«قاچاق هسته ای؛ احتمال فروش نقشه کلاهک اتمی به ایران؟»

در سال ۲۰۰۴ ميلادی ، پليس سوئيس موفق شد يک کامپيوتر حاوی اطلاعات بسيار حساس هسته ای را که متعلق به سه شهروند سوئيسی بود ضبط کند.

نقشه يک سلاح هسته ای پيشرفته از جمله اطلاعاتی بود که در کامپيوتر مذکور بايگانی شده بود.

ديويد البرايت ، بازرس پيشين سازمان ملل در امور هسته ای و مدير «موسسه علوم و امنيت بين الملل» به تازگی در مقاله ای افشا گرانه درباره اين موضوع ، سئوالهای مهمی را مطرح می کند، از جمله ارتباط سه شهروند سوئيسی ياد شده با عبدالقديرخان ، موسوم به پدر بمب هسته ای پاکستان.

به گزارش برخی از رسانه ها که مقاله افشا گرانه ديويد البرايت را بازتاب داده اند ،احتمال دارد سه شهر وند سوئيسی اطلاعات خود را به کره شمالی و ايران فروخته باشند.

در همین حال، نمايندگی دائم ايران در سازمان ملل متحد روز پنجشنبه در بيانيه‌ای به مقاله ديويد آلبرايت واکنش نشان داده و آن را « بشدت تکذيب» کرد.

ایران اظهارات آقای البرایت در خصوص احتمال انتقال طراحی‌های پيشرفته تسليحات اتمی توسط سه شهروند سوئیسی به جمهوری اسلامی را «کاملا بی‌پايه و اساس» خوانده است.

در همین زمینه، ديويد البرايت در گفت وگو با رادیو فردا توضیحاتی در خصوص مقاله خود ارائه کرده است:

در مقاله تان از يک «سلاح هسته ای کم حجم» ياد کرده ايد که در کامپيوتر ضبط شده پيدا شد، آيا اين سلاح بمب است يا کلاهک هسته ای ؟

منظورم کلاهک هسته ای است و به همين جهت دست يافتن به اين گونه اطلاعات می تواند بسيار خطرناک باشد. ساختن کلاهک هسته ای برای نصب بر روی موشک هايی که ايران و کره دارند کار سختی است و دسترسی به نقشه کامل و دقيق اين گونه کلاهک ها برای ايران و کره شمالی بسيار مهم است.

نقشه دقيق کلاهکی که در کامپيوتر فريدريش تينر و پسرانش پيدا شد، مانند نقشه کلاهکی است که پاکستان در زرادخانه هسته ای خود دارد.

بنابراين، اين کلاهک کاملا امتحان شده است و با حجم کمی که دارد قابل نصب بر روی موشک های ايران و کره شمالی و شماری از کشورهای ديگر است. نگرانی عمده اين است که اين نقشه جامع، به چه کشورهايی فروخته شده است.

آقای آلبرايت! اطمينان داريد که نقشه کلاهک هسته ای پيدا شده درکامپيوتر قاچاقچيان سوئيسی، از پاکستان آمده است؟

فکر می کنم از پاکستان آمده باشد. من تا به حال چيز ديگری که خلاف اين را ثابت کند، نديده و نشنيده ام. فريدريش تينر و پسرانش برای عبدالقدير خان کار می کرده اند.

يک مقام مطلع به من گفت، وقتی اطلاعات مربوط به طرح کلاهک هسته ای در اختيار مقامات پاکستانی قرار داده شد، آنها شگفت زده شدند. عکس العمل آنها نشان داد با اين نوع کلاهک آشنايی دارند و طرح کلاهک هسته ای از آن چه که پاکستان در زرادخانه های خود دارد، گرفته شده است.

آيا مصاحبه کارشناسان هسته ای با عبدالقدير خان می تواند مفيد باشد و اطلاعات بيشتری درباره ديگر گروه های قاچاق مواد هسته ای در اختيار سازمان های بين المللی قرار دهد؟

بله همين طور است. من اشکالی نمی بينيم که کارشناسان آژانس بين المللی انرژی اتمی با عبدالقدير خان مصاحبه کنند. آژانس در سراسر جهان اين کار را انجام می دهد.

