پنج کشور آمريکا، فرانسه، بريتانيا، چين و روسيه که اعضای دايم شورای امنيت سازمان ملل متحد هستند، به همراه آلمان روز دوشنبه در لندن تشکيل جلسه دادند تا درباره گام های بعدی گروه ۵+۱ در برخورد با بحران هسته ای ايران گفت و گو کنند.
شورای امنيت سازمان ملل متحد تا پيش از جلسه شورای حکام آژانس بين المللی انرژی اتمی که در تاريخ ۵ تا ۹ ماه مارس در وين برگزار می شود، اقدامی نخواهد کرد. اين مساله امکان از سر گيری مذاکرات ميان ايران و کشورهای اروپايی برای متقاعد کردن ايران به دست برداشتن از بخش بحث انگيز برنامه هسته ای يکسره از بين نبرده است.
با اين حال در پايان جلسه روز دوشنبه نمايندگان سياسی گروه ۵+۱ گفته شد در صورتی که ايران قطعنامه ۱۷۳۷ را همچنان ناديده بگيرد، بايد در انتظار قطعنامه شديدتر و تحريم های گسترده تری باشد.
در اين زمينه رادیو فردا پرسش هايی را با جيمز جفری مشاور ارشد وزير خارجه آمريکا در امور خاور نزديک و سياست گذاری ايالات متحده در قبال ايران، مطرح کرده است.
گزارش محمد البرادعی مدير کل آژانس بين المللی انرژی اتمی در باره سرپيچی ايران از اجرای قطعنامه شورای امنيت سازمان ملل متحد را چگونه ارزيابی می کنيد؟
اساسا گزارش آژانس بين المللی انرژی اتمی در باره عدم همکاری ايران با قطعنامه ۱۷۳۷، در همه زمينه ها تکان دهنده است. بنابراين همه اين مسايل مد نظر قرار دارد و مقام ها از جمله نيکلاس برنز در اين موارد بحث می کنند.
شنيده می شود که در قطعنامه پيشنهادی جديد شورای امنيت سازمان ملل متحد، تحريم های سخت گيرانه تری در مورد ايران اعمال خواهد شد.
ايالات متحده آمريکا هم اکنون هم تحريم هايی عليه ايران اعمال می کند که به مراتب از تحريم های قطعنامه ۱۷۳۷ سخت تر است. البته خوشحال خواهيم شد ببينيم تحريم های سخت گيرانه تری عليه ايران اعمال شود. اين تحريم ها هم می تواند دو جانبه باشد مانند نمونه اتحاديه اروپا که تحريم ها عليه ايران را فراتر از قطعنامه ۱۷۳۷ برد و يا از اساس قطعنامه جديدی تصويب شود. به هر حال ما مايليم اين تحريم ها محکم تر شود.
آيا تحريم شامل خريد و فروش نفت ايران نيز خواهد شد؟
بگذاريد به جای صحبت کردن در اين زمينه که تحريم چه چيزی را در بر خواهد گرفت و چه چيزی را نه، به اين مساله اشاره کنم که تمرکز ما بر ديپلماسی است برای متقاعد کردن ايرانی ها که به نفع آنها است پيشنهادهای ارايه شده در ماه ژوئن را بپذيرند و با ما بر سر ميز مذاکره بنشينند.
در چنين صورتی خواهيم توانست در باره همه مسايل مربوط به انرژی و تجارت و انتقال تکنولوژی، چه هواپيمايی و چه علمی و دارويی و نيز در باره مسايل سياسی مربوط به منطقه، گفت و گو کنيم. ما آماده ايم همه اين کارها را انجام دهيم و همه آنچه ما از آنها می خواهيم اين است که غنی سازی اورانيوم را در مقطع زمانی که مذاکرات جريان دارد، تعليق کنند.
جیمز جفری
به نظر می رسد دولت فن آوری غنی سازی اورانيوم را به عنوان نوعی غرور ملی جلوه می دهد و شايد اين مساله از سوی رهبران ايران به عنوان ابزاری برای حفظ آبرو به کار گرفته شده باشد.
تا آنجا که به حفظ آبرو مربوط می شود بايد بگويم که پيش از هر چيز جامعه جهانی و آژانس بين المللی انرژی اتمی، مسئوليت خطيری دارند مطمئن شوند که با شرايطی مانند کره شمالی که چند ماه پيش بمب اتمی را آزمايش کرد و يا مورد عراق که در سال ۱۹۹۱ متوجه شديم با توليد بمب اتمی فاصله کمی دارد، رو به رو نشويم.
اتفاقا شيوه در پيش گرفته شده برای اين است که ايران مجبور نشود از برنامه هسته ای خود دست بردارد. از جمله آن بخش از برنامه هسته ای که از طریق عرضه اورانیوم غنی شده حاصل می شود. پيشنهاد به ايران هم شامل همين نکته بود. بنابراين پيشنهادها طوری تنظيم شد که هم نيازهای ايران و هم نياز جامعه جهانی را تامين کند. اما به نظر می رسد که ايران موضوع را اينگونه نمی بيند.
دولت ايران تاثير تحريم ها را اندک جلوه می دهد. آيا شواهد محکمی در دست داريد که نشان می دهد تحريم ها کارساز است؟
ببينيد هدف ما اين است که ايران رفتار خود را در زمينه های مختلفی عوض کند. غنی سازی را متوقف کند، با ما سر ميز بنشيند، در عراق به تروريست ها کمک نکند، قطعنامه ۱۷۰۱ شورای امنيت که بر اساس آن دادن سلاح به حزب الله ممنوع است را نقض نکند، از بدترين عناصر جبهه امتناع فلسطينی حمايت نکند و مردم خود را سرکوب نکند.
بنابراين من فکر می کنم ايران می داند منافع ما کجا است و ما اميدواريم پيشنهادی را که ما ارايه می کنيم، باعث تغيير رفتار ايران در زمينه خاصی شود و به ما اجازه دهد در مسير سياسی جلو برويم زيرا ما خواهان رويارويی با ايران يا هيچ کشور ديگری نيستيم.
