رضا پهلوی در واکنش به سخنان حسن روحانی در مراسم چهل‌ویکمین سالگرد انقلاب ۵۷ درباره اهمیت انتخابات گفت: باید فاتحه نظام و انتخاباتی را خواند که در رأس آن یک حاکم غیرمنتخب حق تصمیم‌گیری نهایی را دارد.
شاهزاده رضا پهلوی، آخرین ولیعهد ایران، روز سه‌شنبه، ۲۲ بهمن، در گفت‌وگو با صدای آمریکا همچنین با تأکید بر باورمندی به انتخابات آزاد افزود: «تا روزی که نتوانیم رأی خود را آزادانه اعلام کنیم، هیچ‌کس نمی‌تواند مدعی باشد که می‌تواند آینده ایران را رقم بزند.»
حسن روحانی، رئیس جمهوری ایران، در مراسم راهپیمایی سالگرد انقلاب ۵۷ با بیان این‌که اگر رژیم گذشته «به مردم اجازه انتخاب می‌داد، نیازی به انقلاب نبود»، حضور مردم در انتخابات‌های گوناگون در ۴۱ سال گذشته را نشانه وفاداری به انقلاب و پیروی از آن عنوان کرد.
دو روز پیش از آن، با نزدیک شدن سالگرد انقلاب ۵۷، شاهزاده رضا پهلوی در پیامی با اشاره به برگزاری مناسبت‌های دولتی ۲۲ بهمن نوشت که «غاصبان» ایران قرار است در آن روز «واپسین جنایت خود در پی کشتار آبان‌ماه را در نمایشی مسخره لاپوشانی کنند».
آقای پهلوی که روز گذشته از دیدار خود با برخی قانون‌گذاران ارشد آمریکا و گفت‌وگو با آنان درباره خواسته‌های معترضان در ایران خبر داده بود، در گفت‌وگو با صدای آمریکا گفت: «انتظار مردم ایران از جهان آزاد این است که شنونده خواسته‌های آنها باشند، نه خیمه‌شب‌بازی‌های حکومت ایران.»
رضا پهلوی در دیدار خود با این مقامات آمریکایی گفته است که «جهان آزاد به جای سیاست شکست‌خورده تغییر رفتار رژیم، باید سیاست تعامل و گفت‌وگو با مردم ایران را در پیش بگیرد».
وی در گفت‌وگو با صدای آمریکا نیز با اشاره به ضرورت مبارزه با جمهوری اسلامی تا سرنگونی آن تأکید کرد که «هدف فقط تغییر نظام نیست، هدف رسیدن به آینده‌ای مفید است».
شاهزاده پهلوی همچنین اضافه کرد که فراتر از مشارکت نکردن در انتخابات و «مشروعیت ندادن به نظام» این است که «ما چگونه بتوانیم بدون این‌که کار به خشونت بکشد، با مقاومت مدنی و مخالفت سرسخت، هم به خودشان و هم به دنیا نشان بدهیم که خواسته واقعی‌مان چیست».
او در پایان این گفت‌وگو با بیان این که «مبارزه با حکومت‌های توتالیتر و سرکوبگر صحبت یک شب نیست»، به «ریزش‌ها» در بدنه جامعه ایران اشاره کرد و افزود: «بیشترین امکان ریزش را باید برای کسانی فراهم کرد که گیر کرده‌اند و می‌خواهند به جامعه ملحق شوند، بدون این که تهدید شوند به این که آینده‌ای نخواهند داشت؛ از جمله نیروهایی که نظام سعی کرده از آنها به‌عنوان وسیله سرکوب استفاده کند.»
