در واکنش به کنفرانس هولوکاست در تهران، موزه اسراييل روز پنج شنبه، همآيشی از جمله با حضور گروهی از بازماندگان هولوکاست ترتيب داده است.
صدها نفر از بازماندگان هولوکاست و نسل کشی يهوديان در دوران حکومت نازی ها، برای شرکت در همآيشی که در موزه «يد واشم» دراورشليم برگزار می شود، آماده می شوند.
بيشتر اين افراد در زمان نازی ها، کودک، نوجوان و يا جوانانی بوده اند که در اردوگاه های کار اجباری نازی ها بسر برده اند.
بسياری از اين افراد دبستگان و پدر و مادر خود را در کوره های آدم سوزی از دست داده اند.
يکی از اين افراد يوسف تومی لپيد روزنامه نگار پرآوازه و سياستمداری است که حدود ده سال رهبری حزب سياسی «شينوئی» يا تغيير را در دست داشت و خود نيز يک دوره وزير دادگستری اسرائيل بوده است.
آقای لپيد که والدين و همه برادران و خواهران و بسياری ديگر از بستگان خود را در کوره های آدم سوزی نازی ها از دست داده، در مصاحبه با راديوی ملی اسرائيل گفت: « بيشتر انکار کنندگان هولوکاست که به تهران دعوت شده اند، افرادی منفور هستند و قدرتی ندارند. اما هم پيمان شدن آنها، با حکومتی در ايران که يک قدرت منطقه ای است و ميرود که به جنگ افزار اتمی نيز مجهز شود، يک زنگ خطر محسوب ميشود».
آقای لپيد در همآيش موزه «يد واشم»، سرگذشت خود و خانواده اش را همراه با عکس ها و مدارک برای ديپلمات های خارجی مقيم اسرائيل تشريح خواهد کرد.
خانم مارتا وايس، ۷۲ ساله، که هنگام روی کار آمدن حکومت نازيها و جنگ جهانی دوم کودکی خردسال بود، همراه با خانواده اش، به اردوگاه کار اجباری فرستاده شد. والدين او در کوره های آدم سوزی هيتلری کشته شدند.
مارتا و يک خواهرش، در روز حمله قوای متفقين به اردوگاه آوشويتس، که در خاک لهستان امروزی واقع شده، دخترکی ۱۱ ساله و بشدت نحيف و بيمار بود.
در عکس های آزاد سازی اردوگاه آوشويتس، او در کنار شماری از کودکان نجات يافته ديده می شود. خانم مارتا وايس اکنون با نشان دادن آن عکسها به روزنامه «يديعوت اخرونوت»، با ابراز انزجار از همآيش انکار کنندگان هولوکاست در تهران، می گويد: «چنين همآيشی، حقيقت بودن اين فجايع را نزد انسانهای آگاه و واقع نگر خدشه دار نمی کند و آقای احمدی نژاد با اين اقدام، تنها به کشور ايران ضربه می زند».
پروفسور يهودا باور، مشاور علمی موزه «يد واشم» که خود در کنفرانس اين موزه اورشليم برای ديپلمات های خارجی شرکت دارد، به روزنامه «هاآرتص» می گويد: «سياست انکاری که رژيم حاکم بر ايران در پيش گرفته، حتی مورد انزجار محافل روشنفکری جهان عرب قرار گرفته است».
