یک استاد کویر شناسی در ایران می‌گوید در صورتی که ریزگردها با افزایش رطوبت همراه شود٬ موجب «قطع آب و برق» در استان خوزستان خواهد شد.
به گزارش خبرگزاری ایسنا، پرویز کردوانی روز دوشنبه ۱۵ آبان٬ «کاهش دید رانندگان٬ اختلال در پرواز هواپیماها٬ گم شدن زنبورهای عسل و کاهش میزان تولید عسل» را از دیگر خسارت‌های وجود ریزگردها عنوان کرد.
آقای کردوانی که ایسنا او را «پدر علم کویرشناسی ایران» معرفی کرده است، همچنین گفت که محصولات کشاورزی برای انجام فتوسنتز نیاز به نور خورشید دارند و «ریزگردها عاملی برای اختلال در این زمینه خواهد بود».
به گفته وی٬ ریزگردهایی که از خارج به ایران وارد می‌شوند، به «بیش از ۲۰ استان کشور نفوذ کرده‌اند؛ به گونه‌ای که استان‌های ایلام، کرمانشاه، آذربایجان شرقی و غربی، تهران و سمنان {نیز} شاهد پدیده ریزگرد هستند».
پرویز کردوانی٬ کانون‌های خارجی ریزگرد را «غرب عراق، شرق اردن، سوریه، عربستان و صحرای آفریقا (بخشی که متعلق به مصر) است»٬ عنوان کرد.
وی همچنین از ترکیه به عنوان یکی از کانون‌های ریزگرد ایران به‌دلیل سدسازی‌های این کشور بر روی آب‌های ورودی به رودهای دجله و فرات٬ نام برد.
پدر علم کویرشناسی ایران گفت که «قطر ریزگردهای وارد شده از این کانون‌ها به ایران کمتر از یک هزارم میلی‌متر است و میتواند هزاران کیلومتر از سطح بلند شود».
آقای کردوانی ریزگردهای داخلی را نیز ناشی از «زمین‌های کشاورزی دانست که به دلیل کمبود آب رها شده‌اند» و «احداث چاه‌های نفت و خشک شدن تالاب‌ها و باتلاق‌ها و دریاچه‌هایی چون طشک و بختگان» را هم از دیگر علل تولید ریزگردها در داخل ایران عنوان کرد.
«به‌دلیل خشکسالی٬ مجبور به کشت گلخانه‌ای می‌شویم»
رضا مکنون، رئیس دفتر توسعه پایدار دانشگاه صنعتی امیرکبیر، نیز در گفت‌و‌گو با ایسنا با اشاره به اینکه دمای هوای ایران «یک و نیم درجه» گرم‌تر شده٬ افزود که ایران به سمت «خشکی بیشتر و کاهش بیشتر باران» هم پیش خواهد رفت.
او بر همین اساس پیش‌بینی کرد که در ایران از «اصفهان تا جنوب کشور دچار خشکی شدید خواهند شد، به گونه‌ای که در تابستان ساعات بیشتری از کولر و سیستم‌های خنک کننده استفاده می‌شود».
به گفته آقای مکنون، در چنین شرایطی، کشاورزی در برخی از مناطق به غیر از «کشت گلخانه‌ای، منطقی نخواهد بود».
وی اضافه کرد که سیستان و بلوچستان، فارس و کرمان از لحاظ شرایط آبی «در وضعیت بدتری قرار خواهند گرفت؛ چراکه میزان بارش در این استان‌ها کاهش و میزان دما در آن‌ها افزایش می‌یابد، ضمن آنکه رودهایی چون زاینده‌رود با مشکلات عدیده‌ای مواجه می‌شوند».
این استاد دانشگاه در عین حال با اشاره به وضعیت فرونشستهای تهران در سال‌های اخیر٬ آن را ناشی از «برداشت‌های بی‌رویه آب‌های زیرزمینی» دانست و افزود که برداشت بی‌رویه آب‌های زیرزمینی موجب «خالی شدن زمین و نشست در آن می‌شود؛ به گونه‌ای که در برخی از مناطق همچون تخت جمشید به دلیل برداشت‌های بی‌رویه از منابع آب زیر زمینی، زمین ترک برداشته است».
رضا مکنون با انتقاد از برداشت بی‌رویه آب از اعماق زمین در ایران٬ گفت که ادامه این روند موجب شده است که «هر هفته شاهد دو تا سه فرونشست باشیم».
«ایران جزو ۱۰ کشور اول تولید گازهای گلخانه‌ای قرار دارد»
محراب مدهوشی، دانشیار گروه تکنولوژی و مهندسی چوب دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، نیز ایران را جزو «۱۰ کشور اول جهان که بیشترین میزان تولید گازهاری گلخانه‌ای دارند»٬ معرفی کرد.
به گفته آقای مدهوشی٬ این در حالی است که این کشور از نظر «شاخص‌های توسعه اقتصادی و تعداد جمعیت نسبت به سایر کشورها وضعیت مطلوبی ندارد».
به گزارش ایسنا٬ وی با اشاره به امضای متن مشترکی از سوی ۱۹۶ کشور جهان در اجلاس اخیر آب و هوا در پاریس به منظور کاهش گرمایش جهانی تا سال ۲۰۵۰ به میزان دو درجه سلسیوس٬ افزود که تهران نیز متعهد به کاهش «چهار تا ۱۲ درصد این گاز تا سال ۲۰۳۰ شده است».
این استاد دانشگاه ارقام تعهد ایران را برای این کشور٬ «بزرگ» دانست و افزود در یک دوره تنفس ۱۵ ساله٬ بر اساس پیمان «برنامه‌های جریمه‌ای کربن» توکیو٬ مالیات‌هایی برای کشورهایی که از حدود مجاز تعیین شده برای انتشار گازهای گلخانه‌ای عبور می‌کنند، اجرایی خواهد شد.
وی هشدار داد که اگر ایران نتواند به تعهدات خود در کاهش گازهای گلخانه‌ای عمل کند٬ «هزینه‌های بسیار سنگینی به دولت و مردم تحمیل خواهد شد».
این استاد دانشگاه همچنین سهم ساختمان در انتشار گازهای گلخانه‌ای را «حدود ۴۰ درصد یعنی دو برابر سهم صنعت» عنوان کرد و هشدار داد «ساختمان‌ها و سازه‌هایی که در کلان شهرها از بتن به عنوان ماده اولیه استفاده می‌کنند، به همان میزان تردد خودروها، آلودگی ایجاد می‌کنند».
او به همین دلیل٬ توجه به صنعت سبز و سازه‌های سبز را «نه یک برنامه و فعالیت لوکس و غیر ضروری، بلکه یک ضرورت و الزام ملی در وهله اول برای زیست نسل فعلی و در درجه دوم برای نسل‌های آینده» دانست.
ایران سال‌هاست که در مناطق مختلف خود درگیر پدیده‌هایی چون خشکی٬ آلودگی هوا٬ وزش توفان٬ افزایش غبار و ریزگردها و کاهش باران است.
در حالی که مقام‌های کشور بارها نسبت به افزایش بیماری‌های مختلف به‌دلیل تغییر شرایط اقلیمی در ایران هشدار می‌دهند٬ آمار تائیدشده‌ای از بهبود وضعیت منتشر نشده است.
