مریم اکبری منفرد، زندانی سیاسی که بیش از سیزده سال است در زندان به‌سر می‌برد، در نامه‌ای سرگشاده از زندان سمنان به اظهارات اخیر حسین موسوی تبریزی، دادستان کل وقت در دهه شصت، دربارهٔ اعدام زندانیان سیاسی در سال ۶۷ واکنش نشان داده است.
موسوی تبریزی به تازگی در یک گفت‌وگو در پاسخ به این که چرا شکایات دربارهٔ این اعدام‌ها در ایران پیگیری نشده است، این ادعا را مطرح کرد که در «همان روزهای اول که [زندانیان سیاسی] محاکمه شدند خانواده‌ها می‌توانستند شکایت کنند، اما آن موقع نکردند.»
اما اکبری منفرد در نامه خود خطاب به حسین موسوی تبریزی نوشته است: «شاید شما یادتان رفته، بگذارید من یادآوری کنم که خانواده‌ها حتی حق برگزاری مراسم را هم نداشتند.»
این زندانی سیاسی اضافه کرده است: «در همان مراسم‌های خانوادگی برای عزا، آنها را با همه میهمانان بازداشت و راهی زندان می‌کردید؛ به خانواده‌ها نه پیکر عزیزانشان را دادید، نه گفتید کجا دفن شدند و نه حتی یک نشانی! و حالا بعد از ۳ دهه از کشتارتان از شکایت اسم می‌برید؟»
او نوشته است: «حالا که من شکایت کرده‌ام آن هم بعد از سه دهه، با من چه کرده‌اید؟ جز تهدید و تبعید و ادامه زندان غیرقانونی؟»
مریم اکبری منفرد در سال ۱۳۹۵ پس از انتشار فایل صوتی آیت‌الله منتظری، قائم‌مقام وقت رهبری، در مورد کشتار جمعی زندانیان در سال ۶۷، در دادسرای تهران شکایتی برای دادخواهی ثبت کرد.
پیشتر ژیلا بنی‌یعقوب، روزنامه‌نگار که در بند زنان زندان اوین هم‌بندی مریم اکبری منفرد بوده، در گفت‌وگو با رادیو فردا گفته بود که پس از شکایت و دادخواهی خانم اکبری منفرد دربارهٔ اعدام خواهر و برادرش «به‌طور مشخص بازجوهای مریم از بعد از شکایت و دادخواهی‌اش به او گفتند که ما نمی‌گذاریم آزاد شوی، نمی‌گذاریم مرخصی بروی و سر این حرف‌شان هم مانده‌اند.»
هزاران زندانی سیاسی در دهه ۶۰، به‌ویژه در سال ۶۷ در زندان‌های اوین و گوهردشت در تهران و زندان‌های مشهد، شیراز، اهواز و برخی دیگر از شهرهای ایران با دستور مستقیم روح‌الله خمینی و با تصمیم هیئتی چهار نفره که به هیئت مرگ معروف شدند، اعدام شدند.
بسیاری از این اعدام‌شدگان از هواداران سازمان مجاهدین خلق و شماری از آنها از هواداران دیگر گروه‌های چپ‌گرا بودند که در سال‌های ابتدایی دهه ۶۰ زندانی شده بودند.
اکبری منفرد در نامه خود با اشاره به سرکوب اعتراضات اخیر در ایران اضافه کرده است: «قتل عام هنوز ادامه دارد، اعدام‌ها و کشتار مردم بی‌گناه ادامهٔ آن قتل عام است و ۸۸، ۹۶ و ۹۸ تداوم کشتار ۶۷ هستند.»
او با تأکید بر این‌که تلاش و پای فشردن برای دادخواهی قتل عام ۶۷، عین مبارزه برای آزادی است، نوشته است: «ما برای این‌که دیگر هیچ خانواده‌ای داغدار نشود به دادخواهی برخاسته‌ایم و به عدالت پای می‌فشاریم.»
در هفته‌های اخیر نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی تعدادی از مادران دادخواه اعتراضات آبان ۹۸ را بازداشت کردند.
