گفت‌وگو و مرور کتاب برگزیده «جایزه شعر شاملو» سال ۹۷، «خط سیاه، متروی لندن» اثر علیرضا آبیز
شعر امروز ایران، بی‌هیچ تعارفی باید گفت که دچار سرگیجه است و کمتر موقعیت خویش را می‌تواند تعریف کند. شعری است که بخش عمده‌اش در سرگردانی میان پسند مخاطبان عام و نخبه‌گرایی متوقف است و از سوی دیگر در بسیاری موارد نسبت خودش را با بنیه قدرتمند شعر کلاسیک و پسانیمایی ایران نمی‌تواند به ظرافت تبیین کند.
همین‌هاست که در بیشترینه شعرهای منتشر شده این سال‌ها، عموماً یا با شعری «متکلف اما درون‌تهی» رودرروییم و یا با شعری اساساً «کم‌رمق و یله و سست‌زبان». از میان شاعران معاصر کمتر شاعری، از وسط این همه سرگیجه توانسته راه خویشتن‌اش را بیابد و بنای شعرش را بی‌توجه به هیاهوی پیرامون، بنا کند.
علیرضا آبیز بعد از پنج مجموعه شعری که از دهه ۷۰ خورشیدی تاکنون منتشر کرده، نشان داده که هم در رابطه‌اش با واسطه و مفهومی به نام شعر به صلح رسیده و هم عقربه‌های شاعرانه‌اش مسیری سالم را به او می‌نمایانند؛ بی‌اعوجاج و سرگیجه‌های رایج.
آخرین مجموعه شعرش «خط سیاه، متروی لندن» که تابستان گذشته منتشر شد، دفتری است که هر علاقه‌مند شعر امروز خوب است که بخواند. زبان سهل و ممتنع او، و طنز بسیار ملایم و هوشمندانه‌اش، در عین کشف زاویه‌هایی که از فرط دمِ‌دست بودن، تیزهوشی او را در برجسته‌سازی آنها هیجان‌انگیز می‌کند، این دفتر را به اثری شایسته مبدل کرده است.
گفتنی است که «جایزه شعر سال شاملو» هم چند روز پیش -۲۱ آذرماه- به همین مجموعه تعلق گرفت.
در برنامه مرور کتاب «نمای دور نمای نزدیک» از علیرضا آبیز که پس از اتمام «دکترای ادبیات خلاقه» در لندن، ساکن همین شهر است دعوت کرده‌ام. پیش از گفت‌وگو و در سرآغاز اما، چند شعر با صدای شاعر را خواهید شنید.