در گذشته، عبدالقدير خان به طور غير مستقيم مصاحبه شد، يعنی آژانس سؤالات خود را با مقامات پاکستانی مطرح کرد و آنها با مراجعه به عبدالقدير خان جواب سؤالات را به آژانس دادند. اين نوع مصاحبه دشوار است واعتبار ندارد. عبدالقدير خان بايد رودررو مصاحبه شود و حقايق را بگويد و لازم است دولت پاکستان با اين کار موافقت کند.

در حال حاضر عبدالقدير خان فقط با رسانه ها صحبت می کند و دروغ می گويد. اظهارات عبدالقدير خان با گفته های همکارانش و مدارک حقوقی که پس از بازجويی آنان به دست آمده است، مغايرت دارد.

عبدالقدير خان با وفاداری به پاکستان، از فرصت به دست آمده استفاده کرد تا کشورش را به بمب هسته ای مجهز کند و بتواند دربرابر تهديد های هندوستان بايستد. به باور من او فاسدالاخلاق است، چون پول زيادی از اين راه به دست آورده و شخصا رشوه، کارمزد و حق دلالی گرفته است. سپس او سعی کرد اطلاعات سری کشورش را بفروشد تا پول بيشتری را نصيب خود و همکارانش کند.

مطمئن نيستم که در صورت مصاحبه، عبدالقدير خان چيزی بگويد ولی برای پاکستان مهم است که اعتبار از دست داده اش را دوباره به دست بياورد.

بر پايه گزارشات، يکی از برادران تينر با سازمان مرکزی اطلاعات آمريکا همکاری کرده است. فکر نمی کنيد مصاحبه با عبدالقدير خان باعث شود پای برخی از مقامات آمريکايی نيز به ميان کشيده شود؟

اين داستان جنبه های مختلفی دارد و برادران تينر و پدرشان مطمئنا با سازمان اطلاعات مرکزی آمريکا همکاری کردند.

آنها از سازمان سيا پول دريافت کرده و اطلاعاتی درباره شبکه عبدالقدير خان به اين سازمان داده اند. آنها حتی قطعات ساخته شده سانتريفوژها را که آماده تحويل بود، به اين سازمان دادند.

تا آن جايی که من می دانم، برادران تينر و پدرشان سازمان سيا را درجريان نقشه دقيق اين کلاهک هسته ای قرار نداده اند و در واقع آنها سيا را گول زدند. آمريکا درچند ماه اخير از نقشه اين کلاهک آگاه شده است.

به باور من آمريکا بخشی از مدارک مربوط به اين کلاهک را پيش از اين که سوئيس همه مدارک را نابود کند، دريافت کرده است. اطلاعات لازم درباره اين که چگونه نقشه کلاهک هسته ای به تينرها داده شد و چه گذشت، می توانست بسيار مفيد باشد.

به باور من، شبکه عبدالقدير خان يا بخشی از آن کماکان پابر جاست. ما نمی دانيم که چه کسی به اطلاعات به دست آمده از کامپيوتر تينرها دسترسی پيدا کرده است؟ ما نمی دانيم که نسخه ديگری از اين اطلاعات، درجای ديگری نگهداری شده است يا نه؟ ما نمی دانيم که اين اطلاعات به ايران و کره شمالی فروخته شده يا نه؟ اين اطلاعات ممکن است در دست اشخاص ديگری باشد که درموقع لزوم، آنرا به مشتريان خود بفروشند.

خلاصه اين که سؤالات زيادی مطرح است و مردم و جامعه جهانی از اين مسئله غافل مانده اند، زيرا سازمان سيا با برادران تينر و پدرشان ارتباط داشته است. لازم است مردم از اين مسائل آگاه باشند و گام های بايسته برای حل آنها برداشته شود.

به نظر شما، ايران نقشه کلاهک هسته ای را دارد يا نه ؟ البته عبدالقدير خان به تازگی گفته است که نقشه کلاهک هسته ای را به ايران نفروخته است.

نمی دانم که ايران اين نقشه را دارد يا نه؟ عبدالقدير خان سال ها به دروغ گفت که برنامه ای برای توليد سلاح هسته ای ندارد. او گفت که چيزی را از هلند به پاکستان نبرده است، بنابراين تکذيب او بی معنی است. او يک فاسد الاخلاق است و نمی توان اظهارات او را جدی گرفت.

