مجله آلمانی اشپيگل در گزارشی در شماره پنجم فوريه خود با عنوان «عراق دوم»، به مساله حمايت آمريکا از اپوزيسيون تبعيدی ايران يعنی مجاهدين خلق برای مقابله با دولت جمهوری اسلامی اشاره می کند.
در اين گزارش به هشدار سناتور جان راکفلر، رييس کميته اطلاعاتی سنای آمريکا اشاره شده که اخيرا از احتمال اقدام آمريکا عليه ايران و تکرار ماجرای عراق ابراز نگرانی کرده است.
اشپيگل با اشاره به مواردی از جمله حکم جرج بوش برای شليک به ماموران ايرانی و سوری در عراق، تاکيد پنتاگون که ماموران ايرانی عامل مرگ پنج آمريکايی در کربلا هستند و نيز اعزام دومين ناو هواپيمابر آمريکايی به منطقه می نويسد با همه اينها، کاخ سفيد تلاش برای سرنگونی حکومت روحانيان را تکذيب می کند.
اشپيگل همچنين به تکذيب دخالت در امور عراق توسط ايران اشاره می کند و اينکه ارايه مدارکی که قرار بود آمريکا پنج شنبه گذشته در رابطه با دخالت ايران در عراق عرضه کند، به تعويق افتاده است.
اشپيگل
به نوشته اشپيگل آنچه در اين ميان بيش از همه نگران کننده است، حضور گروهی از مخالفان تبعيدی حکومت تهران در وزارت امور خارجه آمريکا، کاخ سفيد و دفتر ايران در پنتاگون وزارت دفاع آمريکا است. اين گروه می گويد مدارکی در باره فعاليت های هسته ای ايران در اراک در اختيار دارد.
از جمله ادعاهای اين گروه در اختيار داشتن مدارکی در باره مقر سپاه پاسدران انقلاب اسلامی در نجف، يا مدارک محرمانه ای از گروهی از فيزيکدانان است که به گفته آنها نشان می دهد که محمود احمدی نژاد در تلاش توليد بمب اتمی است.
اين گروه همچنين ادعا می کند که فهرست ۳۰ هزار تن از مقام های بلند پايه پليس، ارتش و سياستمداران عراقی را در اختيار دارد که از ايران پول دريافت می کنند.
چلبی های ايران در راه هستند
اشپيگل در ادامه گزارش خود می نويسد:«چلبی های ايرانی ، منبع اطلاعاتی هستند که صحت و سقم آن کاملا مشخص نيست. مردانی مانند امير عباس فخرآور جزو اين گروه هستند. فخرآور از شکنجه خود در زندان می گوند و خود را جزو رهبران جنبش مستقل دانشجويی به شمار می آورد.»
اشپيگل به حضور فخرآور در سنای آمريکا، ملاقات او با جيمز ووسلی رييس سابق سی آی اِی و چند مقام بلند پايه پنتاگون اشاره می کند.
به نوشته اشپيگل اين پرسش باقی است که جوان زرنگی مانند فخرآور اساسا کیستبا آنکه فخرآور مايل نيست با چلبی مقايسه شود، اما به نوشته اشپيگل هر دو آنها يک دوست مشترک دارند: ريچارد پرل. ريچارد پرل محافظه کار صاحب نام و از طراحان جنگ عراق است.
اشپيگل از بودجه اختصاص داده شده توسط دولت بوش، در راستای تغيير رژيم ايران می نويسد. در دوبی، لندن، و فرانکفورت، آمريکايی های کارشناس ايران، به دنبال انقلابی هايی مانند فخرآور می گردند.
اشپيگل می نويسد:« به نظر می رسد دولت بوش طرح ديگری را نيز داشته باشد: اينکه اگر نتواند جلو ساخت بمب اتمی تهران را بگيرد، دست کم مواظب باشد اين بمب به دست ملايان نيفتد.»
سياستمداران سرشناسی از جمله جيمز بيکر و هنری کسينجر به دولت بوش هشدار داده اند که اين گونه حمايت ها را کنار بگذارد زيرا چنين روندی مانع از معامله با ايران خواهد شد.
