محمدرضا حکیمی، متاله و نویسنده، روز یکشنبه ۳۱ مرداد در ۸۶ سالگی بر اثر ایست قلبی درگذشت.
خبرگزاری‌های داخلی ایران از ابتلای آقای حکیمی به ویروس کرونا در هفته‌های اخیر به رغم دریافت دو دُز واکسن نوشته‌اند که باعث ضعف جسمانی او شده بود.
به نوشته ایرنا، آقای حکیمی «پس از بهبود وضعیت و با نظر پزشکان از بیمارستان ترخیص و روند درمان در منزل پیگیری می‌شد تا اینکه ساعت ۲۲:۳۰ دقیقه آخرین شب مرداد ۱۴۰۰ به علت کهولت سنی دیده از جهان فرو بست».
خبرگزاری ایسنا نیز نوشت: «محمدرضا حکیمی چندی پیش پس از دریافت دُز دوم واکسن و به دلیل ابتلا به کرونا دوبار در بیمارستان بستری شده بود و همچنان ضعف جسمی شدیدی داشت.»
آقای حکیمی متولد فروردین ۱۳۱۴ در مشهد بود و در نوجوانی وارد حوزه علمیه خراسان شد و مدت ۲۰ سال در این حوزه به تحصیل پرداخت. از او کتاب‌های متعددی مانده است از جمله «الحیاة»، «خورشید مغرب»، «عقل سرخ»، «عاشورا: مظلومیتی مضاعف»، «شیخ آقا بزرگ تهرانی»، «تفسیر آفتاب» و «فریاد روزها».
با استفاده از گزارش خبرگزاری‌های ایرنا و ایسنا؛ س.ن
