، جرمی هانت در گفت‌وگو با رادیوی بی‌بی‌سی این ادعا را تکذیب کرد.
خانم زاغری در این نامه همچنین پرونده خود را با پرونده نگار قدس کنی مقایسه کرده است.
نگار قدس کنی در آمریکا به زیر پا گذاشتن تحریم‌های این کشور علیه جمهوری اسلامی متهم شد، در مردادماه گذشته اتهام خود را پذیرفت، و پس از کمتر از سه ماه آزاد شد.
دادگاهی در ایالت مینه‌سوتا سه‌شنبه هفته گذشته خانم قدس‌کنی، دارای اقامت دائم از استرالیا، را به خاطر نقض تحریم‌های آمریکا و نقش وی در فروش غیرقانونی فناوری آمریکایی به ایران به ۲۷ ماه زندان محکوم کرد. اما قاضی دادگاه مدت زمانی را که خانم قدس کنی در بازداشت بوده جزء محکومیتش به حساب آورد.
نگار قدس کنی یک روز بعد در ایران به خانواده‌اش پیوست.
نازنین زاغری ضمن ابراز همدردی با نگار قدس کنی می‌نویسد: «من و نگار هم‌وطنیم. او در کشوری غریب محکوم شده و من در وطنم. مرا، حتی به گفته سازمان ملل، در دادگاهی ناعادلانه به پنج سال حبس محکوم کرده و وادار کرده‌اند علیرغم التماس‌ها و اشک‌هایی که ریخته‌ام در عین بی‌گناهی، سه سال و نیم از آن را تا به امروز پشت میله‌های زندان و به دور از فرزندم سپری کنم.»
نازنین زاغری خود را «بازیچه دست سیاستمدارانی» معرفی می‌کند که «در داخل و خارج از مرزهای وطنم ما را ابزاری برای رسیدن به اهداف سیاسی و سیاست‌های خود قرار داده و از هر آن چه در توان داشتند برای دست یافتن به مقاصد خود و بهره‌کشی از مادری بی‌گناه... فروگذار نکردند».
این نامه یک هفته پس از آن منتشر می‌شود که خانواده‌های زندانیان دوتابعیتی و زندانی‌های خارجی در ایران از شکل‌گیری گروهی تازه برای پیگیری وضعیت و نهایتا آزادی آنها خبر دادند.
