مردم برزيل يکشنبه سوم اکتبر برای انتخاب رئيس‌جمهور آينده پای صندوق‌های رأی می‌روند. اما لولا دا سيلوا، رييس جمهور کنونی در بين نامزدهای اين انتخابات قرار ندارد.
در زمينه نقش لولا دا سيلوا در برزيل، گفت وگويی با فريدون خاوند، صاحبنظر اقتصادی انجام داده ايم که می خوانيد:
راديو فردا :يکشنبه سوم اکتبر انتخابات رياست جمهوری در برزيل برگزار مي شود و به همين مناسبت، در رسانه های بين المللی مطالب ستايش آميز زيادی ديده مي شود درباره کارنامه لولا دا سيلوا، که دوران رياست جمهوری اش در برزيل به زودی به پايان مي رسد. در عرصه اقتصادی، چه دستآورد هايی از دوران لولا باقی مي ماند؟
فريدون خاوند: کمتر ديده شده که رهبر يک کشور، در آستانه ترک کردن قدرت،در صحنه داخلی اين همه محبوبيت داشته باشد و در صحنه بين المللی اين همه مورد ستايش قرار بگيرد. اگر قانون اساسی برزيل به لوييس اينياسيو لولا دا سيلوا، معروف به لولا اجازه ميداد در انتخابات رياست جمهوری سوم اکتبر شرکت بکند، او مسلما با برخورداری از يک محبوبيت هشتاد در صدی در ميان افکار عمومی بار ديگر انتخاب مي شد.
ولی قانون اجازه اين کار را نمی دهد. لولا به حزب زحمتکشان برزيل تعلق دارد با گرايش چپ، ولی مهم ترين رسانه های اقتصادی دنيا، سازمان های بين المللی اقتصادی، بانک های تجاری، نهاد هايی که در اندازه گيری درجه خطر پذيری اقتصاد ها تخصص دارند، خلاصه بخش بزرگی از رسانه ها و دستگاه هايی که در ژانويه ۲۰۰۳ از پيروزی لولا می ترسيدند، امروز يکصدا از سياست اقتصادی او ستايش مي کنند.
فراموش نکنيم که برزيل در نخستين دهه های پس از جنگ جهانی دوم يک ديکتاتوری نظامی بود با اقتصادی متکی بر صادرات قهوه و در حال حاضر يک دموکراسی بزرگ هست با ۱۹۰ ميليون نفر جمعيت، غول صنعتی آمريکای لاتين به شمار مي رود، از نظر اقتصادی هشتمين قدرت دنيا است و امکان دارد حدود پنج سال ديگر خودش را برساند به مقام پنجم يا ششم دنيا.
چه عواملی باعث شدند اقتصاد برزيل تا اين حد پيشرفت بکند؟
معمار اصلی معجزه برزيل فرناندو هنريکه کاردوسو است که پيش از لولا رياست جمهوری اين کشور را بر عهده داشت و توانست با يک سلسله اصلاحات بنيادی اقتصادی کشورش را به راه رشد پايدار بيندازد از جمله از راه تثبيت پول ملی، مبارزه با تورم، خصوصی سازی انبوه و هماهنگ کردن برزيل با فرايند جهانی شدن.
شاهکار لولا اين بود که اين سياست ها را ادامه داد و، در همان حال، يک سلسله برنامه های بسيار موفق را در راستای مبارزه با فقر به اجرا گذاشت. لولا، برخلاف بسياری ديگر از رهبران چپ، به بهانه مبارزه با بی عدالتی رشد اقتصادی را قربانی نکرد. بلکه با استفاده از رشد اقتصادی ميليون ها برزيلی را از فقر سياه بيرون آورد و يکی از مهم ترين دستآورد های او، گسترش بی سابقه طبقه متوسط است در کشوری که البته هنوز هم با نابرابری های جدی دست و پنجه نرم ميکند.
بخش بزرگی از افکار عمومی ايران از لولا گله مند هستند به خاطر روابط رييس جمهوری برزيل با محمود احمدی نژاد و به ويژه موضعگيری او در مورد نتايج دهمين انتخابات رياست جمهوری ايران. در اين مورد چه نظری داريد؟
لولا با تکذيب تقلب در آخرين انتخابات رياست جمهوری اسلامی، بسياری از ايرانی ها را سخت دلگير کرد و تصادفا روزنامه فرانسوی «لوموند» در آخرين شماره خودش رفاقت رييس جمهوری برزيل با محمود احمدی نژاد را بخش تاريک سال های لولا توصيف مي کند، مثل بی توجهی او به اعتصاب غذای زندانيان سياسی در نظام کاسترو.
