به رغم بازداشت بيش از ۳۰ تن از فعالان زن در روز يکشنبه ۴ مارس، در روز جهانی زن تظاهراتی در ميدان بهارستان بر پا شد که از همان ابتدا نيروهای انتظامی به مقابله با آن پرداختند و اقدام به ضرب و شتم حاضران کردند.
در ميزگرد راديو فردا مريم احمدی نظر فريبا داودی مهاجر، مهرانگيز کار و الهه هيکس را در باره جنبش زنان پرسيده است.
فريبا داودی مهاجر، جنبش زنان ايران را دارای ويژگی های خاصی می داند از جمله اينکه جنبشی است صنفی، مستقل، مخالف خشونت و حرکتی بازگشت ناپذير.
خانم داودی مهاجر با تاکيد بر اينکه جنبش زنان صرفا خواستار برابری حقوقی و رفع خشونت عليه زنان است، اين پرسش را مطرح می کند که آيا جمهوری اسلامی مخالف برابری حقوقی زنان و مخالف رفع خشونت است و اگر چنين است، چرا مانيفستی ارايه نمی کند؟
مهرانگيز کار در واکنش می گويد که جمهوری اسلامی از همان ابتدا چنين مانيفستی ارايه داده است.
به گفته او، آيا لغو قانون حمايت خانواده و بسياری ديگر از قوانينی که تا حدی از حقوق زنان دفاع می کرد و آيا پذيرفتن شريعت به عنوان مبنای قوانين ايران، معنايی جز اين دارد؟
مهرانگيز کار ضمن تاييد آن بخش از ويژگی های جنبش زنان که فريبا داودی مهاجر برشمرد، بر ضرورت اصلاح قوانين اشاره می کند و يادآور می شود که جنبش زنان به حمايت يک نيروی مقتدر سياسی نياز دارد.
الهه هيکس با مقايسه جنبش زنان ايرانی و کشورهای همسايه يا همسان می گويد جنبش زنان ايرانی از نظر نيرو، هم پايه جنبش های زنان در کشورهای پيشرفته است و از جهت نگرانی که برای حکومت ايجاد می کند، به هيچ وجه قابل قياس با کشورهای همسايه نيست.
هر سه فعال حقوق بشر و مسايل زنان، حرکتی را که زنان ايران آغاز کرده اند «اصيل و روندی بازگشت ناپذير، توصيف می کنند.
