طنزنوشته‌ای از جلال سعیدی:
با توجه به اینکه انتشار برنامه وزیر پیشنهادی ارشاد اسلامی در دولت ابراهیم رییسی سر و صداهای زیادی به پا کرده، ما هم که هرچند وزیر نیستیم ولی به نظر خودمان آدمی با تمایلات فرهنگی به حساب میاییم، با خودمان گفتیم در تأیید و تنویر برنامه این وزیر پیشنهادی، موارد در تبیین برنامه ایشان منتشر کنیم.
این مبانی در تراز گام دوم و مطابق با برنامه ۵ ساله هفتم و طبق برنامه ۲۰ ساله چهارم و براساس برنامه ۹ ماهه دوازدهم و وفق برنامه ۱۰۰ روزه سه هزار و دویستم به حساب میاید. باشد که مردم شهیدپرورمان بفهمند وقتی از برنامه انقلابی حرف میزنیم، دقیقا داریم از چی حرف میزنیم.
سینما
یکی از معضلات نظام مقدس جمهوری اسلامی قسمت سینمای آن است. متاسفانه اقبال عمومی به فیلمهای منحرف کننده‌ای که متاسفانه در بعضی از آنها حتی زن و مرد در یک قاب و حتی نعوذبالله در یک سکانس هستند بیشتر است.
حالا شما تصور کنید این زن و مرد به صورت هم نگاه هم بکنند، موهای زن که کمی فر خورده و مجعد هم هست کمی از زیر روسری بیرون زده باشد(آخ)، طرح گوشش از زیر مقنعه یا روسری مشخص باشد(واخ)، پناه برخدا یک ته‌آرایشی هم داشته باشد(داراخ)، مرد هم یه ته‌ریشی هم داشته باشد، آستین کوتاه پوشیده باشد و یک خماری خاصی هم بر چشم‌های او حاکم باشد. فیلمنامه چنین سکانسی هم حتما چنین چیزهایی است:
روز- داخلی
مرد: (لبخندی بر لب دارد)چطوری؟
زن:(نگاهش به زیر است ولی نه به اندازه کافی جوری که آدم احساس می‌کند به جای زمین دارد پناه بر خدا به میان‌تنه مرد نگاه می‌کند) خوبم!
مرد: چه خبر؟
زن: سلامتی!
دوربین به سمت گلدانی که کنار اتاق است چرخیده و کات.
نمایش چنین صحنه‌ای در تراز مفاهیم اعلای انقلاب اسلامی حکم تیر خلاص بر عفت و عصمت و منزلت و باقی موارد زن و مرد و حتی اطفال اسلامی است. تحقیقات کارشناسان موسسه «المبانی الگناه والنگاه» نشان می‌دهد بینندگان بعد از دیدن چنین صحنه و شنیدن چنین دیالوگی خود به خود ذهنشان به اتاق خواب، تخیلشان به تختخواب و باقی مواردشان به حمام منتهی می‌شود.
موسیقی و شعر
موسیقی که به طور کلی محکوم و مکروه و حرام است ولی متاسفانه در کشور وجود دارد و در این عرصه هم هرج و مرج و بی بند و باری و کارهای بی‌ناموسی به شدت رایج است. حتی مواردی مشاهده شده که زنانی با ساز‌های دراز روی صحنه ظاهر می‌شوند و مردانی که معلوم نیست دستشان دارد آن زیرچیکار می‌کند چیزهایی را مثلا می‌نوازند. یا شما تصور کنید مثلا در نظام اسلامی چنین ترانه‌ای مذموم و مظنونی مجوز گرفته:
می‌خواره و سرگشته و رندیم و نظرباز
وان کس که چو ما نیست در این شهر کدام است
در این بیت سراینده که فردی به نام حافظ شیرازی است به تنهایی مصداق تمامی منکراتی است که نظام اسلامی اصلا برای منکوب کردن و مبارزه با آنها تاسیس شده است. وی هم مشروبات الکلی مصرف می‌کند، هم به ناموس مردم نظر دارد، هم آدم بیکار و بیعاری است و هم به طور کلی آدم بی‌خودی است ولی با این وجود به خودش اجازه می‌دهد که مومنینی که را که مثل وی مست لایعقل بی‌دین با تمایلات حیوانی نیستند را مسخره کند.
سرآینده چنین شعری(فردی موسوم به حافظ شیرازی) نه تنها نباید شعرش مجوز از نظام اسلامی مجوزی بگیرد که حتما باید طبق موازین شرعی مجازات شود به شکلی که جای مجازاتش حالا حالاها در معرض عموم مردم قرار بگیرد. یا مثلا با اشعار افراد معلوم‌الحالی مثل جلال بلخی آثار تکان دهنده و ریتم‌داری در کشور ساخته می‌شود که مثلا در یکی از ابیات آن خواننده با صدایی که انگار لوله پولیکا در میاید می‌خواند:
در دست جام باده آمد بتم پیاده
گر نیستی تو ماده زان شاه نر به رقص‌آ
در این بیت هم علاوه بر ترویج مصرف مشروبات الکلی، بت‌پرستی حرکات موزون، تبلیغ نری و مادگی و حتی ارتباط بین همجنسان ترویج می‌شود.