با همه اينها بايد بگويم که اطلاعات لازم درباره اين که ايران نقشه کلاهک هسته ای را خريده باشد، در دست نيست. به همين جهت من تصميم گرفتم موضوع اين قاچاقچيان سوئيسی را در مقاله ای به اطلاع عموم برسانم.

آيا داشتن کلاهک هسته ای، می تواند طرح ايران برای دستيابی به سلاح هسته ای را آن گونه که برخی از مقام های غربی می گويند، تسريع کند؟

اگر ايران نقشه کلاهک هسته ای را داشته باشد، آن وقت می تواند سلاح هسته ای بسازد که در درجه اول باعث وحشت همسايگانش خواهد شد.

برای ساختن سلاح هسته ای، ايران بايد اول اورانيوم غنی شده با غلظت بالا تهيه کند که هنوز به آن درجه نرسيده است. بعد از ساختن سلاح، بايد بازدارندگی ايران قابل اعتماد باشد. انفجار يک سلاح هسته ای در اعماق زمين و يا استفاده از هواپيماهای غير مؤثر برای حمل بمب هسته ای، بازدارندگی لازم را نصيب ايران نخواهد کرد.

استراتژی هسته ای ايجاب می کند که يک کشور مجهز به سلاح هايی باشد که بتوان از آنها به نحو مؤثری استفاده کرد و دشمنان آن کشور هم از اين موضوع آگاه باشند.

در اين رابطه موشک ها بسيار مهمند. ايران موشک های بالستيک شهاب ۳ را دارد که نمی تواند کلاهک بزرگ و سنگين را حمل کند. اين نقشه دقيق کلاهک را که برادران تينر و پدرشان در اختيار داشتند، مناسب اين نوع موشک هاست. نتيجه اين که اگر ايران اين نقشه را داشته باشد و گام های لازم را برای اورانيوم غنی شده با غلظت بالا بردارد، آن وقت می تواند سلاح هسته ای مهيبی بسازد. اين يک نگرانی عمده برای کشورهای جهان است.

در ضمن بر اساس برآوردها، ايران در يک سال آينده و يا قدری بيشتر توانايی لازم برای ساختن سلاح هسته ای را خواهد داشت. البته نشانه ای مبنی بر اين که ايران می خواهد سلاح هسته ای بسازد در دست نيست، اما اگر بخواهد می تواند در مدت کوتاهی آن را بسازد و اگر نقشه کلاهک هسته ای تينر را به دست آورده باشد، اين کار را می تواند سريع تر انجام دهد.

خلاصه اين که داشتن يا نداشتن نقشه کلاهک هسته ای، عامل مهمی است برای اين که معلوم کنيم ايران چه زمانی می تواند به سلاح هسته ای دست يابد.

با توجه به تحولات جديد درمورد برنامه هسته ای ايران و ارائه بسته پيشنهادی گروه ۱+۵، فکر می کنيد مطرح شدن نقشه کلاهک هسته ای باعث خواهد شد فشار بر ايران تشديد شود؟

فکر نمی کنم اثری بر تحولات اخير مسئله هسته ای ايران و گفت و گوهای جاری داشته باشد.

افشاگری های من در مورد نقشه کلاهک هسته ای، نبايد به معنی اعمال فشار بر ايران تلقی شود و من اصلا چنين هدفی ندارم. هدف من اين بود که سؤالات زيادی درمورد شبکه عبدالقدير خان مطرح است که بی جواب مانده و مهم است که به اين سؤالات پاسخ داده شود.

بنابراين استفاده از افشاگری های من برای اعمال فشار بر ايران درست نيست. هر چند که ممکن است بعضی از سياست مداران از اين موضوع سوء استفاده کنند.

من در سال ۲۰۰۶ از موضوع تينرها و نقشه کلاهک هسته ای آگاه شدم. شماری از مقامات دولت آمريکا بر پايه اين اطلاعات می گفتند، ايران اين نقشه را به دست آورده است، ولی نظر من اين بود که هيچ مدرکی در دست نيست و نمی توان اين موضوع را ثايت کرد.

نظر من اين بوده و هست، که نقشه کلاهک باعث نگرانی است و بايد اين مسئله را حل کرد. اما در دو سال گذشته مقامات آمريکايی، برای حل اين مسئله گامی برنداشتند. اکنون زمان آن فرا رسيده است که دامنه اطلاعاتمان را درباره موضوع نقشه کلاهک بيشتر و مسئله را حل کنيم.