شیرین عبادی، رئیس کانون مدافعان حقوق بشر و برنده جایزه صلح نوبل، درباره خصوص بخشش یا دادخواهی برای آن دسته از مسئولان جمهوری اسلامی که در «جنایت‌های سیاسی» نقش داشته اند، گفته است: تا زمانی که جنایتکاران در مسند قدرت باشند، سخن گفتن از بخشش بی‌معنی است.
خانم عبادی در گفتگو با «اتحاد برای ایران»، ضمن تاکید بر مساله دادخواهی در ایران و ضرورت کشف حقیقت درباره «جنایت‌های سیاسی» صورت گرفته در سال‌های گذشته، هرگونه تصمیم‌گیری درباره اجرای عدالت یا بخشش جنایتکاران را مربوط به زمان انتقال قدرت به مردم دانست. او تاکید کرد: «در حالی که هنوز مخالفان سیاسی در زندان هستند از اینها نمی‌توان خواست که زندانبان ها و مسئولان وضع خود را ببخشند. در اینجا، چنین خواسته‌ای واقعا مضحک خواهد بود.»
وی اضافه کرده است:«از کسی که خواهر و برادر و پدر و یا مادرش کشته شده و قاتلانشان همچنان در اریکه قدرت نشسته‌اند، اگر بخواهید که جنایتکاران را ببخشند، واقعا خواسته مضحکی را طرح خواهید کرد. این سوال زمانی قابل طرح است که قربانیان بین اجرای عدالت یا بخشش، حق انتخاب داشته باشند. »
فعالان سیاسی می گویند، در دهه ۱۳۶۰ هزاران نفر در دادگاه جمهوری اسلامی اعدام شدند. در همین زمینه، مردادماه امسال فایل صوتی از آیت الله منتظری منتشر شد که مربوز به دیدار وی با برخی مقام‌های قضایی وقت جمهوری اسلامی د رمردادماه سال ۱۳۶۷ بود.
آیت الله منتظری از اعدام‌های سال ۶۷ در ایران به عنوان «بزرگترین جنایت جمهوری اسلامی» یاد می‌کند.
اعاده حیثیت از بازیگران سیاسی
خانم عبادی همچنین فرض اعاده حیثیت از برخی بازیگران سیاسی در ایران که متهم به مشارکت در جنایت بوده‌اند را رد کرده وگفته است: «چه کسی می‌گوید که از این افراد اعاده حیثیت شده است؟ برای نمونه در ماجرای مرگ آقای رفسنجانی، عده زیادی هم گفتند که ما رفتارهای گذشته او را فراموش نمی‌کنیم. گفتند که اتفاقات دهه شصت و هفتاد را از یاد نخواهند برد. در همان مراسم تشییع جنازه ایشان هم عده زیادی که آمده بودند نه برای تجلیل از ایشان بلکه برای ابراز مخالفت با حاکمیت اقتدارگرا آمده بودند.»
وی اضافه کرده است:«شعارهایی که مطرح شد را ببینید. بنابراین طرح چنین سوالی نادرست است. کدام اعاده حیثیت؟ از هیچ‌کس اعاده حیثیت نشده است. از هیچ‌کس اعاده حیثیت نشده است. اعاده حیثیت زمانی خواهد شد که حقایق معلوم شود و مسئولیت هر کس مشخص شود.»
شیرین عبادی در ادامه بار دیگر بر ضرورت وجود دستگاه قضایی مستقل تاکید کرده و گفته است: «ما در ایران‌خصوصا بعد از انقلاب-هیچ‌گاه قوه قضائیه مستقل نداشته‌ایم. علت آن نمایش‌های پنج‌دقیقه‌ای و تیرباران‌های پشت‌بام مدرسه رفاه این بود که دادگاه مستقل و قاضی مستقل نداشتیم. علت این فجایع که سال‌ها است ادامه دارد آن است که ما دادگستری نداریم.»
وی اضافه کرده است:«امروز که آزادیخواهان ما در زندان هستند، بعلت عدم استقلال دستگاه قضایی ما است.اولین قدم برای اینکه جنایات علیه بشریت دیگر در ایران تکرار نشود آن است که دادگاه‌ها و قضات و سیستم قضایی ما مستقل باشند. به هر حال در هر کشوری ممکن است که سیستم اقتصادی فاسد شود، ممکن است که ماموران امنیتی کار خلاف قانونی انجام دهند، ممکن است که توسط قدرت‌های سیاسی، ظلمی در حق ضعیفان انجام شود، اما اگر دستگاه قضایی مستقل باشد، جایی خواهد بود که به داد مردم برسد و حقوق آنها را احیا کند.»
خانم همچنین گفته است:«مشکل ما این است که اصلا دادگاه نداریم. هرچه که هست نمایش و دکوری از دادگاه است. این دادگاه‌ها در واقع تمسخر عدالت هستند. در ایران سر هر کوچه وبرزن نام شهیدی گذاشته‌اند، اما باید گفت که شهید اصلی این انقلاب عدالت بود. در انقلاب سال ۱۳۵۷ این عدالت بود که قربانی شد و تا امروز هم باید در فقدان آن اشک بریزیم.»
