دستگاه قضایی جمهوری اسلامی نرگس محمدی، برنده جایزه نوبل صلح را که در زندان اوین محبوس است، به دلیل فعالیت‌هایش در زندان برای بار سوم محکوم کرد.
حساب اینستاگرام منسوب به این فعال حقوق بشر، روز دوشنبه نوشت: «دادگاه انقلاب، نرگس محمدی را به تحمل پانزده ماه زندان، دو سال تبعید به خارج از تهران و استان‌های مجاور، دو سال منع خروج از کشور، دو سال منع عضویت در گروه‌های اجتماعی - سیاسی و دو سال منع استفاده از تلفن هوشمند محکوم کرد.»
بر اساس این گزارش، خانم محمدی در این پرونده متهم به «تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی» بوده و حاضر به شرکت در جلسات بازپرسی و محاکمه نشده است.
این محکومیت در حالی است که پیشتر سخنگوی قوه قضائیه جمهوری اسلامی مدعی شده بود که مطالب منتشر شده نرگس محمدی در فضای مجازی از جانب این زندانی سیاسی و برنده جایزه امسال نوبل صلح نیست.
مسعود ستایشی روز ۲۹ آذر در یک نشست خبری درباره مصاحبه‌های خانم محمدی با رسانه‌های خارج از کشور گفت: «بر اساس گزارش های مستندی که ما از سازمان زندان‌ها داشتیم و اقدامات فنی و کارشناسی که در این زمینه شده، هیچ گونه فایل صوتی از جانب زندانی مورد بحث در زندان منتشر نشده و هیچ کدام از مطالب منتشره در فضای مجازی نسبت به زندانی مورد بحث از جانب او نیست.»
او مدعی شد که نشر این مطالب «توسط افراد دیگر صورت می‌گیرد و توسط همسرش انجام می‌شود.»
ادعای سخنگوی قوه قضائیه مبنی بر این که اظهارات نرگس محمدی در زندان از جانب خودش نیست، با اتهام تبلیغ علیه جمهوری اسلامی در زندان در تناقض است.
دستگاه قضایی جمهوری اسلامی به‌دلیل همین اظهارات، پرونده‌هایی را علیه نرگس محمدی گشوده است.
نرگس محمدی، سخنگوی کانون مدافعان حقوق بشر، که بارها بازداشت و زندانی شده، ۲۳ فروردین پارسال با هجوم نیروهای امنیتی به خانه‌اش بار دیگر بازداشت شد و اکنون به اتهام‌های سیاسی در زندان اوین محبوس است.
او در این مدت بارها از داخل زندان پیام‌هایی را منتشر کرده و حتی با رسانه‌های خارجی به صورت مخفیانه مصاحبه کرده است.
حساب نرگس محمدی در اینستاگرام روز ۲۸ آذر خبر داد او در اولین جلسه محاکمه‌ای که پس از دریافت جایزه صلح نوبل برایش تشکیل شد، حضور نیافت.
خانم محمدی گفته است: «این دادگاه برای بیانیه‌ها و نوشته‌ها و تحصن ما زندانیان در زندان است. واقعیت این است که حربه حکومت استبدادی یعنی زندان در مقابل اراده زندانیان شجاع به زانو درآمده است و دیوارهای ترک‌خورده زندان استبداد، توان بریدن صدای ما زندانیان را ندارد.»
