روزی که به دانا حسين عبدالرزاق گفتند که کميته بين المللی المپيک، عراقی ها را از شرکت در بازيهای المپيک چين محروم کرده است، وسط پيست دووميدانی نشست و مثل يک دختر بچه جلوی دوربين شبکه تلويزيونی سی ان ان گريه کرد.
وقتی به او گفتند که اميدوارند تا المپيک لندن ۲۰۱۲ همه چيز روبه راه شود بازهم با اشک جواب داد: « با اين شرايطی که ما داريم فکر می کنيد کسی تا آن روز زنده می ماند؟»
هر روز انفجار، درگيری های فرقه ای و جنگ، اميد خيلی از عراقی ها را کمرنگ کرده و دانا حسين يکی از هزاران هزار دختری است که نمی داند فردا صبح چه می شود؟
از بغداد اسير جنگ تا پکن شهری که اين روزها غرق نور و رنگ است راه زيادی است، اما دانا تمام اين راه را می رود تا به المپيک برسد.
دانا ۲۱ ساله است و جزو کاروان ۴ نفری است که عراق هر طور بود توانست به بازيهای المپيک اعزام کند.
به دليل شرايط سخت عراق، اوتمريناتش را مدتی در دانشگاه بغداد انجام داد. تمرين با ترس کار را سخت کرده بود با اين همه دانا مجبور بود در آن گرما، و با همه اين استرس ها تمرين کند آنهم در منطقه ای که مدام در آْتش درگيری شبه نظاميان شيعه با گروه سنی ها می سوخت.
- دانا حسين می داند شانسی ندارد اما او هدف ديگری دارد:« می خواهم نشان بدهم که مردم عراق به زندگی اميدوارند، شيعه و سنی مهم نيست ما برای عراق ورزش می کنيم»
يوسف عبدالرحمان مربی او می گويد: «يک بار در حال تمرين بوديم که يک نفر به سمت ما تيراندازی کرد، تير نزديکی های دانا خورد اما به او اصابت نکرد و دانا فوری سنگر گرفت و بعد از آن او به سمت زمين تمرين تيراندازی کرد. راستش آن روز اصلا فکر نمی کردم که زنده می مانيم.»
با اينهمه، به نظر می آيد چيزی جلودار دانا نبود. اين دونده ۲۱ ساله همه خطرات را پذيرفت و به تمرينات ادامه داد.
او می گويد: « با همه اين درگيريهای خيابانی مشتاقانه تمرين می کنم. اگر يه روز خيابانی بسته شده باشد يا درگيری خيابانی و تيراندازی است من راهم را کج می کنم تا به ورزشگاه بروم چرا که می خواهم به هدفم برسم. البته کميته ملی المپيک کمک زيادی به ما نمی کند. برای اين بازيها فقط يک بار به ايتاليا اعزام شدم انهم بدون مربی من هم ترجيح می دهم که همين جا با مربی ام تمرين کنم تا اينکه بدون او به خارج بروم.»
در زمان صدام خيلی از خانواده ها جرات نداشتند که دخترانشان را به ورزش تشويق کنند اما از زمان حمله نيروهای ائتلاف به عراق، دانا يکی از شمار علاقمندانی است که به دنبال علاقه اش جذب دو و ميدانی شد.او اينقدر به اين رشته علاقه دارد که می گويد اگر ورزش را کنار بگذارم می ميرم.
دانا حسين می داند شانسی ندارد اما او هدف ديگری دارد:« می خواهم نشان بدهم که مردم عراق به زندگی اميدوارند، شيعه و سنی مهم نيست ما برای عراق ورزش می کنيم»
مجله تايمز در گزارشی نام او را در جزو ۱۰۰ ورزشکار قابل توجه در اين بازيها آورده است هر چند شانس زيادی برای اين دونده نمی توان در نظر گرفت اما اگر در بازيهای المپيک دختر جوانی را ديديد که در ۱۰۰ يا ۲۰۰ متر سرعت، در کنار بهترين سرعتی روهای جهان روی خط استارت قرار گرفته، او دانا حسين است به احترامش دست بزنيد.