در زمينه نقش لولا دا سيلوا در برزيل، گفت وگويی با فريدون خاوند، صاحبنظر اقتصادی انجام داده ايم که می خوانيد:
راديو فردا :يکشنبه سوم اکتبر انتخابات رياست جمهوری در برزيل برگزار مي شود و به همين مناسبت، در رسانه های بين المللی مطالب ستايش آميز زيادی ديده مي شود درباره کارنامه لولا دا سيلوا، که دوران رياست جمهوری اش در برزيل به زودی به پايان مي رسد. در عرصه اقتصادی، چه دستآورد هايی از دوران لولا باقی مي ماند؟
فريدون خاوند: کمتر ديده شده که رهبر يک کشور، در آستانه ترک کردن قدرت،در صحنه داخلی اين همه محبوبيت داشته باشد و در صحنه بين المللی اين همه مورد ستايش قرار بگيرد. اگر قانون اساسی برزيل به لوييس اينياسيو لولا دا سيلوا، معروف به لولا اجازه ميداد در انتخابات رياست جمهوری سوم اکتبر شرکت بکند، او مسلما با برخورداری از يک محبوبيت هشتاد در صدی در ميان افکار عمومی بار ديگر انتخاب مي شد.
ولی قانون اجازه اين کار را نمی دهد. لولا به حزب زحمتکشان برزيل تعلق دارد با گرايش چپ، ولی مهم ترين رسانه های اقتصادی دنيا، سازمان های بين المللی اقتصادی، بانک های تجاری، نهاد هايی که در اندازه گيری درجه خطر پذيری اقتصاد ها تخصص دارند، خلاصه بخش بزرگی از رسانه ها و دستگاه هايی که در ژانويه ۲۰۰۳ از پيروزی لولا می ترسيدند، امروز يکصدا از سياست اقتصادی او ستايش مي کنند.
فراموش نکنيم که برزيل در نخستين دهه های پس از جنگ جهانی دوم يک ديکتاتوری نظامی بود با اقتصادی متکی بر صادرات قهوه و در حال حاضر يک دموکراسی بزرگ هست با ۱۹۰ ميليون نفر جمعيت، غول صنعتی آمريکای لاتين به شمار مي رود، از نظر اقتصادی هشتمين قدرت دنيا است و امکان دارد حدود پنج سال ديگر خودش را برساند به مقام پنجم يا ششم دنيا.
چه عواملی باعث شدند اقتصاد برزيل تا اين حد پيشرفت بکند؟
معمار اصلی معجزه برزيل فرناندو هنريکه کاردوسو است که پيش از لولا رياست جمهوری اين کشور را بر عهده داشت و توانست با يک سلسله اصلاحات بنيادی اقتصادی کشورش را به راه رشد پايدار بيندازد از جمله از راه تثبيت پول ملی، مبارزه با تورم، خصوصی سازی انبوه و هماهنگ کردن برزيل با فرايند جهانی شدن.
شاهکار لولا اين بود که اين سياست ها را ادامه داد و، در همان حال، يک سلسله برنامه های بسيار موفق را در راستای مبارزه با فقر به اجرا گذاشت. لولا، برخلاف بسياری ديگر از رهبران چپ، به بهانه مبارزه با بی عدالتی رشد اقتصادی را قربانی نکرد. بلکه با استفاده از رشد اقتصادی ميليون ها برزيلی را از فقر سياه بيرون آورد و يکی از مهم ترين دستآورد های او، گسترش بی سابقه طبقه متوسط است در کشوری که البته هنوز هم با نابرابری های جدی دست و پنجه نرم ميکند.
بخش بزرگی از افکار عمومی ايران از لولا گله مند هستند به خاطر روابط رييس جمهوری برزيل با محمود احمدی نژاد و به ويژه موضعگيری او در مورد نتايج دهمين انتخابات رياست جمهوری ايران. در اين مورد چه نظری داريد؟
لولا با تکذيب تقلب در آخرين انتخابات رياست جمهوری اسلامی، بسياری از ايرانی ها را سخت دلگير کرد و تصادفا روزنامه فرانسوی «لوموند» در آخرين شماره خودش رفاقت رييس جمهوری برزيل با محمود احمدی نژاد را بخش تاريک سال های لولا توصيف مي کند، مثل بی توجهی او به اعتصاب غذای زندانيان سياسی در نظام کاسترو.
