نرگس محمدی، وکیل و فعال حقوق بشر محبوس در زندان اوین، قوه قضائیه را بخشی از «ساختار استبداد» در جمهوری اسلامی معرفی کرده و نوشته است که ادعای «استقلال» این نهاد، «فریبکارانه و به سخره گرفتن عدالت» است.
خانم محمدی این مطالب را در نامه سرگشاده‌ای که به صادق لاریجانی، رئیس قوه قضائیه نوشته، بیان کرده‌است.
وی نوشته که «فساد و عدم سلامت اخلاقی- مالی برخی قضات و مسئولان قضایی موجب گشته تا این قوه به جای تأمین عدالت برای عموم شهروندان از جمله منتقدان و مخالفان نظام، به ابزاری در دست نهادهای حکومت تبدیل گردد.»
نرگس محمدی، قوه قضائیه را «بخشی از ساختار استبداد» در ایران نامیده و نوشته این موضوع باعث شده که «دروغ، افترا، کشته شدن انسان‌ها در زندان‌ها، بازجویی‌های غیراخلاقی و حتی جنسی در سلول‌ها، گرفتن اعتراف‌های بی‌اساس، حبس‌های طویل‌المدت و تضییع حقوق انسان‌ها به امری رایج و معمول» درآید.
این وکیل، با اشاره به اظهارات مکرر صادق لاریجانی مبنی بر «استقلال قوه قضائیه»، این ادعا را رد کرده و نوشته است که در نظام قضایی ایران، همه چیز «تابع مطلق نظرات مغرضانه و طمع‌کارانه بازجویان نهادهای امنیتی- نظامی است.»
محمدی اضافه کرده که «مدت بازداشت موقت، شرایط نگهداری متهمان در سلول‌های انفرادی، میزان احکام و مجازات‌ها، برخورداری زندانیان از حقوق قانونی‌شان از جمله آزادی مشروط، مرخصی، حتی اجازه تلفن با کودکان خردسال» با نظر بازجویان نهادهای امنیتی-نظامی صورت می‌گیرد.
این فعال حقوق بشر اضافه کرده به همین علت، «ادعای استقلال قوه قضائیه، امری خلاف واقع و فریبکارانه و به سخره گرفتن عدالت است.»
محمدی در نامه خود خطاب به صادق لاریجانی تأکید کرده که «نفوذ بازجویان در خصوص ابتدایی‌ترین حقوق زندانیان از جمله مرخصی، بیانگر عدم استقلال قوه قضائیه و شدت سرسپردگی و تحت سیطره بودن این نهاد است.»
وی همچنین صادق لاریجانی را به عنوان ریاست انتصابی قوه قضائیه که از سوی رهبر جمهوری اسلامی به این مقام منتصب می‌شود، مسئول مستقیم «کشتن، به حبس کشیدن و تضییع حقوق» انسان‌ها بر اثر عملکرد سیستم قضایی جمهوری اسلامی معرفی کرده‌است.
وی که خود در بند زنان زندان اوین محبوس است، در این نامه از «محاصره» این بند از سوی نیروهای امنیتی و نظامی خبر داده و نوشته که در این بند، «مادرانی پس از ماه‌ها تحمل سلول‌های انفرادی و بازجویی‌های طاقت‌فرسا، با حبس‌های سنگین و محروم از یک شب مرخصی و بودن در کنار کودکان خردسالشان محبوس شده‌اند.»
آن‌طور که خانم محمدی اشاره کرده، نیروهای امنیتی-نظامی نه تنها به «سفرا و نمایندگان دیدارکننده از اوین، بلکه حتی {به} دادستان تهران» هم اجازه ورود به بند زنان زندان اوین را نمی‌دهند.
وی در این نامه به عنوان نمونه با مخالفت بازجوی پرونده خود و کارشناس وزارت اطلاعات با درخواست‌های مرخصی‌اش خبر داده و نوشته که وی هزار روز زندان بدون مرخصی و سه بار سلول انفرادی را تحمل کرده‌است.
نرگس محمدی ۴۵ ساله، نایب رئیس و سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر و مادر دو فرزند است. علی و کیانا دو فرزند وی و تقی رحمانی، همراه با پدرشان در پاریس زندگی می‌کنند.
این فعال حقوق بشر در حالی به اتهام‌هایی امنیتی به ۱۶ سال زندان محکوم شده و مدت‌ها را در سلول انفرادی به سر برده که به بیماری‌های «آمبولی ریه» و «فلج عضلانی» مبتلا است.
سازمان عفو بین‌الملل در بیانیه‌ای به مناسبت هزارمین روز حبس نرگس محمدی، اعلام کرد «حبس» او «بی‌عدالتی آشکار است و عزم مقامات را برای سرکوب کسانی که در حمایت از حقوق بشر فعالیت می‌کنند به نمایش می‌گذارد».
پیش از وی نیز بارها بسیاری از روزنامه‌نگاران و فعالان مدنی و سیاسی، ادعای استقلال قوه قضائیه را رد کرده و از تسلط بازجویان بر امور زندان‌ها و حتی قاضی‌های پرونده‌ها خبر داده بودند.
این در حالی است که صادق لاریجانی بارها در موقعیت‌های مختلف و به ویژه هنگام انتقادها نسبت به عملکرد قاضی‌ها و زندانبانان با زندانیان از «استقلال» این قوه سخن گفته و افزوده که این سازمان تحت فشارها تسلیم نخواهد شد.
با استفاده از گزارش‌های کانون مدافعان حقوق بشر و رادیو فردا
