علی یونسی، وزیر پیشین اطلاعات ایران می‌گوید استفاده از «پرستو» در وزارت اطلاعات ممنوع است و رهبر جمهوری اسلامی هم این موضوع را «به‌شدت منع» کرده است.
واژه پرستو درباره زنانی به کار می‌رود که نهادهای امنیتی بر سر راه مقامات، چهره‌های سیاسی، منتقدان و مخالفان حکومت و حتی دیپلمات‌های خارجی قرار می‌دهند تا برای آنان پرونده‌سازی کنند.
آقای یونسی که از سال ۱۳۷۹ تا ۱۳۸۴ در دولت محمد خاتمی وزیر اطلاعات بود، در مصاحبه مفصلی که در ضمیمه مهرماه روزنامه ایران منتشر شده است، گفته ریشه این ممنوعیت به دهه ۶۰ باز می‌گردد و «این موضوع الان در وزارت اطلاعات و همه سازمان‌های اطلاعاتی امنیتی ممنوع است».
این ادعا در حالی مطرح می‌شود که در ماه‌های گذشته در جریان پرونده محمدعلی نجفی، شهردار پیشین تهران که همسرش، میترا استاد را به قتل رساند، تعدادی از چهره‌های اصلاح‌طلب و علی مطهری، نماینده مجلس شورای اسلامی، میترا استاد را متهم کردند که «پرستو» بوده است.
آقای یونسی همچنین گفته است دستگاه‌های اطلاعاتی ایران کارمند یا مامور در خدمت به عنوان «پرستو» ندارند و اگر بخواهند از کسی نقطه ضعف پیدا کنند، «می‌توانند روی مسائل سیاسی یا مالی دست بگذارند و آن را پررنگ کنند».
وزیر پیشین اطلاعات ایران گفته که ریشه این واژه به دوران شاه بر می‌گردد و ساواک «زنانی ویژه و آب و رنگ دار را تربیت می‌کرد تا مخالفان خود را به دام بیندازد».
وی همچنین مدعی شده که در دوران او در وزارت اطلاعات مواردی مثل شکنجه، سختگیری و دروغ‌گفتن به متهمان را تعطیل کرده بود ولی گفته است که شنود همیشه برای «افراد خاص، مثل تروریست‌ها، جاسوسان و خیانتکاران به بیت‌المال، قاچاق‌فروشان مواد مخدر و آدم‌ربایان» وجود دارد.
وزیر پیشین اطلاعات ایران همچنین به پرونده قتل‌های زنجیرهای پاییز سال ۱۳۷۷ اشاره کرده است.
او گفته است «بازجوها و شکنجه‌گرها» که در این پرونده نام‌شان مطرح شد، «از پرسنل وزارت اطلاعات بودند» ولی «ارتباط اداری» با این وزارتخانه نداشتند.
آقای یونسی همچنین به گفت‌وشنود خودش در زمان پذیرش سمت وزارت اطلاعات در دولت خاتمی اشاره کرده و گفته است محمد خاتمی از او پرسیده که «علت مشکلی که در ماجرای قتل‌های زنجیرهای برای وزارت اطلاعات پیش آمد چه بود و چرا وزارت اطلاعات یک دانشمند را می‌کشد؟»
او اشاره نکرده که منظور خاتمی کدام «دانشمند» بوده ولی یونسی به رئيس‌جمهور وقت ایران پاسخ داده که چون وزارت اطلاعات «از دل نظامی‌ها» و به طور عمده از «سپاه» در آمده است، لذا «این نیروها به اینجا نیامده‌اند تا کار اطلاعاتی بکنند، بلکه آمده‌‌اند تا کار عملیاتی بکنند؛ آمده‌‌اند بجنگند؛ آمده‌‌اند بروند جبهه و شهید شوند؛ آمده‌‌اند ضد انقلاب را بگیرند و بکشند».
در جریان قتل‌های زنجیرهای در اواسط دهه ۷۰ شمسی، چندین روشنفکر و فعال سیاسی منتقد حکومت توسط عوامل وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی به قتل رسیدند اما ایران تنها مسئولیت قتل داریوش و پروانه فروهر، محمد جعفر پوینده و محمد مختاری را پذیرفت.