با اين حال به نوشته اشپيگل اين پرسش باقی است که «جوان زرنگی مانند فخرآور اساسا کيست؟»
به نوشته اشپيگل، «در واشينگتن شايعاتی وجود دارد مبنی بر اينکه فخرآور يک خلافکار معمولی بوده که در زندان اوين تصادفا در تماس با دانشجويان قرار گرفته است. آقای ولی نصر استاد سياسی و يکی از کارشناسان برجسته ايران، گفته های فخرآور را «دروغ محض » می خواند و می گويد هيچ کس او را نمی شناسد.»
اما به نوشته اشپيگل، فخرآور تنها ذخيره آمريکا نيست، عليرضا جعفرزاده ۵۰ ساله نيز يکی ديگر از اين افراد است.
به نوشته اشپيگل، جعفرزاده به شدت مشغول مصاحبه های گوناگون با کانال تلويزيونی فاکس نيوز است و اخيرا کتابی به نام «خطر ايران» نوشته است.
جعفرزاده در اوت سال ۲۰۰۲، طی يک مصاحبه مطبوعاتی جنجالی، وجود تاسيسات هسته ای غنی سازی اورانيوم در نطنز را آشکار کرد.
اشپيگل در باره سازمان مجاهدين که جعفرزاده به آن تعلق دارد، به هزاران تن از اعضای اين سازمان که پس از اشغال عراق توسط نيروهای آمريکايی در قرارگاه اشرف در ۱۲۰ کيلومتری شمال شرقی بغداد به سر می برند، اشاره می کند که در صورت نياز حاضر به کمک به نيروهای آمريکايی خواهند بود.
احمد چلبی بعد ها متهم به دادن اطلاعات نادرست در باره سلاح های کشتار جمعی عراق به آمریکا شد«متحدان تروريست در جنگ با تروريسم؟»
«متحدان تروریست در جنگ با تروریسم؟» در پاسخ به اين پرسش جعفرزاده می خندد و می گويد ميزان حمايتی که از آن برخورداريم، غير قابل تصور است.
در باره دخالت ماموران ايرانی در عراق نيز مجاهدين جزئيات فراوانی ارايه کرده اند.
جعفرزاده در يک مصاحبه مطبوعاتی ادعا کرده است که در منطقه مرزی شلمچه، سپاه پاسداران ميليون ها دلار در ميان شبه نظاميان شيعه تقسيم می کند.
اين حرف که ايران در محموله هايی که ظاهرا برای بازسازی شهرهای مقدس عراق به اين کشور انتقال داده، سلاح حمل کرده نيز از سوی مجاهدين مطرح شده، اما اين اطلاعات از طريق هيچ منبع ديگری تاييد نشده است.
اشپيگل می افزايد تجربه تلخ آمريکا در عراق بايد مانع از آن شود که مردم آمريکا بار ديگر به ضرورت جنگ ديگری متقاعد شود. اما واشنگتن از مجاهدين در اين زمينه تاثير می گيرد.
اشپيگل همچنين به نوشته يک نشريه سياسی به نام «کنگرشنال کوارترلی» استناد می کند که نوشته است وزارت دفاع آمريکا در اردوگاه اشرف از مجاهدين برای مشخص کردن هدف های هوايی در ايران استفاده می کند.
گفته می شود اين افراد هويت جديدی هم می يابند به نحوی که واشنگتن بتواند به راحتی ادعا کند که آنها هرگز تروريست نبوده اند.
به نوشته اشپيگل ميان زمان حمله نظامی به عراق و زمان کنونی، تفاوت مهمی وجود دارد: برخلاف بار پيش که رسانه های آمريکايی با اشغال عراق تفاهم نشان دادند، اين تفاهم اکنون وجود ندارد.
پنج شنبه گذشته نيويورک تايمز نوشت اگر آقای بوش مواظب نباشد، می تواند به دامان جنگ ديگری بغلطد و اگر کنگره آمريکا او را اين بار متوقف نسازد، می تواند کشور را با خود به قهقرا بکشاند.
