کارشناسان می گويند شيوع احتمالی تيره خطرناک ويروس آنفلوانزا می تواند در سراسر جهان بيش از شصت ميليون قربانی بگيرد.
به گفته دانشمندان اگر بيماری آنفلوانزا از آن نوع که در سال ۱۹۱۸ در جهان شايع شد، و بار ديگر ويروس آن به شکلی محدود در سال ۲۰۰۴ پيداشد، جهانگير شود ۶۲ ميليون قربانی در سراسر جهان خواهد گرفت.
دانشمندانی که اين هشدار را می دهند می گويند اکثريت بسيار بزرگ قربانيان چنان مرگ وميری را مردمان فقير در کشورهای در حال توسعه تشکيل خواهند داد.
بنا به گزارش دکتر کريستوفر مورای از دانشگاه هاروارد در ايالت ماساچوست، در کشورهای در حال توسعه، منابع موجود هم اکنون صرف اولويت های بهداشتی و پزشکی می شود و بودجه ا ی برای مبارزه با چنان بيماری واگير عالم گير، باقی نمی ماند.
پژوهش گران همکار دکتر مورای، با استفاده از آمار و ارقام گرد آوری شده در جريان جهانگير شدن بيماری آنفلوانزا در ۲۷ کشور در سالهای ۱۹۱۸ تا ۱۳۲۰، به اين نتيجه رسيده اند که اگر آن ماجرا امروز روی بدهد، ۶۲ ميليون انسان آن هم از طبقه محروم کشورهای درحال رشد به کام مرگ کشيده خواهند شد.
دکتر مورای و همکاران می گويند وقتی نرخ مرگ ومير آن سال های پس از جنگ جهانی اول را به جمعيت کنونی سياره زمين اعمال کنيم نتيجه می گيريم که مرگ و مير اين بار تا ۸۱ ميليون هم می تواند برسد.
دکتر نيل فرگوسن از کالج سلطنتی لندن نيز با استناد به گزارش ياد شده می نويسد اين تحليل بخوبی نشان می دهد نابرابری های بهداشتی و پزشکی امروزه کمتر از سالهای پايانی جنگ جهانی اول نيست.
به گفته او، دستاوردهای ۹۰ ساله گذشته نيز چندان نفعی برای کشورها ی در حال رشد نداشته است.
دکتر فرگوسن اين پرسش را مطرح می کند که: «پس چه بايد کرد تا بار سنگينی را که فاصله طبقاتی و تقسيم جهان ميان دارا و نادار بر محرومان جهان تحميل کرده است تا حدی تخفيف يابد؟»
پاسخ او به اين پرسش اين است که بايد دسترسی همگانی به واکسن، ضدويروس، و آنتی بيوتيک به ويژه برای آسيب پذير ترين بخش جمعيت را فراهم کرد.
به گفته دکتر فرگوسن، بستن مدرسه ها، ايجاد قرنطينه، و استفاده از ماسک از جمله راه های کم هزينه تر برای کشورهايی است که به واکسن و دارو و مراقبت های پزشکی لازم درهرحال دسترسی ندارند.
او در پايان می افزايد بايد بررسی های گسترده تری در همه زمينه ها انجام شود.
