سرگی ايوانف، معاون اول نخست وزير روسيه، روز دوشنبه نوزدهم ماه مارس گفت که روسيه در نظر دارد مرکز بين المللی غنی سازی اورانيوم خود را که در آنگارسک سيبری واقع شده، به زودی وارد مرحله عملی کند.
اين مرکز قرار است کار غنی سازی اورانيوم کشورهای ديگر که برای استفاده های صلح آميز از جمله توليد سوخت هسته ای لازم است را به عهده بگيرد.
همچنين سوخت اورانيوم مصرف شده نيز به گونه ای پردازش می شود که نتوان آن را به مواد هسته ای لازم برای توليد بمب اتمی، تبدیل کرد.
ولاديمير پوتين ريس جمهوری روسيه، سال گذشته پيشنهاد ايجاد اين مرکز را در خاک روسيه کرد و جورج بوش رييس جمهوری آمريکا نيز از آن حمايت نمود.
بدين ترتيب تشکيل يک مرکز جهانی توليد سوخت هسته ای، ابتکار مشترک دو کشور آمريکا و روسیه خواهد بود.
به گفته آقای ايوانف، بازرسان آژانس بين المللی انرژی اتمی، روز سه شنبه از اين مرکز ديدار خواهند کرد.
خبرگزاری ايتارتاس گزارش داده است که اين مرکز در آينده بسيار نزديکی کار خود را آغاز خواهد کرد.
آقای ايوانف همچنین گفته است: اولين کشوری که در اين مرکز همکاری خواهد کرد، قزاقستان خواهد بود که يکی از توليد کنندگان عمده اورانيوم است.
بر اساس آن چه «پيشنهاد روسيه» برای حل بحران هسته ای ايران معروف شده است، همه مراحل چرخه سوخت هسته ای ايران، به جز مرحله پايانی غنی سازی اورانيوم در خاک ايران صورت می گيرد.
بر اساس این پیشنهاد، مرحله پايانی چرخه سوخت هسته ای در خاک روسيه انجام می شود و سپس سوخت هسته ای توليد شده به ايران ارسال می شود.
ايران تاکنون اين پيشنهاد را نپذيرفته هرچند که آن را به طور رسمی هم رد نکرده است.
بانک سوخت هسته ای، يک ايده سی ساله
محمد البرادعی مدير کل آژانس بين المللی انرژی اتمی، در سال ۲۰۰۵، ايده توليد يک بانک مرکزی سوخت هسته ای که يک ايده سی ساله است را به طور جدی دنبال کرد.
آقای البرادعی سال گذشته نيز اعلام کرد که در اين راه حمايت آمريکا را نيز به خود جلب کرده است و واشینگتن حاضر است حتی مواد هسته ای در اختيار اين بانک قرار دهد.
از سوی ديگر بحران هسته ای ايران از زمانی شدت يافت که ايران به تعليق فعاليت های هسته ای پايان داد و کار تحقيقات مربوط به توليد چرخه سوخت را آغاز کرد.
فن آوری غنی سازی اورانيوم هم می تواند برای توليد بمب اتمی به کار رود و هم توليد سوخت هسته ای.
اما کارشناسان می گويند يک بانک مرکزی بين المللی که سوخت هسته ای را به کشورهای صاحب نيروگاه ها بفروشد، می تواند از بحران های هسته ای مشابه جلوگيری کند و بحران کنونی ايران را نيز حل کند.
در اين زمينه بايد يادآور شد که تنها شش کشور از مجموعه کشورهای صاحب نيروگاه هسته ای، سوخت هسته ای خود را توليد می کنند.
